Κάθησα χθες το βράδυ και παρακολούθησα στη ΝΕΤ την εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου "Στην υγειά μας". Ο λόγος που την παρακολούθησα ήταν τα Σμυρναίικα τραγούδια που είχε. Μου αρέσει αυτό το είδος της μουσικής (από τα ελάχιστα είδη ελληνικής μουσικής που ακούω). Τίποτε άλλο.
Υπάρχουν όμως και πράγματα που μου την έδωσαν. Για παράδειγμα σε όλα τα τραγούδια ακουγόταν και η φωνή του οικοδεσπότη που τραγουδούσε κάτω από τις φωνές των τραγουδιστών και μάλιστα έντονα. Αρκετά ενοχλητικό. Στο control δε μπορεί ο ηχολήπτης την ώρα του τραγουδιού να κλείσει το μικρόφωνο του παρουσιαστή; Λίγο κωλοβάρεμα πρέπει να έπεσε αλλιώς δεν εξηγείται.
Η δομή της εκπομπής και των άλλων ομοίων της δε με ελκύει. Ποιο είναι το concept; Ένας κεντρικός καλεσμένος που τον γλείφουν όσο δεν πάει και τριγύρω φίλοι, γνωστοί και συνεργάτες του για να τον αποθεώσουν. Γλοιώδες ή νομίζω; Τρώνε, πίνουν, τραγουδούν και χορεύουν και στον τηλεθεατή γυρνάνε την πλάτη. Οι μοναδικές στιγμές που η εκπομπή απευθύνεται στους τηλεθεατές είναι στην αρχή, στο τέλος και μερικές φορές όταν επιστρέφει η πρώτη από τα διαφημιστικά διαλείμματα. Το μόνο κομμάτι της εκομπής που απευθύνεται 100% στους τηλεθεατές είναι οι διαφημίσεις. Τέλεια! Ο μαλάκας ο τηλεθεατής κάθεται και χαίρεται βλέποντας να διασκεδάζουν οι άλλοι με δικά του λεφτά. Να μην ξεχνάμε ότι την κρατική τηλεόραση την πληρώνουμε εμείς μέσω τον λογαριασμό της Δ.Ε.Η. (άλλη πληγή και αυτή).
Δε θα ξεχάσω πριν λίγα χρόνια σ' αυτήν την εκπομπή που τη μετέτρεψαν Χριστουγεννιάτικο ή Πρωτοχρονιάτικο τηλεοπτικό ρεβεγιόν κάποιοι καλεσμένοι πάνω στο τσακίρ κέφι έσπασαν καρέκλες. Που είναι το Ε.Σ.Ρ. οέο;
Για τις παρόμοιες εκπομπές στα ιδιωτικά κανάλια οι απόψεις μου είναι οι ίδιες αλλά όταν πληρώνω την κρατική τηλεόραση έχω δικαίωμα να προβάλλω τις ενστάσεις μου.
Δε δέχομαι μαθήματα ανθρωπιάς και πως να συμπεριφέρομαι σε πρόσφυγες και μετανάστες από celebrities (λέμε τώρα). Αμφιβάλλω αν το 0,000000... των ντεμέκ διανονουμένων της μουσικής, του θεάτρου και της τηλεόρασης της χώρας μας έχει συναναστραφεί με μετανάστες ή πρόσφυγες. Τα λόγια τα παχιά και τα μεγάλα ας τα κρατήσουν για το θέατρο και την τηλεόραση (γκέγκε κυρία Ματσούκα, κύριε Κουτσομύτη και κύριε Παπαδόπουλε;). Άντε μπράβο.
Και ένα τελευταίο. Όσο για την ελληνοτουρκική φιλία και το βραβείο Ιπεκτσί που βραβεύτηκε η Διδώ Σωτηρίου μάθετε κάτι. Ο Τούρκος "λόγιος" (Ιπεκτσί) είχε δημοσιεύσει ένα βιβλίο στο οποίο είχε ένα ποίημα του που καταφερόταν θανάσιμα εναντίον της Ελλάδας και των Ελλήνων. Δεν μπορώ να θυμηθώ τον τίτλο του ποιήματος του αυτή τη στιγμή αλλά αν ψάξετε θα το βρείτε. Άρα το βραβείο που φέρει το όνομα του Τούρκου ποιητή ποια ελληνοτουρκική φιλία πρεσβεύει; Να βάζουμε και ορισμένα πράγματα στη θέση τους και να μάθουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.
