Βγήκα με την αρραβωνιαστικιά μου μια βόλτα στην αγορά σήμερα. Όχι για ψώνια (δεν υπάρχει cent τσακιστό) αλλά για να χαζέψουμε (και να χαλαστούμε γιατί δεν έχουμε τη δυνατότητα να πάρουμε κάτι) μέρα που είναι. Τα μαγαζιά όλα ανοιχτά, στολισμένα και έτοιμα να υποδεχτούνε τον κάθε υποψήφιο πελάτη.
Εκεί που χαζεύαμε τις βιτρίνες αντιλήφθηκα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έκαναν ακριβώς το ίδιο πράγμα που έκανα εγώ με το έταιρον μου ήμισι. Επιδίδοταν στο σπορ της βιτρινοπαρακολούθησης.
Ξαφνικά μόλις στρίβουμε τη γωνία για να πάμε σε άλλον εμπορικό δρόμο βλέπουμε μία κοπέλλα παραφορτωμένη με δεκαπέντε (τουλάχιστο) σακούλες. Οι μισές ήταν από το Hondos Center. Παρόλ' αυτά δεν έδειχνε ταλαιπωρημένη. Το αντίθετο. Περπατούσε και πετούσε. Μέσα στην τρελλή χαρά ήταν η συγκεκριμμένη κοπέλλα για να είμαι ακριβής. Τότε γυρνάει η καλή μου και μου λέει: "Αγάπη μου αυτό είναι shopping".
Εκείνη τη στιγμή ένας κόμπος στο λαιμό μου δε με άφηνε να αρθρώσω κουβέντα. Αισθάνθηκα τόσο άσχημα που δεν είχα (και δεν έχω, εννοείται) την οικονομική δυνατότητα να προσφέρω και εγώ στην καλή μου κάτι. Έστω κάτι μικρό από το Hondos Center. (Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτή η αλυσίδα καταστημάτων για κάθε γυναίκα). Ευχόμουνα να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Τόση ντροπή λίγες φορές ένιωσα.
Δόξα τον Ύψιστο η κοπέλλα μου είναι άνθρωπος με καταννόηση αλλά γιατί να μη μπορούμε και εμείς οι απλοί άνθρωποι μια με δυο φορές το χρόνο να βγούμε στην αγορά και να συμμετάσχουμε ενεργά και όχι ως απλοί θεατές;
Δε θέλω να σας χαλάσω και να σας μαυρίσω αυτές τις μέρες. Γι' αυτό σταματάω εδώ. Απλά μια υπενθύμιση θέλω να κάνω: Οι περισσότεροι αυτές τις μέρες θα τις περάσουμε πολύ μετρημένα και πολύ ζόρικα. ΚΑΙ ΔΕ ΦΤΑΙΜΕ ΕΜΕΙΣ!!!
Υ.Γ.: Το δωράκι που κάνω σε όλους τους bloggers το λάβατε; Αν όχι κάντε κλικ στο:
http://hackaday-thema.blogspot.com/2007_12_17_archive.html 
