Είναι γεγονός ότι τα διάφορα αφεντικά και προϊστάμενοι εκμεταλλευόμενοι την παγκόσμια σικέ οικονομική κρίση ξεφεύγουν και προβαίνουν σε λόγια και πράξεις ανάρμοστες.
Συζητώντας με φίλους, γνωστούς και μη που δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα κατάλαβα ότι όλοι συμφωνούν σε κάτι. Οι εργοδότες και τα διάφορα τσιράκια τους κοιτάζουν να εκμεταλλευτούνε από διάφορες απόψεις τους υπαλλήλους τους (σε εργατοώρες, μισθό, ένσημα κα.) επικαλούμενοι την οικονομική κρίση, γνωρίζοντας ότι λόγω ανεργίας δε θα υπάρξουν σθεναρές αντιδράσεις από τους τελευταίους.
Αυτό είναι η μαύρη αλήθεια. Να το σιχτιρίσεις το αφεντικό για τις αδικίες που σου κάνει αλλά μετά τι; Να τον κάνεις καταγγελία στον επόπτη εργασίας, να τον κάνεις καταγγελία και στο Ι.Κ.Α. αλλά μετά θα γίνει η ζωή του υπαλλήλου κόλαση. Ειδικά στην επαρχία όπου οι κύκλοι είναι στενοί είναι πολύ εύκολο ο κάθε καταγγέλων να μπει στη μαύρη λίστα των εργοδοτών.
Καθημερινά ακούω για έμμεσες απειλές από τους προϊσταμμένους προς τους υπαλλήλους όπου το μύνημα είναι ένα: "Ή συμμορφώνεσαι και δουλεύεις περισσότερες ώρες με μικρότερο μισθό και λιγότερα ένσημα ή φεύγεις από τη δουλειά. Ουδείς αναντικατάστατος". Σαφέστατα οι απειλές δε γίνονται απ' ευθείας (γι' αυτό τις προανέφερα ως έμμεσες) αλλά σε συνδυασμό με διάφορες φτηνές δικαιολογίες όπως οικονομική κρίση, πεθαμένη αγορά, δεν παράγουν τόσο όσο πρέπει οι υπάλληλοι και άλλα τέτοια χαζά...
Ένα πρόσφατο περιστατικό που συνέβει σ' εμένα το οποίο έγινε αιτία για να μου κάνουν παρατήρηση στη δουλειά είναι το ακόλουθο: Στον τομέα που δουλεύω χάλασε μια μέρα μια ηλεκτρική πόρτα και θεώρησα σωστό ότι έπρεπε να το αναφέρω σ' έναν υπεύθυνο του τμήματος. Το άτομο δυσανασχέτησε γιατί τον ενόχλησα και του τηλεφώνησα για να του αναφέρω αυτό το περιστατικό ενώ θα έπρεπε να το κανονίσω εγώ (κάτι που είναι εκτός των ευθυνών μου και των αρμοδιοτήτων μου γιατί δεν είμαι τεχνικός). Από τότε μου το έχει πει τρεις φορές με τη μορφή σπόνδας σε διάστημα τριών εβδομάδων. Από τη μια θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο και από την άλλη δε θέλει ευθύνες. Ως γνωστόν το σκατό πάει πάντα προς τα κάτω και ο φταίχτης βγήκα εγώ (δηλαδή ο υπάλληλος) γιατί (άκουσον - άκουσον) τόλμησα να τον ενοχλήσω με ένα τηλεφώνημα διάρκειας ενός λεπτού. Αλλά πάντα μας λένε: "ότι χρειαστείς, ότι απορία έχεις ακόμη και για το πιο γελοίο πράγμα μη διστάσεις να μου τηλεφωνήσεις". Μήπως φάσκουν και αντιφάσκουν;
Η μεγάλη πλάκα γίνεται όταν κατά καιρούς έρχονται για να μας κάνουν κύρηγμα τονίζοντας ότι τρώμε ψωμί από τη δουλειά μας (μήπως μας δίνουν ελεημοσύνη και δεν το καταλάβαμε;) και μας θυμίζουν τις υποχρεώσεις μας ενώ παραλείπουν να αναφέρουν τα δικαιώματα μας και φυσικά επιμελώς παραλείπουν να αναφέρουν τις δικές τους υποχρεώσεις. Μόλις όμως κάποιος θίξει κάτι υπέρ των υπαλλήλων γυρίζουν το κεφάλι από την άλλη πλευρά και σφυρίζουν αδιάφορα δηλώνοντας αναρμόδιοι επί του θέματος.
