Για άλλη μια φορά ο έλληνας δείχνει ότι αφήνει τα πάντα για την τελευταία στιγμή. Κάθε χρόνο ζητείται παράταση από το κτηματολόγιο γιατί οι πολίτες, δηλαδή εμείς, είμαστε του "δε βαριέσαι", "ωχ αδερφέ", "άστο για μετά". Είμαστε για το πέος! Μετά όλα μας φταίνε και ζητάμε παράταση χρόνου και αν δε δοθεί όλοι φταίνε εκτός από εμάς.
Επειδή λοιπόν ο έλληνας είναι της παράτασης και της αναβολής ξεκινάει το νέο ωράριο των εμπορικών καταστημάτων για τους μισούς σχεδόν έλληνες, δηλαδή στην Αθήνα. Με λίγα λόγια μέχρι τώρα δεν είχαμε λεφτά αλλά τώρα που θα ανοίγουν τα μαγαζιά στης δέκα το πρωί τα ευρά θα τρέχουν από τα μπατζάκια μας. Όλοι θα τρέχουν σαν τρελλοί για shopping therapy. Μέχρι τώρα δε μπορούσαν να πάνε για ψώνια λόγω ωραρίου και όχι λόγω έλλειψης ρευστού. Μ' αυτόν τον τρόπο ίσως προλαβαίνουμε να διεκπεραιώνουμε τις υποθέσεις μας. Απορώ πως σκέφτονται μερικοί.
Καλό το ωράριο, βολεύει τους καταναλωτές και θεωρείται πιο παραγωγικό για τους μαγαζάτορες αλλά... Αλλά τους απλούς υπαλλήλους των καταστημάτων τους υπολόγισε κανείς; Το ωράριο αλλάζει, θα ρίχνουνε κάποιες μέρες οχτάωρα αλλά θα ρίχνουνε και κάποιες μέρες ενδεκάωρα. Το εργασιακό καθεστός για τους υπαλλήλους όμως παραμένει ως έχει. Για να ανοίγουνε τα μαγαζιά τις Κυριακές είναι ακόμη νωρίς αλλά ψιλοσυζητείται. Προς το παρόν δε βάζουνε σε εφαρμογή και τις Κυριακές για να μην έρθει απότομη αυτή η αλλαγή.
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες τα εμπορικά καταστήματα δουλεύουνε Κυριακές και είναι ανοιχτά όλη μέρα τις καθημερινές αλλά οι υπάλληλοι είναι πιο προστατευόμενοι από τους αντίστοιχους της Ελλάδας. Εκεί τηρούνται τα ρεπό, πληρώνονται οι υπερωρίες, οι άδειες δίνονται όχι όποτε θέλει το αφεντικό, υπάρχουν σωματεία ισχυρά και η απόλυση ενός υπαλλήλου δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση για το αφεντικό και όταν μία γυναίκα είναι έγγυος δε στραβομουτσουνιάζει ο μαγαζάτορας και δεν κοιτάζει να βρει μεθόδους να πληρώσει όσο το δυνατόν λιγότερα.
Πάνε να μας κάνουνε ίσους και όμοιους με τους ευρωπαίους εταίρους αλλά μόνο σε ότι τους συμφέρει. Για τους μισθούς δε λένε τίποτα. Μόνο αυξήσεις της τάξεως του ενός ευρώ την ημέρα ξέρουν να δίνουν και να παίρνουνε τραπέζια και καρέκλες από γεροντάκια για 150 γαμωευρώ.
Για να δουλέψει η αγορά πρέπει να μπει φρένο στις παράλογες αυξήσεις. Πας να αγοράσεις ένα τετράδιο και βλέπεις ότι είναι πιο ακριβό απ' ότι ήταν πριν μια εβδομάδα. Ρωτάς γιατί και σου λέει ο μαγαζάτορας: "Εκεί που πήγε το πετρέλαιο τι περιμένεις;". Κάθε χρόνος σε σχέση με τον προηγούμενο φέρνει αυξήσεις μεγάλων ποσοστιαίων μονάδων. Και σε άλλα κράτη υπάρχει ακρίβεια αλλά όχι και έτσι. Πολλά πράγματα στην Ελλάδα είναι φτιαχτά. Κομπίνες για αρπαχτές. Αυτό βέβαια δεν είναι νέο αλλά δε βλέπω κανένα από αυτά τα πόσα μέτρα (έχασα τον λογαριασμό) κατά της ακρίβειας να εφαρμόζονται. Μόνο λόγια και από πράξεις μηδέν. WELCOME TO TΡΕΛΛΑΔΑ!!!
