Πάει και ο Τατούλης. Ο Καραμανής τον διέγραψε από τα κιτάπια της ΝουΔου. Η κυβέρνηση μοιάζει λίγο με το Big Brother. Αποχωρήσεις, επανεισχωρήσεις και ξανά αποχωρήσεις. Ποιος είναι ο πιο αδύναμος κρίκος; Μα φυσικά αυτός που τολμάει να πει ένα μέρος των πραγμάτων με τ' όνομα τους.
Όταν η αλήθεια είναι βαριά δεν αντέχεται. Πρέπει το στέλεχος του κάθε κόμματος - σέκτας να λέει ναι. Να συμφωνεί με τη γραμμή του κόμματος. Αν τολμήσει και πει το αντίθετο τον στέλνουν στα Τάρταρα.
Γιατί προανέφερα τα κόμματα ως σέκτες; Μα είναι φυσικό. Μπήκες μέσα; Σκύβεις το κεφάλι και δε μιλάς. Πρέπει να συμφωνείς σε όλα. Και αν είσαι καλό παιδάκι θα έχεις και κοκό. Αν όμως κάνεις αταξία θα σε πάρει ο διάλος εσένα και όλο σου το σόι μέχρι εβδόμης γενεάς. Έτσι λειτουργούνε και οι σέκτες. Και όλα αυτά τα χουντικά γίνονται σε μια δημοκρατική (λέμε τώρα) χώρα.
Και στο κάτω - κάτω τι είπε ο Τατούλης; Ότι ο πρωθυπουργός κοντεύει να χαρακτηριστεί ως συνένοχος για το χάλι που έχουμε σαν χώρα. Ψέμματα είναι; Προφανώς ο πρωθυπουργός δεν έχει τους δίδυμους γεννετικούς αδένες (εννοώ τους όρχεις) να αντικρούσει ή να υπερασπίσει τον εαυτό του και αρχίζει τα ξηλώματα. Ταυτόχρονα αρχίζουν και περιτριγυρίζουν οι γλείφτες τον τελευταίο για να δηλώσουν την αμέριστη συμπαράσταση τους και την υποστήριξη τους μπας και τσιμπήσουν κανένα υπουργείο.
Και να ρωτήσω κάτι και 'γω ο αδαής: Δεν πρέπει να κρίνεται ο γενικός κουμανταδόρος της χώρας για τις προκοπές του; Αν όχι να μας το πει να το ξέρουμε, να του δώσουμε και το αλάθητο, σαν τον Πάπα.
Εγώ θα προτιμούσα ο Καραμανλής να δείξει την πυγμή του (αν έχει απ' αυτό) στις τράπεζες και στους υπόλοιπους καρχαρίες. Δε νομίζω όμως να το κάνει. Θέλει τσαγανό αυτό το πράγμα και να μην υπολογίσει τίποτα. Ούτε την πρωθυπουργία, ούτε κόμμα. Αλλά η μαρμίτα είναι ΜΕΓΑΛΗ.