Υπάρχουν όμως και αρκετοί που ηδονίζονται και με το παραμικρό δείγμα εξουσίας που θα βρεθεί στα χέρια τους και το στόμα τους μεταμορφώνεται σε οχετό εκστομίζοντας ότι βρισιά υπάρχει και ειρωνία με μοναδικό σκοπό να κάνουν τον υφιστάμενο να νιώσει υποδεέστερος ως ανθρώπινη οντότητα και με παντελή έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη υπόσταση του υπαλλήλου. Με αυτόν τον τρόπο νιώθουν ανώτεροι.
Τεσπα! Να μη σας μαυρίσω άλλο το Σαββατόβραδο. Καλά να περάσετε όπου και αν πάτε, ότι και αν κάνετε.
Χτύπησες φλέβα με την ανάρτηση είχα γράψει κάτι σχετικό χωρίς ν'αναφέρω λεπτομέρειες αλλά γενικότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την αλλαγή του εργοδότη μου (πουλήθηκε η επιχείρηση)αντιμετώπισα ένα πρόβλημα όπου αντέδρασα ανοικτά και γράφτηκα στην "μπλακ λίστ" και ο λόγος ότι ζήτησα το χαρτί των αποδοχών μου να είναι το πραγματικό και όχι το εικονικό που δεν ξέρω τους λόγους εκδίδει εκείνος με περισσότερες ώρες!
Τελικά κατάλαβα ότι πρέπει να μ'εχει δηλώσει μισθωτή ένώ πληρώνομαι με τις ώρες, γεγονός που του δίνει την δυνατότητα να μ'απασχολεί πολύ λιγότερες ώρες χωρίς να δίνει κανένα λόγο πουθενά.
Και νομίζω ότι ακόμα έχουμε ν'αντιμετωπίσουμε πολύ χειρότερα!
@zoyzoy Το θέμα είναι ότι κανένας κρατικός φορέας δεν τους ελέγχει αυτεπάγγελτακαι διεξοδικά. Αν γίνει κάποιος έλεγχος θα είναι τυπικότατος και για τα μάτια του κόσμου. Ο εργαζόμενος πρέπει να βγάλει το φίδι από την τρύπα κάνοντας καταγγελίες και σκάβοντας το λάκο του μόνος του. Κανονικά θα έπρεπε να υπήρχαν τακτικότατοι και αιφνίδιοι έλεγχοι από το κράτος και να έκαναν τους εργοδότες εξονυχιστικό έλεγχο. ...Αλλά ζούμε στην Ελλάδα, οπότε να μην περιμένουμε πολλά πράγματα. Για την ακρίβεια να μην περιμένουμε τίποτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήerotisi: exeis skeftei leo exeis skefti mipos parei tpt to mati tou afentikou s sto blog???
ΑπάντησηΔιαγραφή@ntebis Μα δεν είναι κρυφό. Αρκετοί στη δουλειά μου ξέρουν ότι είμαι blogger. Εφόσον δε θίγω ονόματα δεν μπορεί κανείς να μου κάνει κάτι και αν αποπειραθεί κακό του κεφαλιού του. Αυτός θα είναι ο παράνομος. Υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία και ελευθερία έκφρασης.
ΑπάντησηΔιαγραφήαχχααχχα!!!ωραίο ntebis το σχόλιο σου
ΑπάντησηΔιαγραφή@TreloKouneli Rules Όντως... πολύ πετυχημένο...
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες. η κρίση είναι φτιαγμένη για να μπορούν οι έχοντες και κατέχοντες να αλλωνίζουν και να εκμεταλλεύονται τον κόπο των εργαζομένων. πάμε με βήμα ταχύ σε ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα και δεν χαμπαριάζουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό που λες:" Από τη μια θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο και από την άλλη δε θέλει ευθύνες" ισχύει από ότι ξέρω για το 95% των διευθυντάδων, θέλουν τα λεφτά, το κύρος αλλά οχι τις ευθύνες και τις ώρες που πρέπει να καταθέσουν για να έχει αντίκρισμα ο μισθός τους.
