Έχω αναφερθεί και σε παλιότερο post μου για την ποιότητα και την κατάντια της ελληνικής τηλεόρασης. Δημόσιας και ιδιωτικής. Αλήθεια πόσες φορές έτυχε να κάνουμε ζάπινγκ στα τόσα τηλεοπτικά κανάλια που έχουμε και δε σταματάμε σε κανένα γιατί απλούστατα δε βρίσκουμε τίποτα ενδιαφέρον. Τίποτα με ουσία.
Χιλιοπαιγμένες ταινίες, πρωινάδικα που μέσα σε λίγα λεπτά έχουν τη δυνατότητα να μετατραπούνε σε μπουζουκλερί, reality shows για να γίνονται τα κανάλια πιο πλούσια (με χορηγούς και televoting με sms), φτηνιάρικες λατινοαμερικάνικες σειρές που όλες έχουνε την ίδια θεματολογία (αγάπη και κέρατο, φτωχοί και πλούσιοι με τον πιο "σιροπιαστό" τρόπο δωσμένα στον τηλεθεατή), ελληνικές τηλεοπτικές σειρές μετριότητας, κατασκευασμένες ειδήσεις και δελτία ειδήσεων όπου οι δημοσιογράφοι επιδιώκουν να γίνουν stars, εκπομπές lifestyle που μας δείχνουν τα πάρτυ των κοσμικών, πλούσια σπίτια και ένα ονειρεμένο τρόπο ζωής για πολλούς (αν και ο απλός μέσος έλληνας δεν πρόκειται ποτέ να γευθεί αυτόν τον τρόπο ζωής και στο τέλος της εκπομπής επιστρέφει στη σκληρή και φτωχή πραγματικότητα του), αθλητικές εκπομπές που γεμίζουν με προφέσορες που λέει ο καθένας το μακρύ και το κοντό του αδιαφορώντας να πει κάτι χρήσιμο για τον τηλεθεατή αλλά το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η αυτοπροβολή του.
Μόνο στα κρατικά κανάλια υπάρχει λίγο αυτοσυγκράτηση αλλά και πάλι δε μπορούμε να πούμε ότι γίνονται και εκεί μεγάλες προσπάθειες. Και εκεί γίνεται άλωση από κάποιους και κάποιες οι οποίοι και οι οποίες το να δουλεύουν στην κρατική τηλεόραση το βλέπουν σα σιγουριά (π.χ. φραπελιές).
Βλέπουμε ότι στην τηλεόραση πλασάρονται τα ίδια πρόσωπα συνεχώς. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει ένα κλειστό λόμπυ που κανονίζει για το αν θα μπει ένα νέο πρόσωπο στην τηλεόραση ή όχι. Τίποτα καινούριο λοιπόν και καμία καινούρια ιδέα. Μόνο αναμασημένες τροφές.
Γι' αυτό το λόγο πολλοί στρέφονται στα video clubs (τα οποία κάνουν χρυσές δουλειές και καλά κάνουν). Ένα μεγάλο μέρος του κόσμου έχει καταλάβει τι συμβαίνει και απαξιεί να σπαταλήσει πολλές ώρες βλέποντας ένα τηλεοπτικό σταθμό. Παρακολουθεί επιλεκτικά. Σίγουρα το "πιασάρικο" φέρνει και διαφημίσεις (κάτι που αφορά κυρίως τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς) αλλά μην ξεχνάμε ότι η δύναμη των Μ.Μ.Ε. είναι μεγάλη και αν θέλουνε να πλασάρουνε κάτι πιο ουσιώδες μπορούνε να τα καταφέρουνε μια χαρά.
