Τέταρτη και τελευταία μέρα της ταλαιπωρίας μας στην τράπεζα. Ναι, είναι γεγονός! Ο επιμένων νικά! Καταφέραμε να βγάλουμε το πολυπόθητο βιβλιάριο καταθέσεων στην Εθνική τράπεζα. Εννοείται με παρατράγουδα.
Η τράπεζα έκλεινε στις 14:30 και η αρραβωνιαστικιά μου σχολούσε στις 14:00. Είχαμε μισή ώρα και λιγότερο (ευτυχώς που η τράπεζα βρίσκεται κιντά στη δουλειά της) για να βγάλουμε το πολυπόθητο βιβλιάριο. Φυσικά για άλλη μια μέρα στην Εθνική επικρατούσε πανικός. Η ώρα προχωρούσε και για άλλη μια φορά οι υπάλληλοι, μόλις πήγε 14:30, τα παράτησαν και άφησαν σύξηλους καμιά ογδονταριά άτομα. Ο κόπανος που μου έκανε την κασκαρίκα (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση) με την εξουσιοδότηση με κοίταζε και του είπα ότι σήμερα θα τελειώσω τη δουλειά μου ο κόσμος να χαλάσει. Εκεί έγινε το σώσε. Πιο προκλητικοί ηταν οι μόνιμοι υπάλληλοι που χώνουν τα παιδιά που είναι με σύμβαση και τους φοιτητές που κάνουν την πρακτική τους. Σαν έσφιξαν τα πράγματα και αναγκάστηκαν οι μόνιμοι να δουλέψουν επιτέλους λιγάκι σήκωσαν μπαϊράκι. Τότε ο διευθυντής αναγκάστηκε και έδωσε σε όλους χαρτάκια προτεραιότητας για την αυριανή μέρα.
Πάω και του λέω ότι είναι η τέταρτη μέρα που ερχόμαστε εδώ και ότι δεν πρόκειται να φύγω αν δεν εξυπηρετηθώ. Η αγένεια του και τρόπος συμπεριφοράς του μ' έκαναν να ξεχάσω τους κόσμιους και ευγενικούς μου τρόπους και με άσχημο τρόπο του έκανα σαφές ότι θέλει δε θέλει θα μας εξυπηρετήσει γιατί η αρραβωνιαστικιά μου δε μπορεί να πάρει άδεια από τη δουλειά της. Έβγαλα τα χαρτιά τα πέταξα στο γραφείο και έκατσα στην καρέκλα. Στο τέλος κατάλαβε ότι δεν επέμενα από πείσμα αλλά ότι όντως η περίπτωση μας ήταν ιδιάζουσα και έδωσε εντολή σε μια υπάλληλο να μας εξυπηρετήσει.
Η υπάλληλος άρχισε να μου λέει ότι δεν την καταλαβαίνουμε και ότι είναι έγγυος. Συγνώμη αλλά εγώ που για τέταρτη μέρα βρισκόμουνα στην τράπεζα σα μαλάκας τι να πω; Εμένα με καταλαβαίνει κανείς; Δε νομίζω. Είναι απίστευτοι. Ζητούνε κατανόηση την ώρα που δε δείχνουν το ίδιο για τους υπόλοιπους. Αν είναι έγγυος ας πάρει άδεια και για να γίνω πιο εριστικός και εγωιστής μπορώ να πω στ' αρχίδια μου. Ας ζητήσουν τις ευθύνες από άλλους και όχι από εμένα. Τα έχω πει και στις προηγούμενες αναρτήσεις μου. Στο τέλος πήραμε το βιβλιάριο στα χέρια μας.
Νομίζω ότι πρέπει να ακολουθήσουμε το σύστημα της Σουηδίας όσον αφορά τη μονιμότητα στο δημόσιο. Να υφίσταται μονιμότητα όταν κάποιος πραγματικά δουλεύει. Αν κωλοβαράει να πηγαίνει στο σπίτι του με συνοπτικές διαδικασίες.
Βγαίνονατς πήγα στο ΑΤΜ να τσεκάρω αν μπήκε το επίδομα αλληλεγγύης. Και πάλι τζίφος. Ο Γ.Α.Π. μας κοροϊδεύει για τα καλά. Τουλάχιστον δεν έχω τύψεις εφόσον δεν τον ψήφισα. Ας είναι το κρίμα στο λαιμό των ψηφοφόρων του.
Ένα είναι σίγουρο. Στην Ελλάδα αν δε φωνάξεις, αν δε βρίσεις και αν δε μαλώσεις δεν πρόκειται να τελειώσεις καμία δουλειά που περιέχει μεγάλες δόσεις δημοσίου και γραφειοκρατίας. Φωνάξτε και βρίστε. Πιστέψτε με είναι αποτελεσματικό.
