Αχ βρε Θανάση... Η Ελλάδα επισήμως πτώχευσε από χθες το πρωί. Υπάρχει μια σελίδα στο facebook που δημιουργήθηκε χθες το πρωί και μέσα σε μόλις μιάμιση μέρα την επισκεύτηκαν μέχρι στιγμής πάνω από 125.000 άνθρωποι για να εκφράσουν τα αισθήματα τους, τις ευχαριστίες τους, τις σκέψεις τους σε αυτόν τον μεγάλο άνθρωπο. Και μόνο να διαβάσει όλα αυτά τα μηνύματα αγάπης κάποιος, θα συγκλονιστεί και τουλάχιστο θα συγκινηθεί.
Τυχαίο; Δε νομίζω. Γιατί; Γιατί ήταν ο δικός μας άνθρωπος. Ο Θανάσης του λαού. Ο καλύτερος όλων. Ακόμα δε μπορώ να χωνέψω πως αυτό το διαμάντι που είχαμε ανάμεσα μας δε βρίσκεται εν ζωή, αλλά ευτυχώς μας άφησε μεγάλη κληρονομιά. Δεν αγαπήθηκε άλλος άνθρωπος έτσι απ' όλους ανεξαιρέτως ποτέ άλλοτε και πρέπει να είμαστε περήφανοι που είναι έλληνας γιατί έτσι έχουμε να δείχνουμε στους έξω ότι οι έλληνες δεν είμαστε μόνο λαμόγια και μιζαδόροι, αλλά ότι στην ψαροκώσταινα υπάρχουν και αγνές ψυχές. Υπάρχουν και οι έλληνες που έχουν χρυσή καρδιά. Ίσως όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο ο Θανάσης αλλά υπάρχουν. Καλύτερο παράδειγμα από τον Βέγγο δεν υπάρχει.
Κάθε μια - δυο ώρες ένιωθα την ανάγκη να γράφω και από κάτι στη σελίδα του facebook που προανέφερα αλλά και πάλι... Δεν είναι ούτε το ελάχιστο για να πω ευχαριστώ. Ο καλός μας άνθρωπος ακόμα και με το θάνατο του κατάφερε το ακατόρθωτο. Να ενώσει όλους τους έλληνες πέρα από τις διαφορές τους στα πολιτικά, στα αθλητικά, στα οικονομικά και σε οποιοδήποτε άλλο τομέα. Πώς; Με κοινό παρονομαστή την καθολική αγάπη όλου του κόσμου προς το πρόσωπο του. Και το γνώριζε αυτό ο Θανάσης. Ήξερε τη λατρεία που έχουμε προς το πρόσωπο του. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο βραβείο του. Βραβείο ζωής! Έκανε ταμείο ο θανάσης και βγήκε κερδισμένος. Κοντά σ' αυτόν βγήκαμε όλοι κερδισμένοι.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων δεν κρατήθηκε και δάκρυσε. Έκλαψε για έναν άνθρωπο ο οποίος δε ντράπηκε ποτέ να κλάψει μπροστά σε όλους ακόμα και μπροστά στις κάμερες. Ψυχούλα ο Θανάσης. "Στη γαλέρα της ζωής του τράβηξε άγριο κουπί", όπως είπε και ο ίδιος. Είναι γνωστό ότι τίποτε δεν ήταν ρόδινο για τον άνθρωπο που έτρεχε συνέχεια. Μια απορία έχω: Με τι καρδιά μπόρεσαν να εκμεταλευτούνε τόσο άσχημα ορισμένοι μια τέτοια ψυχούλα; Ταπεινός ακόμα και στο θάνατο. Όλη η Ελλάδα ταράχτηκε. Γιατί; Γιατί ήταν το σιγουράκι μας. Όσο ήταν εν ζωή ήταν το ακούσιο αποκούμπι μας και ας μην το καταλαβαίναμε. Το καταλάβαμε χθες το πρωί όταν ο θανάσης έτρεξε για την άλλη πλευρά. Όλοι τον θέλαμε για φίλο, όλοι τον θέλαμε για δικό μας άνθρωπο. Χίλια κομμάτια να γινόταν; Και όμως έγινε. Πάμπολλες φορές. Μόνο αυτός το κατάφερε. Ποιός απ' όλους μας δεν είχε στεναχώριες και με μια ταινία του δεν ξαλάφρωνε η καρδιά του; Ποιός απ' όλους μας δε χάρηκε που τον είδε στην τηλεόραση στις ελάχιστες κοινωνικές εμφανίσεις του;
Μακάρι να του μοιάσουμε έστω και στο ελάχιστο. Τότε θα πάει πολύ μπροστά αυτή η χώρα που τόσο λάτρευε και ο ίδιος. Οι ταινίες του και η ζωή του είναι ένα σημαντικό μάθημα για τους έλληνες πολιτικούς. Το σημαντικότερο είναι ότι έχει αγγίξει τη νεολαία. Μεγάλη υπόθεση! Ευτυχώς που υπάρχουν οι ταινίες του Βέγγου και έτσι δε θα χαθούνε οι αξίες και τα ιδανικά όσο και να το θέλουν κάποιοι.
Πιστεύω πως αυτό που συγκλόνισε τον κόσμο ήταν η σεμνότητα και η ταπεινότητα που είχε αυτός ο μεγάλος ηθοποιός και ο μεγάλος άνθρωπος μέχρι το τέλος. Απίστευτα μετρημένος! Απίστευτη πάστα ανθρώπου! Ας είναι αυτός ο άνθρωπος η πυξίδα για να βρούμε την ανθρωπιά μας.
Αχ βρε Θανάση... Μας άφησες και πελαγώσαμε. Είναι μεγάλη μας τιμή που γνωρίσαμε έναν τόσο άξιο άνθρωπο. Πραγματικά είσαι δώρο Θεού. Ο πιο γλυκός άνθρωπος. Καλό παράδεισο. Αχ βρε Θανάση...
