Χαθήκαμε ε; Πέντε μέρες έχω να γράψω κάτι. Χάλασε το καινούριο pc, έπεσε και η Καθαρή Δευτέρα... Το Σαββάτο γύρισα από τη δουλειά κατά της πεντέμιση. Μέχρι να φάω να κάνω μπάνιο και να αλλάξω πήγε εφτά. Μετά άρχισαν τα τρελλά τα γούστα. Ταινίες στο DVD και κατά τα μεσάνυχτα έσυρα τα κόκκαλα μου στο κρεβάτι για να ξεραθώ στον ύπνο. Ποιος στη χάρη μου, ε;
Την Κυριακή ξύπνησα νωρίς. Οχτώμιση η ώρα είμουν στο πόδι. Δε με χωρούσε ο τόπος. Πήρα την εφημερίδα μου, ήπια το καφεδάκι μου, σερφάρισα στο διαδύκτιο αλλά πνιγόμουνα. Μ' έπιασαν τάσεις φυγής. Μετράω τα χρήματα μου και βλέπω ότι επιτέλους με παίρνει να φύγω για ένα διήμερο κάπου. Το λέω στο έτερον ήμισι που ήταν κάπως διστακτική αλλά στο τέλος την κατάφερα. Με τον οδηγό του νομού αναχείρας και το τηλέφωνο έψαχνα για ξενοδοχεία αλλά τέτοιες μέρες που να βρεις. Τα πάντα είναι καπαρωμένα από καιρό. Όλα έδειχναν ότι δε θα δραπετεύαμε από την πόλη.
Επιτέλους η κωλοφαρδία μου χτύπησε την πόρτα το μεσημέρι. Στην τηλεφωνική συνδιάλεξη που είχα με το τελευταίο ξενοδοχείο από την άλλη άκρη της γραμμής μου είπαν ότι είχαν μια ακύρωση μιας μεζονέτας. Ρωτάω λεπτομέρειες. Μέσα έχει τζακούζι, σάουνα, τζάκι και η διανυκτέρευση κοστίζει εκατό ευρά. Το κλείνω και σε μισή ώρα βρισκόμαστε στο αυτοκίνητο και προορισμός μας είναι η φύση. Ο καιρός τέλειος, η διαδρομή τέλεια, περάσαμε από βουνά, τη λίμνη Κερκίνη και από πολλά γραφικά χωριουδάκια. Μετά από μια ώρα και κάτι (πήγαινα λάου - λάου γιατί ήθελα να απολαύσω τη διαδρομή) φτάσαμε στο συγκρότημα. Επισκέπτες από όλη την Ελλάδα. Περιττό να σας πω ότι έπαθα την πλάκα μου. Ωραία θέα και περιτρυγυρισμένοι από βουνά που οι κορυφές τους είναι χιονισμένες (τύφλα να έχουν οι Άλπεις).
Τακτοποιηθήκαμε, ήπιαμε ένα καφεδάκι και πήγαμε στο χωριό (Κάτω Πορόια) βόλτα και να φάμε. Σ' αυτές τις περιοχές το βουβαλίσιο κρέας είναι αρκετά διαδεδομένο. Μετά το φαγοπότι επιστροφή στη μεζονέτα που νοικιάσαμε για σάουνα και τζακούζι. Όλα τα λεφτά παίδες! Μούλιασα για τα καλά. Χαλάρωσα τόσο πολύ που τα μάτια μλου έκλειναν και πριν από τα μεσάνυχτα πήγα για ύπνο. Το πρωί ξύπνησα ξεκούραστος και με το που άνοιξα τα μάτια μου αντίκρυσα από το παράθυρο τις χιονισμένες κορυφές του βουνού Μπέλες. Ότι καλύτερο!
Το πρωινό ήταν κορυφαίο. Ένας μπουφές με όλα τα καλά και τα πάντα ήταν πεντανόστιμα. Αν και Καθαρή Δευτέρα έφαγα και τις τυρόπιτες μου και τα κέηκ με σοκολάτα και ψωμί με ζαμπόν και κασέρι και κρουασάν... Ακόμα πρησμένος από χθεσινό πρωινό είμαι.
