Τέλειωσε και αυτή η Ολυμπιάδα. Πιο πολύ με θέατρο του παραλόγου έμοιαζε. Έκατσα και είδα λίγο από την τελετή λήξης. Ήθελα να δω η Αγγλία τι θα παρουσίαζε σαν πρόγευση για τη Ολυμπιάδα του 2012. Ένας γερασμένος και καταϊδρωμένος Jimmy Page (Led Zeppelin), ένα κόκκινο διώροφο λεωφορείο (σήμα κατατεθέν της Αγγλίας και του Λονδίνου), μεταμοντερνισμός, πολυπολιτισμός και David Beckham. Τίποτα ενδιαφέρον δηλαδή.
Το γέλιο έπεσε με τον δήμαρχο του Λονδίνου. Ούτε να ανεμίσει την Ολυμπιακή σημαία ήξερε. Ούτε κουμπωμένο σακάκι όπως ορίζει το άτυπο πρωτόκολο σ' αυτές τις περιπτώσεις είχε, η υπερκινητικότητα του ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής και τα χέρια του πήγαιναν μονίμως προς τις τσέπες. Το μόνο που δεν έκανε ήταν να ξύσει τ' αρχίδια του δημοσίως (μπορεί να το έκανε και να μου ξέφυγε).
Το μόνο που μου έκανε εντύπωση ήταν όταν είδα τους Κινέζους θεατές να στέκονται προσοχή κατά τη διάρκεια της έπαρσης της ελληνικής σημαίας και του εθνικού ύμνου της Ελλάδας.
Ένα είναι σίγουρο. Κάποιες φαρμακοβιομηχανίες πήραν το χρυσό μετάλλιο. Τα προϊόντα τους κατάφεραν να μην ανιχνευθούν. Αν για να επιτευχθεί αυτό μπήκε και ανθρώπινος δάχτυλος αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Μια τελευταία απορία μόνο: Ο αμερικανός κολυμβητής των εφτά παγκοσμίων ρεκόρ και των οχτώ χρυσών μεταλλίων (ο Φελπς δηλαδή) δήλωσε ότι καταναλώνει καθημερινά γύρω στις έξι χιλιάδες θερμίδες (περίπου όσο τρεις άνθρωποι). Πως μπορεί και επιπλέει και δεν πατώνει; Και πως δεν παχαίνει; Είπαμε να κάνει παγκόσμια ρεκόρ αλλά όχι και να καταργήσει όλους τους νόμους της φύσης.
