Την περασμένη εβδομάδα πήγε ο ανηψιός μου με το σχολείο του τετραήμερη εκδρομή στην Κρήτη. Την Κυριακή το βράδυ επέστρεψε και τη Δευτέρα μ' επισκέφτηκε για να μου φέρει δωράκια και να μου δείξει τις φωτογραφίες που είχε από την εκδρομή. Ο Χρηστάκης (το όνομα του ανηψιού μου) ήταν κατενθουσιασμένος και την ώρα που μου εξιστορούσε τα ευτράπελα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της εκδρομής, τις πλάκες που έκανε με την παρέα του και τα πράγματα που είδαν, το μυαλό μου έκανε μια ιστορική αναδρομή δεκαέξι χρόνια πριν, όταν πήγα πενταήμερη στη Ρόδο με το σχολείο μου όταν ήμουν τρίτη λυκείου.
Τι καλά που ήτανε. Οι μαλακίες που έκανα με τους συμμαθητές μου ήταν αμέτρητες. Και τι δε θα έδινα να το ξαναζούσα! Ποτά, τσιγάρα, πειράγματα με τα κορίτσια (όχι μόνο του σχολείου μας αλλά και από άλλες πόλεις). Η αίσθηση ότι είμαστε για πρώτη φορά μακριά από το σπίτι και τους γονείς (αν εξαιρέσουμε τις κατασκηνώσεις), με φίλους ήταν το κάτι άλλο. Αυτά που μας έμειναν από τότε είναι οι αναμνήσεις και κάτι φωτογραφίες. Καλά ήταν μωρέ...
Δε βαριέσαι... Κάθε ηλικία έχει τη χάρη της (να χρυσώσουμε το χάπι... χεχεχε). Πάμε γι' άλλα!
