"Εδώ ο κόσμος καίγεται..." θα μου πείτε και ίσως να έχετε και δίκιο. Τι να κάνουμε όμως; Το ραδιόφωνο είναι έρωτας, μικρόβιο, όπως θέλετε πείτε το. Από πιτσιρικάς άκουγα πολύ ραδιόφωνο. Είχα τις αγαπημένες μου εκπομπές και τους αγαπημένους μου σταθμούς.
Μόλις μπήκα στην εφηβεία με ένα φίλο κάναμε ένα δικό μας πειρατικό και ρημάξαμε το σήμα σε όλες τις τηλεοράσεις της γειτονιάς. Μέχρι να το καταφέρουμε αυτό όταν πρωτοπήραμε τον πομπό άθελα μας εκπέμπαμε στη μπάντα των FM την οποία χρησιμοποιούνε τα αεροπλάνα. Το πείραμα της Φιλαδέλφιας σας λέω!
Μετά πήγα σε διάφορους ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Στο τζάμπα εννοείται. Στη επαρχία λίγο χλωμό να σε πληρώσει κάποιος ιδιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός έστω και με τη μορφή χαρτζιλικίου. Δε με πείραζε όμως... Είχα μεράκι όπως και οι υπόλοιποι και δεν το κάναμε για τα λεφτά. Έγιναν ωραίες καταστάσεις στα studios. Από εκπομπές μέχρι σουβλακομαζώξεις και ρετσινοποσίες!
Μετά ήρθε το διάλειμμα κάποιων ετών. Δουλειά, υποχρεώσεις, κάποια ταξίδια στο εξωτερικό με κράτησαν μακριά από κονσόλες, studios και μικρόφωνα. Όταν βρέθηκε ο διαθέσιμος χρόνος που θα τον σπαταλούσα ραδιοφωνικά παλιοί γνωστοί και ιδιοκτήτες ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθμών που κάποτε με παρακαλούσαν να πάω στα μετερίζια τους μου γύρισαν την πλάτη και βρέθηκα στην απ' έξω. Ένας από τους λόγους είναι ότι πολλοί παίρνουν πιτσιρικάδες που κάνουν και αγγαρείες αρκεί να κάνουν το ψώνιο τους για να ρίξουν καμία γκόμενα. Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν (η συντριπτική πλειοψηφία των τοπικών ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθμών) να μην έχουν ούτε πεντακόσιους ακροατές όλοιθ μαζί.
Το internet όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα σερνότανε σα σακάτης. Με τα χρόνια όμως αυξήθηκαν οι ταχύτητες και έτσι μας επιτρέπεται να κάνουμε διάφορα πράγματα στο διαδύκτιο. Με το DSL έτσι όπως είναι σήμερα (θα μπορούσε να ήταν και καλύτερο), με το κατάλληλο software, μια κονσόλα, ένα επαγγελματικό μικρόφωνο και δύο υπολογιστές έστησα το δικό μου ραδιόφωνο. Δωρεάν (God bless internet), παίζω ότι θέλω, ότι ώρα θέλω και δεν κάνω μάγκα κανέναν με το ψώνιο μου (ο τζάμπας πέθανε και ο αδερφός του δε χαρίζει!).
Από 'δω και πέρα το μόνο που χρειάζεται είναι μεράκι και έμπνευση. Και επειδή πάντα μου αρέσει να δημιουργώ παρά να αντιγράφω ετοιμάζω μια σειρά εκπομπών που θα αναφέρεται στη Μικρασιατική καταστροφή μιας και από τα τέλη Αυγούστου μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου που είναι ημέρες μαύρης επετείου και μνήμης. Οι εκπομπές θα είναι επενδυμένες με μικρασιάτικη μουσική, Σμυρνέικα, πρώτες ηχογραφήσεις αλλά και μεταγενέστερες διασκευές, με αφηγήσεις ιστορικού υλικού, αναφορές στα τότε χρόνια (πριν και μετά τη Μικρασιατική καταστροφή) για το πως ήταν η ζωή, αναφορές στην τότε πολιτική σκηνή, ποιοι κινούσαν τα νήματα, ποιοι φταίξανε, τα λάθη, ποιοι ήταν οι φίλοι και ποιοι οι εχθροί της Ελλάδας.
Η αλήθεια είναι πως ενώ το φανταζόμουν σχετικά εύκολο το όλο εγχείρημα μόλις χθες κατάλαβα πόση δουλειά χρειάζεται. Μόνο για να ξεχωρίσω κάποια αποσπάσματα από τα βιβλία που έχω (και είναι και πολλά) σχετικά με τη Μικρασιατική καταστροφή χρειάζονται μέρες. Μετά ψάρεμα στο διαδύκτιο, οργάνωση του μουσικού αρχείου, των ηχητικών ντοκουμέντων, χώρισμα των εκπομπών σε θεματολογίες, εύρεση υλικού από φίλους, γνωστούς και όχι μόνο...
Ελπίζω να βγει καλό το αποτέλεσμα. Θέληση και μεράκι υπάρχουν. Οι ακριβείς ημερομηνίες των εκπομπών και ο αριθμός των εκπομπών θα ανακοινωθούνε αργότερα αλλά σίγουρα οι εκπομπές θα λάβουνε μέρος μετά το δεκαπενταύγουστο. Κάντε κλικ πάνω στο hackaday 's web radio για να μεταφερθείτε στο διαδυκτιακό ραδιόφωνο.