Θίγεις ένα θέμα με πολλές διαστάσεις hackaday. Σχετικά με τον εργαζόμενο, ατομικά δε μπορεί εύκολα να βρει το νομικά θεσμοθετημένο δίκιο του, γιατί όπως επισημαίνεις, θα βρει το μπελά του ειδικά στην επαρχία. Ο συνδικαλισμός αν λειτουργούσε βάση των αρχών που τον διέπει, ο εργαζόμενος θα είχε μεγαλύτερη δύναμη, απέναντι στις αδικίες που συντελούνται από πλευράς εργοδοσίας. Όμως στην Ελλάδα ο συνδικαλισμός αποτελεί τον προθάλαμο για το κοινοβούλιο, αφού πολλοί εργατοπατέρες σήμερα είναι βουλευτές. Στην Αγγλία οι εργατοπατέρες έχουν θητεία 2 ετών. Στην Ελλάδα έχουν θητεία πολλών ετών και για πολλούς αποτελεί τελικά επάγγελμα. Σχετικά με τους κρατικούς ελεγκτές. Έχεις δει κάποια δημόσια υπηρεσία (για να μην αναφερθώ στο γενικότερο σύνολο του δημόσιου ελεγκτικού μηχανισμού σε προμήθειες, προστασία καταναλωτή, καταχρηστικούς κανόνες από τις τράπεζες, πολεοδομία, εφορία κλπ) που να λειτουργεί βάση του νόμου; Όταν ξέρει ο δημόσιος υπάλληλος πως ακόμα και αν δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, δεν πρόκειται να πάει στο σπίτι του, γιατί περιμένεις από αυτόν να παράγει έργο; Εσύ αν δεν κάνεις στον ιδιωτικό τομέα τη δουλειά σου παραγωγικά σύντομα και με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς τις γνωστές ΕΔΕ κουκουλώματος, θα βρεθείς στο ταμείο ανεργίας. Η ανισότητα σε επίπεδο μισθών και ανασφάλειας ανάμεσα σε ιδιωτικό υπάλληλο και δημόσιο είναι χαώδης. Ο δημόσιος υπάλληλος ξέρει πως θα έχει δουλειά μέχρι να φτάσει στη σύνταξη, ενώ ο ιδιωτικός θα είναι διαρκώς στην εργασιακή ανασφάλεια. Και αυτή η ανασφάλεια είναι που του κόβει τα πόδια και δίνει στον εργοδότη τη δυνατότητα, να προβαίνει σε ανομίες. Η εξουσία που αναφέρεις, δεν ασκείται μόνον από τους εργοδότες. Σκέψου πόσες φορές αισθάνθηκες αυτή την εξουσία στο δημόσιο τομέα να σε αγγίζει. Γιατροί σε δημόσια νοσοκομεία και υπάλληλοι σε δημόσιες υπηρεσίες, δε σου λένε αυτό το "άμα θες, γιατί έχω πολύ δουλειά"; Και αν τους τσατίσεις, τη δουλειά σου θα την κάνεις του χρόνου ίδια μέρα. Σχετικά με τους εργοδότες - επιχειρηματίες. Ο επιχειρηματίας αναλαμβάνει ένα ρίσκο που δεν το αναλαμβάνει ο υπάλληλος. Αν δεν πάει καλά η δουλειά όπως πολλές φορές δεν πάει στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που κλείνουν συχνά, ο υπάλληλος θα χάσει το μισθό του, ενώ ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας, μπορεί να χάσει την προσωπική του περιουσία και να τον κυνηγάνε οι πιστωτές μέχρι να πατήσει μαύρο χιόνι. Στις μεγάλες επιχειρήσεις που απασχολούν πολλούς εργαζόμενους τα πράγματα είναι διαφορετικά αφού η νομική μορφή της Ανώνυμης Εταιρίας τους αφήνει παραθυράκια (βλέπε πτώχευση και απόλυση) που κάποιοι τα εκμεταλλεύονται και λένε στο κράτος "αν θες όλες τις εργοδοτικές εισφορές, το κλείνω το μαγαζί και τρέχα μετά εσύ υπουργέ να βρεις δουλειά για τους 50, 100 εργάτες που απασχολώ". Ο εργασιακός μεσαίωνας δεν ήρθε σήμερα με την οικονομική κρίση. Πριν αρκετά χρόνια που η οικονομία πήγαινε καλά, άρχισαν να ψηφίζονται νόμοι για ελαστική εργασία, για κατάργηση της υπερωρίας και άλλα μέτρα αντεργατικά. Όμως όπως είδες στο άρθρο σου με τις Lexus ακόμα και τα κόμματα που ευαγγελίζονται πως είναι κοντά στον εργάτη, επέλεξαν τη βολική καρέκλα του Lexus των 65 χιλιάδων ευρώ και όχι του μικρού Prirus των 32 χιλιάδων ευρώ. Καλή σου μέρα και καλό κουράγιο στα "κομάντο" του ιδιωτικού τομέα....
