Κυριακή 13 Ιουλίου 2008

ΩΡΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΛΕΣ ΟΧΙ

Πάντα πίστευα ότι η δουλειά δεν πρέπει να έχει ανάμειξη με φιλίες και συγγένειες αλλά κάποιες φορές είναι αναπόφευκτο όταν κάποια άτομα δουλεύουν για λογαριασμό τρίτου και έχουν μεταξύ τους φιλικές ή συγγενικές σχέσεις.
Αποτέλεσμα; Σε κάποια χρονική στιγμή έρχεται η σύγκρουση επειδή ο καθένας θέλει να κάνει τη δουλειά του και μερικές φορές για να επιτευχθεί αυτό ο ένας θα επιβαρύνει τον άλλον. Τότε έχουμε προστριβές και καυγάδες και όλα τα υπόλοιπα επακόλουθα.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Επειδή στο παρελθόν συνεργάστηκα με ένα συγγενικό άτομο και κατάλαβα ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει το πράγμα. Εκεί αποχώρησα για να αποφευχθούνε τα χειρότερα. Μα έλα που η πουτάνα η τύχη (ή ατυχία) τα φέρνει έτσι και βρεθήκαμε και οι δύο στην ίδια εταιρία σε διαφορετικά πόστα. Πόστα τα οποία αλληλοεξαρτώνται μεταξύ τους. Άρα πρέπει θέλοντας και μη να συνεργαζόμαστε.
Χθες ενώ σχολούσα στις εννέα το βράδυ έρχεται ο ακατονόμαστος (ο συγγενής) και μου ζητάει να κάνω κάτι το οποίο με κράτησε άλλες δυόμισι ώρες εκεί. Το θέμα δεν είναι ότι δούλεψα παραπάνω αλλά ότι μου γάμησε την ψυχολογία. Το να σε γυρνάνε από την πόρτα της εξόδου πάλι για δουλειά δεν είναι ότι το καλύτερο. Σ' αυτό βέβαια έβαλε και το χεράκι του ο μπάσταρδος ο προϊστάμενος που έχω γιατί είπε ψέμματα στον πρώτο ότι σχολάω στις δέκα. Ποιος ο λόγος; Δε γνωρίζω. Όταν τον τηλεφώνησα μέσα στα νεύρα και τον ρώτησα γιατί άρχισε να τα μασάει. Ξέρω ότι ο προϊστάμενος μου είναι μισάνθρωπος και καθήκι και χαίρεται με τις αποτυχίες, τις ατυχίες και τα παθήματα των άλλων. Τρελλαίνεται να βλέπει τους άλλους να υποφέρουν και μετά να τους κρίνει και να τους κατακρίνει αλλά...
...αλλά υπάρχει και Θεός και σήμερα πήρα το αίμα μου πίσω. Από τους τρεις που έπρεπε να πάνε για δουλειά σήμερα τ' απόγευμα πήγε μόνο ένας. Μου ζήτησε από το τηλέφωνο να πάω για μερικές ώρες στη δουλειά και φυσικά του είπα όχι αναφέροντας του το χθεσινό γεγονός που με ανάγκασε εξ' αιτίας του να επιστρέψω στο σπίτι λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Άρα αναγκαστικά θα πάει αυτός. Δεν πειράζει ας δουλέψει και λίγο για να δικαιολογήσει το μεροκάματο του. Ωραίο πράγμα να μπορείς να λες όχι ειδικά αν το εννοείς και δεν το λες επειδή πρέπει.
Αλλά έχει και θράσος. Το ένα από τα δύο άτομα που δεν πήγε στη δουλειά μου είπε ότι είναι δικαιολογημένο επειδή πέθανε η πεθερά του ή κάτι τέτοιο. Ξέχασε όμως πως όταν πέθανε ο πεθερός μου πέρυσι τον δεκαπενταύγουστο δε μ' άφησε να πάω στην κηδεία ενώ η δουλειά ήταν πεσμένη και δε με χρειαζόταν. Την ημέρα της κηδείας μ' εβαλε να δουλεύω ενώ χρειαζόμουν μόνο δύο μέρες άδεια για να πάω.
Ηθικόν δίδαγμα του σημερινού post; ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΧΩΡΟ. ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ ΤΟ ΛΙΒΑΝΙ.

buzz it!