ΣΥΝΕΒΕΙ ΜΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ

Πολλές καλησπέρες και καλή εβδομάδα παίδες. Ως γνωστόν η κρίση μας έχει βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι και μας έχει ξεζουμίσει για τα καλά μέσω των υπαλλήλων της (a.k.a. πολιτικών και παρατρεχάμενων αυτών).
Τη σήμερον ημέρα κυρίες και κύροι με δυσκολία σκάει χαμόγελο το χειλάκι του έλληνος διότι το αυγό έφτασε στον κώλο αλλά δε λέει να βγει και μας έχει σακατέψει ενώ το σκατό με το οποίο φτιάχναμε παξιμάδι μας έχει τελειώσει προ πολλού. Προβλέπω ότι δε θα αργήσει να έρθει η αποφράδα εκείνη μέρα που θα βγούμε όλοι μας σε λόφους και βουνά και θα μαλώνουμε με τα υπόλοιπα ζώα για το ποιος θα πρωτοβοσκήσει τα λιγοστά γαϊδουράγκαθα.
Μέχρι τότε όμως υπάρχουν και κάποιες προσπάθειες ιδιωτών ή ενώσεων πολιτών που καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να προσφέρουν στην τοπική κοινωνία έστω και δύο ώρες χαλάρωσης.
Τέτοιες ενέργειες κάνει ο σύλλογος φίλων βιβλιοθήκης Σερρών. Προβολές ταινιών, παρουσιάσεις βιβλίων και άλλες εκδηλώσεις δωρεάν. Όποιος θέλει μπορεί να γίνει μέλος πληρώνοντας το συμβολικό ποσό των δέκα ευρώ για ένα χρόνο.
Την περασμένη Τετάρτη πήρα αγκαζέ το έταιρον ήμισι και πήγαμε στο αμφιθέατρο της βιβλιοθήκης (πολύ μουράτο και καινούριο) για τη τζαμπέ προβολή μιας ταινίας. Ο τίτλος αυτής: Ημερολόγιο ενός σκανδάλου («Notes on a scandal»). Ήταν παραγωγή του 2006 και αγγλική αλλά καλή, βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα. Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Έιερ, Σενάριο: Πάτρικ Μπάμπερ βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Ζόε Χέλερ, Ηθοποιοί: Τζούντι Ντεντς, Κέιτ Μπλάνσετ, Μάικλ Μαλόνι, Μουσική: Φιλίπ Γκλας. Η προσέλευση του κόσμου πολύ καλή. Σχεδόν γέμισε το αμφιθέατρο. Δυστυχώς όμως ήταν και κάποιοι που ήρθαν για να βασανίσουν όλους τους υπόλοιπους. Τι εννοώ; Διαβάστε παρακάτω.
Επιτέλους σβήνουν τα φώτα και αρχίζει η ταινία. Μαζί με την ταινία ακούω κάτι ηχητικά εφφέ (τσάκαρ-τσούκαρ) από τ' αριστερά μου. Βλέπω μια γυναίκα με τη μορφή κουρούνας να κατασπαράζει ένα κρουασάν. Προς μεγάλη μου δυστυχία είδα ότι είχε μια σακούλα με διάφορα καλούδια. Η μαλακισμένη δεν ήρθε να δει ταινία αλλά να κάνει πικνίκ. Το μαρτύριο κράτησε γύρω στο εικοσάλεπτο. Απορώ πως κρατηθήκαμε όλοι και δε της φιμώσαμε το ράμφος γιατί η μούρη της ήταν σα ράμφος. Κατά τη διάρκεια της ταινίας κάποιοι και κυρίως κάποιες βρήκαν ευκαιρία να ανοίξουν το στόμα τους και να μιλήσουν για τα πάντα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα έναν συνεχή ψίθυρο στο αμφιθέατρο καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας. Όταν τέλειωσε είδα φυσικά και πόσο καθαροί είμαστε. Παντού σακουλάκια πεταμένα, χαρτάκια από τσίχλες, άδεια μπουκάλια νερού, χαρτομάντιλα, τσόφλια από σπόρια και άλλα στοιχεία που πλαισίωναν την dream team των σκουπιδιών πεταμένα επιμελώς ατιμέλητα παντού. Είναι πολύ δύσκολο βλέπετε να πάρει κάποιος τα σκουπίδια του και να τα πετάξει στον κάδο που βρίσκεται το πολύ σε απόσταση δέκα μέτρων.
Με λίγα λόγια πας να περάσεις καλά αλλά πάντα υπάρχουν οι μαλάκες και οι ηλίθιες που θα σου σπάσουν τα νεύρα γιατί πολύ απλά δεν ξέρουν να σέβονται τους υπόλοιπους.
Οι προσπάθειες του συλλόγου φίλων της βιβλιοθήκης Σερρών είναι αξιόλογες και αξιέπαινες αλλά υπάρχουν μερικοί και μερικές που κάνουν τη διαφορά προς το κακό. Καλό πράγμα η συνείδηση αλλά που να τη βρούνε οι προαναφερθέντες;
Υ.Γ.:Τώρα που διαβάσατε αυτή την ανάρτηση άντε πάτε και από το Locus Blogus να ευχηθείτε που σήμερα έχει γεννέθλια και κλείνει τα δύο του χρόνια.