Τέτοιες μέρες καλοκαιριάτικες με ντάλα ήλιο και ΣουΚου (Σαββατοκύριακο) οι πόλεις γίνονται πιο ανθρώπινες. Που αποδίδεται αυτό; Στην έλλειψη των ανθρώπων. Όλοι ετοιμάζουν τα μπαγκάζια τους για μίνι αποδράσεις στις κοντινές παραλίες και άλλοι για κανονικές διακοπές.
Πάντα υπάρχουν και αυτοί που μένουν πίσω για διάφορους λόγους και δυστυχώς είμαι και εγώ ένας από αυτούς. Από την άλλη μπορείς να κινηθείς πιο εύκολα με το αυτοκίνητο και έχεις εκατοντάδες μέρη όπου μπορείς να παρκάρεις, μπορείς να πάρεις το ποδήλατο σου και να το ευχαριστηθείς κάνοντας βόλτες χωρίς να σε κορνάρει ο κάθε βιαστικός μαλάκας και χωρίς να φοβάσαι αν αντί για το σπίτι θα καταλήξεις στο νοσοκομείο. Δεν υπάρχει τόση φασαρία και η ατμόσφαιρα φαντάζει πιο ήρεμη, χωρίς άγχος, πιο τεμπέλικη (με την καλή έννοια).
Να μην είχαμε και αυτές τις υπερβολικές ζέστες θα ήταν καλύτερα αλλά τι να κάνεις. Δε μπορούμε να τα έχουμε όλα. Καλά θα ήταν να είναι κάθε μέρα έτσι αλλά ανθρώπινη πόλη στην Ελλάδα σημαίνει πόλη χωρίς ανθρώπους. Ο ανθρώπινος παράγοντας παίζει μεγάλο ρόλο στο πόσο ευχάριστη ή όχι είναι μια πόλη. Συνείδηση και υπευθυνότητα χρειάζεται και τίποτε άλλο. Αλλά είπαμε... στην Ελλάδα ζούμε όπου ζει και βασιλεύει ο ωχαδερφισμός και ο σταρχιδισμός.
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους και όσοι φύγατε από τις πόλεις μη βιαστείτε να γυρίσετε. Ας απολαύσουμε την ησυχία μας και εμείς που μείναμε πίσω.
