Η σημερινή ανάρτηση θα είναι πιο ανάλαφρη σε σχέση με τις προηγούμενες του παρόντος ιστολογίου γιατί η θεματολογία της έχει να κάνει με τον κινηματογράφο. Πιο συγκεκριμένα έχω να σας προτείνω τρεις ταινίες οι οποίες μου άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις και είπα να τις μοιραστώ μαζί σας. Ίσως κάποιοι από εσάς να τις είδατε αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν και κάποιοι που για διάφορυς λόγους ακόμα δεν τις έχουνε δει.
Η πρώτη είναι το THE WRESTLER. Πρωταγωνιστής ο, από πολλούς ξοφλημένος ως ηθοποιός, Mickey Rourke ο οποίος έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας. Μη σας μπερδεύει ο τίτλος. Πρόκειται για μια κοινωνική ταινία. Η κορυφή δεν είναι για πάντα. Όταν πέσεις από αυτήν όλοι σε ξεχνάνε. Έτσι συμβαίνει και με τον ήρωα της ταινίας. Η μοναξιά του ήρωα είναι εμφανής. Καλείται να παλέψει με τον ίδιο του τον εαυτό και να μαζέψει τα κομμάτια του προσπαθώντας να αποκαταστήσει τη σχέση με την κόρη του και να δημιουργήσει οικογένεια. Η μόνη του χαρά είναι οι αναμνήσεις και τα παλιά μεγαλεία του παρελθόντος τα οποία αναπολεί. Στο τέλος απογοητευμένος από όλους και από όλα επιλέγει να συνεχίσει το μοναχικό του δρόμο. Έξοχη ερμηνεία, καταπληκτική φωτογραφία, και ξεφεύγει λιγάκι από τα Χολυγουντιανά πρότυπα θυμίζοντας στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας ότι η τελευταία είναι τραβηγμένη σαν μονόπλανο.
Η δεύτερη ταινία που έχω να προτείνω είναι επίσης από τις Η.Π.Α. Ο λόγος γίνεται για το STATE OF PLAY. Μια πολύ δυνατή ομάδα ηθοποιών όπως ο Russel Crowe, Ben Affleck, Rachel McAdams και άλλοι δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Η ταινία έχει να κάνει με την πολιτική διαπλοκή και τις ίντριγκες. Ένας δημοσιογράφος που παραμένει ρομαντικά πιστός στο λειτούργημα που υπηρετεί καταφέρνει να ξεσκεπάσει ένα μεγάλο σκάνδαλο στο οποίο είναι αναμειγμένος ο καλύτερος φίλος του που είναι και γερουσιαστής. Προσωπικά είναι η πρώτη ταινία που αναφέρεται και στα blogs τα οποία χρησιμοποιούνται ως δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ δημοσιογράφων και αναγνωστών.
Η τρίτη και τελευταία μου πρόταση είναι ευρωπαϊκής παραγωγής και πιο συγκεκριμένα από τη Γαλλία. Η ταινία αυτή είναι η MARTYRS. Προσωπικά πιστεύω ότι ο γαλλικός κινηματογράφος είναι ο μόνος που μπορεί να σταθεί ισάξια απέναντι στον αμερικάνικο από άποψη παραγωγής. Κατ' εμέ είναι ακόμα καλύτερος γιατί δεν είναι πασπαλισμένος με τη χολυγουντιανή χρυσόσκονη. Είναι πιο ωμός και πιο ρεαλιστικός. Έτσι και η ταινία που προανέφερα. Καλοτραβηγμένη, με αρκετά εφέ αλλά και ωμή. Δυο κοπέλες έρχονται αντιμέτωπες με μια τρομαχτική αλήθεια και γίνονται πειραματόζωα ορισμένων τρελλών, όπως και άλλοι πριν από αυτές. Τελικό αποτέλεσμα είναι ο θάνατος των ηρωίδων. Υπάρχει πολύ αίμα χωρίς όμως η ταινία να θεωρηθεί splatter. Σκηνοθέτης είναι ο Pascal Laugier και πρωταγωνίστριες είναι οι Milene Jampanoi και Morjane Alaoui. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.
