ΠΡΩΤΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ Ε.Α.Π.

Ήθελα να περάσει λίγος καιρός για να γράψω αυτή την ανάρτηση. Τι ακριβώς να γράψω; Για τις πρώτες εντυπώσεις μου σχερικά με το Ε.Α.Π. ως φοιτητής της σχολής Πληροφορικής.
Από τον υπεύθυνο καθηγητή (Σ.Ε.Π.) που έχω στο τμήμα μου είμαι υπερευχαριστημένος όπως και όλοι πιστεύω. Ο άνθρωπος έχει θέληση να διδάξει και να μεταδώσει τη γνώση. Η αλήθεια είναι ότι τον πρώτο καιρό τον είχα ταράξει στα τηλέφωνα και στα emails με διάφορες απορίες που είχα και ο άνθρωπος ποτέ δε διαμαρτυρήθηκε (πιθανώς άλλος στη θέση του να μου έριχνε κανένα γενναιόδωρο μπινελίκι τουλάχιστον). Από συζητήσεις με άλλους συνάδελφους φοιτητές από διαφορετικές σχολές και διαφορετικά τμήματα κατάλαβα ότι η πλειοψηφία των καθηγητών στο Ε.Α.Π. είναι πολύ καλοί.
Πριν από ένα μήνα και κάτι μέρες παρέδωσα την πρώτη μου εργασία και τσίμπησα ένα οχταράκι. Γι' αρχή δεν είναι και άσχημα. Μια ένσταση την έχουμε όλοι οι διδασκόμενοι σχετικά με τα βιβλία. Γράφτηκαν το 2000 και είναι δυσνόητα με αποτέλεσμα να ψάχνουμε για εναλλακτικό υλικό στο διαδύκτιο ή να βγάζουμε φωτοτυπίες άλλα βιβλία και να επιβαρυνόμαστε οικονομικά. Όταν λέω δυσνόητα εννοώ ότι πολλά πράγματα που είναι γραμμένα σε μισή σελίδα χρειάζονται σαφέστατα μεγαλύτερη ανάπτυξη και να μη μας πηγαίνουν από τη δέκατη σελίδα στην εβδομηκοστή και από εκεί στην ένδεκα ούτε από το δεύτερο τόμο στον τέταρτο και από εκεί στον τρίτο. Επίσης κάποια πράγματα από την ύλη θα μπορούσανε να λείψουν εφόσον είναι άχρηστα. Ζούμε στο 2010 οπότε ότι και να διδαχτούμε για τους υπολογιστές της δεκαετίας του εξήντα και του εβδομήντα είναι άχρηστα εφόσον τα πάντα εξελίσσονται.
Προσωπικά θα προτιμούσα περισσότερες συναντήσεις στο πανεπιστήμιο από τις πέντε που αντιστοιχούνε σε κάθε θεματική ενότητα αλλά αυτό δεν είναι στο χέρι μου και υποθέτω ότι για να γίνει μάλλον θα χρειαστεί αρκετή γραφειοκρατία και χρόνο μέχρι να ληφθεί η απόφαση και να εφαρμοστεί.
Το μεγαλύτερο θέμα όμως είναι το οικονομικό. Υποτίθεται ότι όλοι μας έχουμε δικαίωμα στη μάθηση, ότι η παιδεία είναι δημόσια και δωρεάν. Γιατί τότε η κάθε ενότητα σε προπτυχιακό επίπεδο κοστίζει 700 ευρά; Αυτό σημαίνει 2100 ευρώπουλα το χρόνο (κάθε έτος έχει τρεις ενότητες) αν θέλουμε να τελειώσουμε κάπως γρήγορα και όχι σε δώδεκα χρόνια (κάθε έτος και μια ενότητα) συν τα χρήματα που δίνουμε για να πάμε τις συναντήσεις συν την έξτρα ύλη που χρειαζόμαστε και αγοράζουμε ή βγάζουμε φωτοτυπίες γιατί τα βιβλία του Ε.Α.Π. που χρυσοπληρώνουμε είναι ένα χάλι μαύρο. Δε λέω, να συνεισφέρουμε, αλλά 700 ευρώ για την κάθε ενότητα είναι καθαρή ληστεία εφόσον χρησιμοποιούμε μόλις πέντε φορές σε κάθε ενότητα τις πανεπιστημιακές αίθουσες και τ' αμφιθέατρα. Τουλάχιστο τα μισά να πληρώναμε κάτι θα ήταν και αυτό. Εγώ που είμαι άνεργος πως θα πληρώσω;
Τα περί υποτροφίας δεν πολυπαίζουνε εφόσον για να πάρεις υποτροφία πρέπει πρώτα να καταβάλλεις τα δίδακτρα και μετά αν εγκριθεί (που δεν θα εγκριθεί αν δεν έχεις μέσον ή αν δεν είσαι άνεργος , πολύτεκνος, σακάτης κλπ. [όλα αυτά μαζί]) θα σου τα επιστρέψουν. Όσο για μεταπτυχιακό η ταρίφα είναι ανεβασμένη στα 850 ευρώ το κομμάτι (θεματική ενότητα). Μερικοί νομίζουν ότι τα ευρώ είναι στραγάλια ή ότι όλοι ανήκουμε στους έχοντες και κατέχοντες!
Ο θεσμός του ανοικτού πανεπιστημίου (Ε.Α.Π.) είναι πολύ καλός αλλά έχει λίγα αλλά πολύ βασικά ψεγάδια για τα οποία κάτι πρέπει να γίνει.
Τεσπα! Να δούμε που θα μας βγάλει και αυτή η περιπέτεια. Ελπίζω να μην αναγκαστώ να τα παρατήσω για οικονομικούς λόγους.