Δεκατρείς μέρες μετράω από τότε που το μισό μου σπίτι έγινε γιαπί εξ' αιτίας παλιών σωληνώσεων του μπάνιου και των προβλημάτων που προκλήθηκαν. Δεκατρείς μέρες τα νεύρα μου έχουν γίνει κανταΐφι.
Απ' ότι φαίνεται ούτε αυτή την εβδομάδα θα τελειώσουν τα μαστορέματα και θα πιάσουμε και την επόμενη Δευτέρα. Σιχάθηκα να κάνουμε περιοδείες στους γονείς μου, σε συγγενείς και φίλους. Ειλικρινά, να μη σας τύχει τέτοια αβαρία. Μιλάμε για μεγάλο κανάλι! Ειδικά τις πέντε πρώτες μέρες που δεν είχαμε νερό, επειδή κλείσαμε την κεντρική βάνα για να σταματήσει η διαρροή μέχρι να αλλάξουν οι σωληνώσεις, σιχάθηκα να κουβαλάμε κουβάδες και μπουκάλια με νερό για να κάνουμε τα στοιχειώδη όπως το να πλύνουμε τα χέρια μας. Σε κάτι τέτοιες στιγμές συνειδητοποιεί κανείς πόσο σημαντικά είναι αυτά που θεωρούμε αυτονόητα όπως είναι το νερό.
Τώρα καταλαβαίνω ακόμα περισσότερο πόσο δύσκολα περνάνε οι άνθρωποι σε φτωχότερες χώρες που δεν έχουνε πρόσβαση στο νερό και καθημερινά διανύουνε τεράστιες αποστάσεις για να μεταφέρουνε στα σπίτια τους μερικά λίτρα.
