Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Πριν από δυόμισι περίπου χρόνια είχα γράψει μια ανάρτηση σχετικά με την ανεργία στην Ελλάδα και το καινούριο κύμα μετανάστευσης που απαρτίζεται κυρίως από νέα παιδιά τα οποία δεν βρίσκουν δουλειές εδώ και φεύγουν σαν κυνηγημένα. Ο τίτλος της ανάρτησης είναι: "Δουλειές υπάρχουν... αλλά όχι στην Ελλάδα".
Θα με ρωτήσετε γιατί σας το αναφέρω. Έχω παρατηρήσει ότι ακόμα μέχρι και σήμερα λαμβάνω σχόλια σε αυτή την ανάρτηση (αν παρατηρήσετε τα σχόλια και τις ημερομηνίες τους θα το διαπιστώσετε). Αντί να είναι θαμένη στο χρονοντούλαπο του παρόντος ιστολογίου παραμένη ακόμα επίκαιρη. Προφανώς γιατί η θεματολογία της είναι επίκαιρη εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Τα περισσότερα είναι από ανθρώπους που ψάχνουν μια διέξοδο στο εξωτερικό και ειδικά από αυτούς που δεν έχουν κάποιο συγγενή ή γνωστό σε κάποια άλλη χώρα και μου ζητάνε διάφορες πληροφορίες.
Δυόμισι χρόνια μετά το σήκωμα αυτής της ανάρτησης ο μόνος τρόπος να βρεθεί κάποιος σ' αυτήν είναι κάποιο ψαχτήρι. Αυτό τι σημαίνει; Ότι το θέμα της εργασίας ή της ανεργίας είναι το πλέον φλέγον θέμα εφόσον με αυτό είναι συνδεδεμένος ο βιοπορισμός των ανθρώπων άμεσα. Έκανα μερικές παρόμοιες αναζητήσεις στη Google και μπήκα σε διάφορα ιστολόγια με σχετικές αναρτήσεις. Γίνεται πραγματικά ο χαμός! Πραγματικό διαδυκτιακό φεστιβάλ απελπισίας. Αυτά λογικά θα έπρεπε να τα έχει δει ο Γ.Α.Π. που είναι ιντερνετάκιας και γκατζετάκιας έτσι ώστε να πιάσει το σφυγμό του κόσμου και να καταλάβει σε πόσο άσχημη θέση βρίσκεται μια πολύ μεγάλη μερίδα των πολιτών αυτής της χώρας. Δυστυχώς ο Γ.Α.Π. δεν έπιασε το σφυγμό του κόσμου οπότε στις εκλογές θα πιάσει κάτι άλλο και θα το νιώσει για τα καλά
Ειλικρινά συμπάσχω με όλα τα παιδιά που αφήνουν σχόλια σ' αυτή την ανάρτηση αλλά και με όλους τους άνεργους γενικότερα μιας και 'γω είμαι άνεργος επίσης... και πάλι! Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω αλλά δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να βοηθήσω ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Η αλήθεια είναι μία: Όσο περνάει ο καιρός η κατάσταση στην Ελλάδα πάει κατά διαόλου και οι άνεργοι θα πληθαίνουν. Καλύτερα να συμβιβαστούμε με την πραγματικότητα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να πάψουμε να ψάχνουμε και 'μεις για μισή θέση στον ήλιο. Τη δικαιούμαστε με το παραπάνω. Τα πράγματα είναι στριμόκωλα! Οι πολιτικάντηδες που έχουμε τις τελευταίες δεκαετίες πάνω από τα κεφάλια μας φρόντισαν καλά γι' αυτό.
Υ.Γ.: Στη μίνι δημοσκόπηση που έγινε από αυτό το blog με το ερώτημα "Τι να κάνω για να επιβιώσω" με απαντήσεις α) Να κλέψω και β) Να σκοτώσω το 71% προτίμησε το α. Άρα ένα 29% προτιμάει το β, πράγμα που δείχνει ότι ο άνθρωπος πάνω στην απελπισία του αρχίζει και χαλαρώνει τους ηθικούς φραγμούς του. Σίγουρα δεν ήταν καμιά οργανωμένη δημοσκόπηση αλλά και πάλι άνθρωποι απάντησαν στο ερώτημα. Βάλτε το και αυτό στα υπ' όψην. Έχουν να δούνε τα μάτια μας ακόμα...