Χθες αξιώθηκα επιτέλους και είδα το WALL-E. Είναι μια ταινία animation των Pixar και Disney. Διάβασα στο internet πολύ καλές κριτικές και πολλοί μου το σύστησαν. Ειλικρινά για μένα είναι από τα πιο κορυφαία animation που έχω δει μέχρι τώρα.
Σίγουρα τα γραφικά είναι το κάτι άλλο αλλά η ταινία πιστεύω ότι γνωρίζει μεγάλη επιτυχία γιατί καταφέρνει να πλημυρίσει με συναισθήματα τον θεατή. Και αυτό το καταφέρνει χωρίς διαλόγους. Σίγουρα υπάρχει και ομιλία αλλά τα συναισθήματα δε βγαίνουν απ' αυτήν. Ποτέ δεν περίμενα να πάρω μαθήματα ανθρωπιάς και ανιδιοτέλειας από ένα ρομπότ, έστω και μέσω μιας ταινίας.
Η ταινία περνάει πολλά μυνήματα. Περιβαλλοντολογικά, την απομόνωση των ανθρώπων στους εαυτούς τους, τον έρωτα, την εξάρτηση από τη virtual reallity (εικονική πραγματικότητα), μας θυμίζει ότι τα χρόνια της αθωότητας είναι αυτά που αξίζουν και η ανεγξέλεκτη χρήση της τεχνολογίας μπορεί να μας αποξενώσει από όλους και απ' όλα.
Η ιστορία διαδραματίζεται αρκετές εκατοντάδες χρόνια μετά όταν οι άνθρωποι αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο διάστημα γιατί κατάντησαν τη γη ένα μέρος αφιλόξενο με μεγάλη τοξικότητα εφόσον κατέστρεψαν το οικοσύστημα. Πίσω έμειναν ρομπότ που στοιβάζουν σκουπίδια. Αυτή τη δουλειά κάνει και ο ήρωας της ταινίας ο WALL-E ο οποίος θυμίζει ένα συνηθισμένο μεροκαματιάρη άνθρωπο, ο οποίος είναι ευγενέστατος και του αρέσει η μουσική, ο χορός και ο παλιός κινηματογράφος, δεν έχει χάσει το ρομαντισμό του και ότι αντίκα βρίσκει τη σώζει μέχρι που βρίσκει ένα φυτό και το πάει στο σπίτι του. Το φυτό συμβολίζει την ελπίδα. Ανά διαστήματα οι άνθρωποι από το τεράστιο διαστημόπλοιο όπου ζούνε εντελώς αποστειρωμένοι στέλνουν ρομπότ για να πάρουν δείγματα από τη γη για να δούνε αν ο πλανήτης έχει γίνει ξανά κατοικίσιμος. Σε μια τέτοια αποστολή η EVA (ένα ρομπότ απεσταλμένος των ανθρώπων) συναντά τον WALL-E. Από εκεί και πέρα ξεκινά μια περιπέτεια με αίσια κατάληξη.
Τη συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους (αν και δε νομίζω ότι είναι πολλοί) δεν την έχουνε δει.