Το μεσημεράκι φύγαμε και πήγαμε μια βόλτα από τη λίμνη Κερκίνη. Η εν λόγω λίμνη είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη στην Ευρώπη και φιλοξενεί αρκετά σπάνια είδη πουλιών καθώς επίσης εκεί βρήκαν καταφύγιο κοπάδια από νεροβούβαλους τους οποίους οι άνθρωποι φροντίσαμε να τους καταστήσουμε και αυτούς είδος υπό εξαφάνιση.
Συνεχίζοντας το δρόμο μας πήγαμε σε ένα εμπορικό κέντρο κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα στον Προμαχώνα. Και εκεί χαμός από κόσμο. Κάναμε μια βόλτα στα μαγαζιά και ήπιαμε καφεδάκι. Χαζέψαμε και τους χαρταετούς που ανέβαιναν στον ουρανό...
Μετά αποφασίσαμε να πάμε στα Duty Free Shop της Ελλάδας και της Βουλγαρίας. Πήγαμε πρώτα στα ελληνικά. Εννοείται ότι περάσαμε τα σύνορα χωρίς έλεγχο. Ο αστυνομικός ήταν απασχολημένος τρώγοντας πασατέμπο. Οι τιμές στα ελληνικά Duty Free Shop είναι πολύ καλές. Λεφτά να έχεις να ψωνίζεις! Μετά από εκεί είπαμε να μπούμε και στη Βουλγαρία. Τι το θέλαμε; Μόλις πήραμε τις ταυτότητες από τον Βούλγαρο αστυνομικό στα πέντε μέτρα έπρεπε να πληρώσουμε διόδια πέντε ευρώ. Την ώρα που πλήρωνα ένας γύφτος χωρίς να με ρωτήσει άρχισε να πλένει με σαπουνάδα το παρμπρίζ του αυτοκινήτου και μετά μου λέει σε άπταιστα ελληνικά (οι μισοί Βούλγαροι μιλάνε πολύ καλά ελληνικά): "Μπορείς να με πληρώσεις ένα ευρώ που σου έπλυνα τα τζάμια;". Εννοείται ότι έλαβε αμέσως τη σύντομη απάντηση: "Άντε και γαμήσου!". Με τα διόδια των Βουλγάρων τσαντίστικα και δεν προχώρησα παραπέρα, έστριψα κατευθείαν για να ξαναμπούμε στην Ελλάδα. Δεν ήθελα να τους αφήσω χρήματα εφόσον αυτοί κοιτάζουν να τα πάρουν με νταβατζίδικο τρόπο (οι Βούλγαροι πάντα έτσι κοιτάζουν να παίρνουν λεφτά). Τα Duty Free Shop τους είναι τα ίδια εδώ και τριάντα (μπορεί και παραπάνω) χρόνια. Καθόλου ποικιλία, μαϊμούδες και μέσα στη βρώμα. Φυσικά και δεν σταματήσαμε. Τα πέντε ευρώ που τους έδωσα στο πρώτο μέτρο που διάνυσα στο Βουλγαρικό έδαφος πολλά τους είναι. Στο γυρισμό καθώς μπαίναμε στην Ελλάδα βλέπω ένα αστυνομικό, σταματάω και τον ρωτάω αν θέλει ταυτότητες για να πάρω την απάντηση: "Αν τις έχεις εύκαιρες δώσ' τες, αλλιώς γάμησε το". Μην απορείτε πως μπαίνουν ναρκωτικά, λαθρομετανάστες και όπλα στη χώρα τόσο εύκολα.
Η διαδρομή κατά το γυρισμό ήταν ωραία. Περάσαμε από χωριουδάκια, από γέφυρες, διασχίσαμε βουνά και ποτάμια και όταν μπήκαμε στην πόλη κατσουφιάσαμε. Με την πρώτη ευκαιρία θα το ξανακάνουμε.
Οι μικρές αποδράσεις είναι ωραίες και δε χρειάζεται να ονομαζόμαστε Παλαιοκώστες για να τις κάνουμε. Σας παραθέτω και μερικές φωτογραφίες για να ζηλέψετε αν και δε μπορούνε να απεικονίσουν τη φυσική ομορφιά που είδαμε με τα μάτια μας.