ΑπάντησηΔιαγραφή@Dorothea Αυτό ακριβώς που είπες είναι: πάμε με βήμα ταχύ σε ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα και δεν χαμπαριάζουμε! Το πέτυχες διάνα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Sun in Clouds Συμφωνώ απολύτως εκεί που λες ότι ο συνδικαλισμός είναι ο προθάλαμος του κοινοβουλίου. Βλέπε Πολυζωγόπουλος. Συμφωνώ με όλα όσα λες. Όπως και με τη διαφορά μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων. Εγώ απλά λέω οι ιδιωτικοί υπάλληλοι να παίρνουν, αν όχι κάτι παραπάνω, αυτά που λέει ο νόμος. Βλέπεις όμως οι εργοδότες θέλουν να βγάλουν και από τη μύγα ξύγκι και με παραθυράκια και απατεωνιές κόβουν κάποια από τα νόμιμα δικαιώματα των υπαλλήλων τους και αν τολμάνε οι τελευταίοι ας αντιδράσουν. Τώρα σχετικά με τον επιχειρηματία - εργοδότη: Ναι ο υπάλληλος θα χάσει το μισθό του αν πατώσει η επιχείρηση ενώ ο επιχειρηματίας θα χάσει πολλά περισσότερα. Αν όμως η επιχείρηση πάει καλά ο επιχειρηματίας θα χρυσώσει και ο υπάλληλος θα παραμείνει με τον ίδιο μισθό. Δε θα κάτσει ο επιχειρηματίας να μοιράσει τα κέρδη του. Σωστά; Γι' αυτό το λόγο ονομάζεται επιχειρηματίας κάποιος. Επιχειρεί! Και ο κόσμος των επιχειρήσεων σημαίνει ρίσκο. Αν πατώσει μια επιχείρηση σαφέστατα δε φταίει ο υπάλληλος αλλά πολλές φορές τον παίρνει και τον τελευταίο η μπόρα ως εξιλαστήριο θύμα γιατί η επιχειρηματίες δύσκολα δέχονται το γεγονός της αποτυχίας τους και ότι αυτό οφείλεται σε λανθασμένους δικούς τους χειρισμούς.
Συμφωνώ hackaday πως αν η επιχείρηση αποφέρει κέρδη στον επιχειρηματία, αυτά θα πάνε στην τσέπη του. Εδώ χρειάζεται ευαισθησία απέναντι στον υπάλληλο με την παροχή ενός μέρους των κερδών. Το κράτος πιστεύω πως έχει χάσει τον κοινωνικό του χαρακτήρα και για αυτό υπάρχει αυτή η αγανάκτηση. Καλό βράδυ να έχουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Sun in Clouds Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υφίσταται κράτος. Όσο για τα κέρδη που πρέπει να δώσει ένα μέρος στους υπαλλήλους ο επιχειρηματίας; Ακούγεται πάρα πολύ καλό για να είναι αληθινό. Καλό ξημέρωμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΕΤΑ ΑΠΟ 16 ΧΡΟΝΙΑ ΔΟΥΛΕΥΩΝΤΑΣ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΑ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΕΦΤΑΣΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΦΤΗΝΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΦΤΑΣΗ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΣΕ ΚΑΤΩΤΕΡΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ?ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμος Αν κατάλαβα καλά με το σχόλιο σου αφήνεις να εννοηθεί ότι κάτι στραβό σου έτυχε με τη δουλειά. Ελπίζω να μη βρέθηκες άνεργος. Ευελπιστώ στο έστω και αργοπορημένο ξύπνημα του λαού.
ΑπάντησηΔιαγραφή