Μου συνέβει πριν από μια ώρα. Ποιο; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!
Πήρα το αυτοκίνητο για να πάω στο Super Market το οποίο βρίσκεται στα προάστια. Σήμερα η αγορά το απόγευμα είναι ανοιχτή. Τελειώνω τα ψώνια μου και παίρνω το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι μαζί με τη αρραβωνιαστικιά μου. Φτάνω έξω από την πολυκατοικία που μένω και άναβω τα alarm για να κατεβάσω τα ψώνια. Τα κατεβάζω και η αρραβωνιαστικιά μου πάει στο σπίτι με τα ψώνια. Εγώ τώρα πρέπει να βρω μέρος να παρκάρω. Εδώ αρχίζει η μίνι οδύσσεια μου.
Δεξιά και αριστερά κάδοι απορριμάτων, είσοδοι από πυλωτές αλλά μέρος για να αφήσω το αυτοκίνητο πουθενά. Υπόψην ότι έχει κίνηση γιατί η αγορά σήμερα το απόγευμα είναι ανοιχτή και οι περισσότεροι ιδιοκτήτες καταστημάτων παίρνουν μαζί και τα αυτοκίνητα τους ασχέτως αν τα χρειάζονται ή όχι. Το να περπατήσουν πέντε ή δέκα λεπτά από το σπίτι τους ως την επιχείρηση τους το θεωρούν αδιανόητο. Μέσα στο αυτοκίνητο προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου αλλά είναι πολύ δύσκολο επειδή έχω ήδη κάνει εφτά φορές το γύρω του τετραγώνου και ακόμη τίποτα. Μέρος για να παρκάρω μηδέν. ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ...!!! Ω, ΝΑΙ! Επιτέλους βλέπω στα αριστερά μου άφθονο χώρο για να παρκάρω και μάλιστα μόλις εβδομήντα μέτρα από το σπίτι μου. Χωράνε και δύο αμάξια. Η ευτυχία μου κρατάει λίγο. Γιατί; Βλέπω αραδιασμένα τελάρα και τενεκέδες από τυρί στο μέρος. Αρχίζουν και με ζώνουν τα φίδια. Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος τα έβαλε γιατί θα έβαζε ο κανακάρης του το δικό του αυτοκίνητο και αυτός θα πήγαινε κάπου και μετά θα ερχόταν να ξεφορτώσει. Υπόψην: ο συγκεκριμμένος κύριος δεν έχει άδεια από την τροχαία για να κάνει κάτι τέτοιο, δηλαδή να χρησιμοποιεί το μέρος για την πάρτη του. Επειδή τους ξέρω χρόνια, το μαγαζί δε δουλεύει. Όλα αυτά είναι μπαρούφες. Απλά ο τύπος έχει το σπίτι του πάνω από το μαγαζί του και θέλει να έχει και τα αυτοκίνητα του εκεί μπροστά.
Λέω να μη μαλώσω και παίρνω τα κομμάτια μου για νέες περιπέτιες στους δρόμους. Αυτή τη φορά άλλαξα πορεία. Έκανα γύρω - γύρω όλοι σε άλλο τετράγωνο. Μετά από είκοσι λεπτά γυροβολιάς βρίσκω μέρος να παρκάρω μπροστά από ένα ανθοπωλείο ένα τετράγωνο μακρυά από το σπίτι μου. ΤΙ ΚΩΛΟΦΑΡΔΙΑ! ΜΕΣΑ ΣΕ ΠΕΝΗΝΤΑ ΛΕΠΤΑ ΤΟ ΠΟΛΥ ΒΡΗΚΑ ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΝΑ ΠΑΡΚΑΡΩ. Παρκάρησα αλλά το πρόβλημα ήταν ότι ο ανθοπώλης παρέταξε σα στρατιωτάκια καμιά τριανταριά γλάστρες πάνω στο κράσπεδο (από την έξω μεριά του πεζοδρομίου, προς το δρόμο δηλαδή) με αποτέλεσμα να μη μπορώ να βγω από το αυτοκίνητο. Αν επιχειρούσα κάτι τέτοιο θα έκανα σημάδια στην πόρτα μου και θα του έσπαζα καμιά γλάστρα. Σιγά σιγά μετά από πέντε λεπτά κατάφερα να βγω έξω ως άλλος Χουντίνι! Πάω στον ανθοπώλη και πολύ ευγενικά του λέω ότι οι γλάστρες του ενοχλούν και μπορεί να μου χαρακώσουν καμιά πόρτα. Η απάντηση του; "ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ". Μάλιστα! Προσπάθησα για δεύτερη φορά να τον κάνω να δει την κατάσταση λίγο και από τη δική μου πλευρά (το αυτοκίνητο είναι καινούριο και όσο να 'ναι με καίει αν πάθει και το παραμικρό) και έρχεται η αφοπλιστική του απάντηση: "ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΣΕ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΠΑΡΚΑΡΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ;" Η απάντηση μου ήταν ότι και το παραμικρό να πάθει το αυτοκίνητο θα θεωρήσω αυτόν υπεύθυνο και θα έχουμε ντράβαλα με την αστυνομία. ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ: ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΣ ΕΧΕΙ ΕΙΔΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΧΑΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΩΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΓΙΑ PARKING.
