Χθες για άλλη μια φορά οι άρχοντες αυτής της χώρας - μπανανίας μας απέδειξαν ότι ζούμε μέσα στη σαπίλα. Ο λόγος γίνεται για τον Παυλίδη. Το τι και πως δε θα το σχολιάσω αλλά θα ήθελα να σταθώ στο διά ταύτα.
Η Νέα Δημοκρατία για να παραμείνει στην κυβέρνηση και να μην πέσει προτίμησε να προστατέψει τον Παυλίδη. Με λίγα λόγια ο πρωθυπουργός προτίμησε να γίνει ηθικός αυτουργός στα σκάνδαλα για άλλη μια φορά. Σκάνδαλα γίνονται απ' όλους τους πολιτικούς και απ' όλες τις παρατάξεις αλλά πιστεύω ότι δόθηκε μια ευκαιρία στο κυβερνών κόμμα, που είναι με την πλάτη στον τοίχο, να αποδείξει ότι θέλει να πολεμήσει τη διαφθορά και ο Καραμανλής την κλώτσησε. Πιστεύω ότι αν γινόταν παραπομπή στον Παυλίδη ο Καραμανλής θα ανέβαινε λιγάκι στα μάτια του κόσμου.
Αναλογιστείτε σε τι μπουρδέλο ζούμε όταν οι πολιτικοί παίρνουν τεράστιες μίζες και κλέβουν συνεχώς και δε φοβούνται επειδή έχουν βουλευτική ασυλία, ενώ την ίδια στιγμή ένας απλός πολίτης που δεν έχει να δώσει πεντακόσια ευρώ του κατάσχουν το μοναδικό σπίτι που έχει, αν έχει ή οτιδήποτε άλλο περιουσιακό στοιχείο βρίσκεται στο όνομα του. Και μετά μας μιλάνε για δημοκρατικό πολίτευμα και ισότητα των πολιτών.
Όλοι οι πολιτικοί είναι ανεύθυνοι. Κανένας δε θέλει να έχει στα χέρια του την καυτή πατάτα. Το σωστό είναι να καταργηθεί η βουλευτική ασυλία αλλά τρελοί είναι να βγάλουν τα μάτια τους μόνοι τους; Η μαρμίτα είναι μεγάλη και το περιεχόμενο της γλυκό.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν κόμματα αλλά συμμορίες και μαφία. Το είπα και σε παλιότερη ανάρτηση: ίσως να είναι καλύτερα να ψηφίζουν οι πολίτες για υπουργούς, πρωθυπουργό και πρόεδρο δημοκρατίας. Μ' αυτόν τον τρόπο ίσως να έχουμε λιγότερο κλέψιμο από τους πολιτικούς. Τον πολίτη - ψηφοφόρο τον θυμούνται μόνο σε προεκλογικές περιόδους. Για κανένα σοβαρό θέμα δεν κάνουν δημοψηφίσματα. Φοβούνται! Σε όλες τις χώρες τις Ευρώπης γίνονται δημοψηφίσματα για όλα τα σοβαρά θέματα αλλά ποτέ στην Ελλάδα.
Siemens, Βατοπέδι, Ζαχόπουλος, ομόλογα, χρηματιστήριο, διορισμοί από την πίσω πόρτα εκτός Α.Σ.Ε.Π. συγκεκριμένων παιδιών - βυσμάτων με υψηλές αποδοχές και τόσα άλλα σκάνδαλα. Ένας δεν τιμωρήθηκε. Στην Ελλάδα αν κλέψει κάποιος απλός πολίτης λίγα το λένε κλεψιά και η τιμωρία είναι η φυλάκιση ενώ αν κάποιος πολιτικός ή κάποιος παρατρεχάμενος του κλέψει πολλά το λένε υπ' εξαίρεση και τη γλιτώνει. Το άκρον άωτον του παραλόγου ζούμε σ' αυτή τη χώρα.
Η Ελλάδα μυρίζει σαπίλα και γι' αυτό δεν είναι υπεύθυνοι μόνο οι πολιτικοί αλλά όλοι μας που τους διορίζουμε κάθε τέσσερα χρόνια.
