22 Αυγούστου 1922. Σαν σήμερα, πριν από ογδόντα έξι χρόνια, ξεκινάει (και μερικές μέρες πριν) ο αφανισμός της Σμύρνης και των κατοίκων της. Θα ολοκληρωθεί το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους. Βέβαια δεν είναι μόνο η καταστροφή της Σμύρνης που αποτελεί τη Μικρασιατική καταστροφή. Η γενοκτονία εφαρμόζεται σε όλη τη Μικρασία (Αϊβαλί και άλλες πόλεις και χωριά).
Ο Αρχιεπίσκοπος Σμύρνης Χρυσόστομος. Ένας πραγματικός ήρωας που βοήθησε με το παραπάνω όλους για να γλιτώσουνε από το θάνατο και έμεινε εκεί παρόλο που του δόθηκε ευκαιρία να γλιτώσει. Βρήκε τραγικό θάνατο. Του έβγαλαν τα μάτια και τον έσυραν στους δρόμους της Σμύρνης.
Δε μένει τίποτα όρθιο. Τίποτα δε θα θυμίζει κάτι από την πανέμορφη μεγαλούπολη. Όλα έγιναν στάχτη.
Τα πλοία των μεγάλων δυνάμεων έμειναν άπραγα. Όποιος κατάφερνε να ανέβει σ' αυτά τον ξαναπετούσαν στη θάλασσα. Ανθρωπισμός μηδέν.
Οι ξένοι το μόνο που έκαναν ήταν να βγάζουν φωτογραφίες από τα πλοία.
Οι Γερμανοί, οι σημερινοί μας εταίροι, ήταν αυτοί που βοήθησαν τον Κεμάλ όσο κανένας άλλος για να σβήσει τη Σμύρνη από το χάρτη.
Με τη Μικρασιατική καταστροφή θα παιχτεί άλλο ένα δράμα. Αυτό των προσφύγων. Ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίστηκαν και όσοι επιβίωσαν ξεκίνησαν ξανά από το μηδέν. Πολλοί πήγαν στην Ελλάδα όπου εκεί τους αντιμετώπιζαν οι ντόπιοι ως τουρκόσπορους αλλά δεν είναι και λίγοι όσοι πήγαν σε άλλες χώρες όπως οι Η.Π.Α., Αίγυπτος και αλλού.
Η ελπίδα λένε πεθαίνει τελευταία. Εκείνες τις ημέρες πέθαναν πολλοί μαζί της.
Για περισσότερο φωτογραφικό υλικό κάντε κλικ εδώ. Σας προειδοποιώ ότι το υλικό είναι πολύ σκληρό.