Από πότε διάφοροι ξύπνιοι (είναι και πολλοί αυτοί οι μαλάκες) οικειοποιούνται δημόσια περιουσία και φέρονται σαν να είναι δική τους; Με ποιο δικαίωμα; Αν πάω στη αστυνομία θα είμαι ρουφιάνος και δακτυλοδεικτούμενος (αυτό είναι και το πρόβλημα αν μένεις σε επαρχιακές πόλεις), αν δε μιλήσω θα είμαι καλός και θα κάνω γύρω - γύρω όλοι συνέχεια και αυτοί θα έχουν δικό τους parking μόνιμα (έστω και παράνομα). Αυτός που παίρνει άδεια από την τροχαία πρέπει να έχει συγκεκριμμένους λόγους για να το κάνει αυτό (να χρησιμοποιεί ένα μέρος της άκρης του δημόσιου δρόμου ως parking), νομίζω (δεν είμαι σίγουρος) ότι πρέπει να πληρώνει κάτι γι' αυτό και το κυριότερο να έχει αναρτημένο σε ευδιάκριτο σημείο για να μπορεί ο καθένας να δει τον αριθμό αδείας που έχει χορηγηθεί από την τροχαία.
Ένα είναι σίγουρο. Αυτό που μου συναίβει σήμερα ήταν για τελευταία φορά. Την επόμενη φορά θα φωνάξω αστυνομία και θα κάνω μύνηση γιατί δεν έχω χρόνο για χάσιμο με το γύρω - γύρω όλοι που μου επιβάλλουν και ας με πούνε και ρουφιάνο. Από τη στιγμή που όλοι κοιτάνε την πάρτη τους και εγώ αυτό θα κάνω και ταυτόχρονα θα κοιτάξω να τους τη σπάσω.
Βέβαια φταίει και ο δήμος. Οι τοπικοί άρχοντες. Γιατί; Πεζοδρόμησαν το κέντρο (μιλάω για την πόλη των Σερρών) χωρίς να κάνουν ούτε ένα parking, έβαλαν παρκόμετρα και αν προσθέσεις τους κάδους απορριμάτων (εννοώ τους μεγάλους, τους τροχήλατους οι οποίοι από μόνοι τους πιάνουν χώρο σχεδόν όσο ένα μικρό αυτοκίνητο), και τις εισόδους από τις πυλωτές τότε ο χώρος για να παρκάρουμε είναι πολύ λιγότερος απ' ότι είχαμε στο παρελθόν. Πιστεύω ότι οι τοπικοί άρχοντες (που τ' αρπάζουν για τα καλά) αντί να δώσουν τις λύσεις που τάζουν δημιουργούν περισσότερα προβλήματα στους δημότες με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να μην έχουμε μέρος να αφήσουμε τα οχήματα μας και μερικές φορές να παρκάρουμε παράνομα. Τότε τρώμε τις κλήσεις και φυσικά ποιος παίρνει τα λεφτά; Ο ΔΗΜΟΣ. Με λίγα λόγια: ΜΠΡΟΣ ΓΚΡΕΜΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΡΕΜΑ!
Ας γίνουμε λιγότερο γαϊδούρια! Ειδικά κάποιοι που νομίζουν ότι όλος ο κόσμος τους ανήκει. Διαφορετικά; Έτσι και πέσουνε στο δρόμο μου ή στο parking που βρήκα πρώτος θα τους πάρει ο διάολος όλο τους το είναι. ΑΪ ΣΙΧΤΙΡ ΠΙΑ!!!
