Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Σήμερα, μετά από μήνες, κατάφερα να ξυπνήσω αργά. Για να ακριβολογώ με ξύπνησε ένα τηλεφώνημα στης 12:40'. Ο προϊστάμενος μου τηλεφώνησε για να μου υπενθυμίσει ότι στης 15:30' πρέπει να είμαι στη δουλειά.
Αυτό είναι αρκετό για να μου χαλάσει τη διάθεση και τη μέρα. Όλος ο κοσμάκης πήγε σε κάποια παραλία και εγώ δεν μπορώ να ξεκολλήσω από την πόλη. Να μην είμαι αχάριστος. Φέτος το καλοκαίρι πήγα και εγώ δυο Κυριακές στη θάλασσα για να κάνω τις βουτιές μου.
Σήμερα η πόλη είναι άδεια και μπορώ να ακούσω από το μπαλκόνι τα τζιτζίκια που έχουν κατασκηνώσει στα δέντρα στο απέναντι παρκάκι. Υπάρχει μια ηρεμία που θέλοντας και μη σε κάνει να θέλεις να τεμπελιάσεις. Μια νωχελικότητα άλλο πράγμα! Μέχρι της τρεις η ώρα που θα ξεκινήσω για να πάω στη δουλειά. Μετά προσγειώνομαι στην γκρίζα πραγματικότητα που μεταμορφώνει αυτήν την όμορφη Κυριακή σε μια καθημερινή μέρα.
Άντε... καλά να περάσετε όσοι είστε ή θα πάτε σε κάποια παραλία. Και όσοι θα μείνετε στο σπίτι σας κάνοντας το απόλυτο τίποτα πάλι τυχεροί είστε. Ακούστε και 'μένα.
