Είναι γεγονός ότι τα διάφορα αφεντικά και προϊστάμενοι εκμεταλλευόμενοι την παγκόσμια σικέ οικονομική κρίση ξεφεύγουν και προβαίνουν σε λόγια και πράξεις ανάρμοστες.
Συζητώντας με φίλους, γνωστούς και μη που δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα κατάλαβα ότι όλοι συμφωνούν σε κάτι. Οι εργοδότες και τα διάφορα τσιράκια τους κοιτάζουν να εκμεταλλευτούνε από διάφορες απόψεις τους υπαλλήλους τους (σε εργατοώρες, μισθό, ένσημα κα.) επικαλούμενοι την οικονομική κρίση, γνωρίζοντας ότι λόγω ανεργίας δε θα υπάρξουν σθεναρές αντιδράσεις από τους τελευταίους.
Αυτό είναι η μαύρη αλήθεια. Να το σιχτιρίσεις το αφεντικό για τις αδικίες που σου κάνει αλλά μετά τι; Να τον κάνεις καταγγελία στον επόπτη εργασίας, να τον κάνεις καταγγελία και στο Ι.Κ.Α. αλλά μετά θα γίνει η ζωή του υπαλλήλου κόλαση. Ειδικά στην επαρχία όπου οι κύκλοι είναι στενοί είναι πολύ εύκολο ο κάθε καταγγέλων να μπει στη μαύρη λίστα των εργοδοτών.
Καθημερινά ακούω για έμμεσες απειλές από τους προϊσταμμένους προς τους υπαλλήλους όπου το μύνημα είναι ένα: "Ή συμμορφώνεσαι και δουλεύεις περισσότερες ώρες με μικρότερο μισθό και λιγότερα ένσημα ή φεύγεις από τη δουλειά. Ουδείς αναντικατάστατος". Σαφέστατα οι απειλές δε γίνονται απ' ευθείας (γι' αυτό τις προανέφερα ως έμμεσες) αλλά σε συνδυασμό με διάφορες φτηνές δικαιολογίες όπως οικονομική κρίση, πεθαμένη αγορά, δεν παράγουν τόσο όσο πρέπει οι υπάλληλοι και άλλα τέτοια χαζά...
Ένα πρόσφατο περιστατικό που συνέβει σ' εμένα το οποίο έγινε αιτία για να μου κάνουν παρατήρηση στη δουλειά είναι το ακόλουθο: Στον τομέα που δουλεύω χάλασε μια μέρα μια ηλεκτρική πόρτα και θεώρησα σωστό ότι έπρεπε να το αναφέρω σ' έναν υπεύθυνο του τμήματος. Το άτομο δυσανασχέτησε γιατί τον ενόχλησα και του τηλεφώνησα για να του αναφέρω αυτό το περιστατικό ενώ θα έπρεπε να το κανονίσω εγώ (κάτι που είναι εκτός των ευθυνών μου και των αρμοδιοτήτων μου γιατί δεν είμαι τεχνικός). Από τότε μου το έχει πει τρεις φορές με τη μορφή σπόνδας σε διάστημα τριών εβδομάδων. Από τη μια θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο και από την άλλη δε θέλει ευθύνες. Ως γνωστόν το σκατό πάει πάντα προς τα κάτω και ο φταίχτης βγήκα εγώ (δηλαδή ο υπάλληλος) γιατί (άκουσον - άκουσον) τόλμησα να τον ενοχλήσω με ένα τηλεφώνημα διάρκειας ενός λεπτού. Αλλά πάντα μας λένε: "ότι χρειαστείς, ότι απορία έχεις ακόμη και για το πιο γελοίο πράγμα μη διστάσεις να μου τηλεφωνήσεις". Μήπως φάσκουν και αντιφάσκουν;
Η μεγάλη πλάκα γίνεται όταν κατά καιρούς έρχονται για να μας κάνουν κύρηγμα τονίζοντας ότι τρώμε ψωμί από τη δουλειά μας (μήπως μας δίνουν ελεημοσύνη και δεν το καταλάβαμε;) και μας θυμίζουν τις υποχρεώσεις μας ενώ παραλείπουν να αναφέρουν τα δικαιώματα μας και φυσικά επιμελώς παραλείπουν να αναφέρουν τις δικές τους υποχρεώσεις. Μόλις όμως κάποιος θίξει κάτι υπέρ των υπαλλήλων γυρίζουν το κεφάλι από την άλλη πλευρά και σφυρίζουν αδιάφορα δηλώνοντας αναρμόδιοι επί του θέματος.
Υπάρχουν όμως και αρκετοί που ηδονίζονται και με το παραμικρό δείγμα εξουσίας που θα βρεθεί στα χέρια τους και το στόμα τους μεταμορφώνεται σε οχετό εκστομίζοντας ότι βρισιά υπάρχει και ειρωνία με μοναδικό σκοπό να κάνουν τον υφιστάμενο να νιώσει υποδεέστερος ως ανθρώπινη οντότητα και με παντελή έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη υπόσταση του υπαλλήλου. Με αυτόν τον τρόπο νιώθουν ανώτεροι.
Τεσπα! Να μη σας μαυρίσω άλλο το Σαββατόβραδο. Καλά να περάσετε όπου και αν πάτε, ότι και αν κάνετε.
