Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

ΘΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΝΟΥΝ ΕΝΤΕΛΩΣ

Βαδίζουμε προς έναν καινούριο εργασιακό μεσαίωνα. Αυτό είναι γεγονός. Όλοι το γνωρίζουμε. Γιατί; Επειδή η χώρα έχει πάθει μια οικονομική κρισάρα την οποία την προκάλεσαν πολιτικοί και τα παρατρεχάμενα λαμόγια τους. Αντί να επιστρέψουν τα λεφτά, να τους κατασχέσουν τις βίλες, να μπλοκάρουν τραπεζικούς λογαριασμούς, βάλθηκαν να μας πείσουν σώνει και καλά ότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι, άρα πρέπει να πληρώσουμε όλοι. Στην ουσία οι πολλοί που δε φταίμε θα πληρώσουμε τα γαμησιάτικα των λίγων (όχι και τόσο λίγων) ενώ αυτοί θα τη σκαπουλάρουνε για άλλη μια φορά με εικονικές ελεγκτικές επιτροπές του κώλου και θα χαίρονται τα φράγκα που σούφρωσαν.
Ο πατέρας μου δούλευε από δέκα χρονών παιδάκι. Η μάνα μου το ίδιο. Παντρεύτηκαν και ξενιτεύτηκαν για πολλά χρόνια και έκαναν αιματηρές οικονομίες για να προσφέρουν κάτι καλύτερο σ' εμένα και στην αδερφή μου. Παράπονο δεν έχω. Έκαναν καταπληκτική δουλειά και τους ευχαριστώ. Μπορεί να μην είχαν να μου δώσουν τα υλικά αγαθά αλλά μου έδωσαν βάσεις για να αντέχω στα δύσκολα. Ο πατέρας μου έφευγε τα ξημερώματα για δουλειά και γυρνούσε το βράδυ. Η μάνα μου από τα άγρια χαράματα μέχρι το απόγευμα. Ποιότητα ζωής; Μηδέν. Δούλευαν για πάνω από πενήντα χρόνια ο καθένας τους για να πάρουνε ψωροσυντάξεις των εξακοσίων και τετρακοσίων ευρώ. Πώς γίνεται αυτό με τόσα χρόνια δουλειάς; Μα οι εκμεταλλευτές πάντα υπήρχαν στην Ελλάδα και ποτέ δεν υπήρξε ένας κρατικός μηχανισμός που να ελέγχει τον ιδιωτικό τομέα και κυρίως τους εργοδότες που συνεχίζουν να αλωνίζουν. Αν ρωτήσετε τους γονείς μου τι έχουνε καταλάβει από όλη τους τη ζωή μέχρι στιγμής δυο λέξεις θα σας πούνε: Κούραση και στέρηση.
Απορώ με τόση δουλειά που έριξαν πως γίνεται να είμαστε στον άσσο ενώ κάποιοι άλλοι που βλέπουμε στις τηλεοράσεις χωρίς να έχουνε εργαστεί ουσιαστικά είναι μέσα στη χλίδα. Τόσα λεφτά, τόσες βίλες, τόση χλιδή δε βγαίνουν με ένα μισθό. Όλοι τους είναι χωμένοι μέσα στα σκατά. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια.
Αυτά έχω να πω για σήμερα. Με το σταυρό στο χέρι κανείς δεν κάνει τόσο μεγάλες περιουσίες. Εύχομαι καλή τύχη στην εθνική μας ομάδα για σήμερα το βράδυ και αν είναι να χάσουν δεν πειράζει. Αρκεί να χάσουν αξιοπροπως και να μη μας διασύρουν. Σας αφήνω γιατί πρέπει να κάνω και την εκπομπή στο ραδιόφωνο εφτά με εννιά. Σας περιμένω όλους στο hackaday 's web radio.

buzz it!