Ξημερώματα Μεγάλου Σαββάτου. Ε και; Μήπως κατάλαβα την υπόλοιπη Μεγάλη Εβδομάδα; Μια μέρα είναι και αυτή και θα περάσει όπως και οι υπόλοιπες. Τι μ' έπιασε και γκρινιάζω; Ο προϊστάμενος που έχω στη δουλειά είναι καθήκι. Συγνώμη... ΚΑΘΙΚΙ (του αξίζει αυτός ο χαρακτηρισμός με κεφαλαία και μεγάλα γράμματα).
Αυτήν την εβδομάδα η βάρδια μου ξεκινάει στης μία η ώρα μετά το μεσημέρι. Χθες (Μεγάλη Πέμπτη) τον ρώτησα τι ώρα να έρθουμε για δουλειά, ελπίζοντας να έρθουμε πιο νωρίς για να φύγουμε πιο νωρίς. "Γιατί τι είναι αύριο;", εισέπραξα την απάντηση. "Μεγάλη Παρασκευή και είναι και ο επιτάφιος", απάντησα. "Θα έρθετε κανονικά", μου απάντησε. Τέσπα!
Σήμερα (Μεγάλη Παρασκευή) πάω κανονικά στη δουλειά, τρώω ένα γερό παλούκι γιατί η δουλειά είναι πολλή και άτομα δεν παίρνει με σκοπό να κάνει όσο μπορεί οικονομία στην εταιρία για να πάρει στο τέλος της σεζόν bonus (φράγκα ελληνιστί). Σχόλασα με μιάμιση ώρα υπερωρία όταν από όλους τους άλλους τομείς της εταιρίας όλοι πήραν ρεπό. Το μεσημέρι πριν τσακιστεί και φύγει για το κωλόσπιτο του γυρνάει και μας λέει: "Παιδιά αύριο κανονικά να έρθετε. Στης μία".
Το τι καντήλια τον κατεβάσαμε όλοι μας και τι κατάρες του στείλαμε δεν περιγράφεται. Το θέμα είναι ότι παίζει και με την ψυχολογία μας. Μας υποσχέθηκε από δύο μέρες ρεπό για τις μέρες του Πάσχα και τελικά αντί για ρεπό βαράμε υπερωρίες αβέρτα χωρίς λόγο. Όπως παλιότερα που μας έπρηζε τα ούμπαλα ότι θα φέρει (τάχα μου) πολλά άτομα αλλά τελικά δεν έφερε κανένα. Το να περιμένω κάτι με λαχτάρα και να βλέπω ότι δεν πραγματοποιείται μου γαμάει την ψυχολογία για τα καλά και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει αυτό. Ο ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΣ!
Μόνο ένα γνωστό του έφερε για δουλειά, ο οποίος είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως, για να μας ρουφιανεύει, γιατί εκτός όλων των άλλων στραβών που έχει ο προϊστάμενος μας είναι και αρρωστημένα καχύποπτος. Να φανταστείτε ότι δε μας επιτρέπει να κάνουμε παρέα ακόμη και εκτός εταιρίας για να μην κάνουμε κλίκες (όχι βέβαια ότι συμμεριζόμαστε την άποψη του και ότι δε μιλιόμαστε, απλά το αναφέρω για να καταλάβετε για τι GRAND ΜΑΛΑΚΑ μιλάμε). Λόγω της καχυποψίας του έδιωξε τρία άτομα από τη δουλειά (οι δύο παντρεμένοι και με παιδιά).
Μερικοί προϊστάμενοι για να γίνουν αρεστοί στους δικούς τους προϊσταμένους ξεσκίζουν τους υφισταμένους τους. Δεν υπολογίζουν ούτε σέβονται οικογένειες και προσωπική ζωή. Πατάνε επί πτωμάτων. Μας θέλουν ρομπότ. Ζούμε για να δουλεύουμε και δε δουλεύουμε για να ζούμε. Μάλλον απλά δε ζούμε, αλλά απλά υπάρχουμε - επιβιώνουμε.
Πείτε μου με τι κουράγιο να κάνω ανάσταση όταν δουλεύω μέσα στους -35 βαθμούς και με υπερωρίες. Πόσο θα αντέξω ακόμα;
Ένα είναι σίγουρο. Από Τρίτη ψάχνω για άλλη δουλειά. Θα αρχίσω να μοιράζω βιογραφικά αν και δεν περιμένω να βγει και τίποτα σπουδαίο αλλά έτσι και μου κάτσει καμιά καλή ευκαιρία θα τον ξεμπροστιάσω παντού τον τσόγλανο.
Άντε και καλή ανάσταση σε όλους σας.
