Ήδη ξεκίνησαν οι διαφημίσεις στις τηλεοράσεις, στα ραδιόφωνα και στα έντυπα μέσα αποχαύνωσης (συγνώμη... επικοινωνίας) κοινώς τα Μ.Μ.Ε. για τη μεγάλη γιορτή του Φλεβάρη. Την ημέρα των ερωτευμένων στης 14 του μηνός (μην ξεράσω). Στα ραδιόφωνα θα παίζουν σοροπιαστά τραγούδια (ε ρε ξενέρωμα που θα φάω) και η κάθε μαλακισμένη πιπίτσα θα αφιερώνει με πολύ αγάπη (μπλιαχ...) στο μαλάκα τον πιπίτσο που μετά από δύο εβδομάδες θα του ρίξει κέρατο και θα κάνει ότι δεν τον ξέρει.
Τα μαγαζιά βρίσκονται σε έναν άτυπο διαγωνισμό για την πιο ερωτική και ελκτική βιτρίνα (άρα δεν το κουνάω από το σπιτάκι μου... για να μην ξαναξεράσω εννοείται).
Καλή μαγκιά σκέφτηκαν οι μαγαζάτορες για να τα οικονομήσουν. Πάνε όλες και όλοι να αγοράσουν δωράκια για το καλό τους και την καλή τους αντίστοιχα, τα χρυσοπληρώνουν και οι καταστηματάρχες τρίβουν τα χέρια τους που μέσα σε μια μέρα μπορεί να βγάλουν και ένα μηνιάτικο.
Τα δώρα ποικίλουν. Κρασιά, βότκες, γλυκά, ρούχα, ζαρτιέρες, ροζ καπότες με κουνελάκια στην κορυφή και γεύση φράουλας, χειροπέδες, στριγκάκια, μπιμπελό, κάρτες 1x1m (πωλούνται και με το στρέμμα), cd, dvd, βιβλία, τσόντες, πούρα, πίπες, κοσμήματα, καμιά φίλη ή κανένα φίλο για τριολέτα, αρώματα, καλυντικά, κατσαριδοκτόνα και άλλα πολλά. Φυσικά το κάθε δώρο θα συνοδεύεται και από το λελουδικό (μη χέσω). Με λίγα λόγια κανένας μαγαζάτορας δεν αδικείται. Το βράδυ έξω για φαγητό ή ποτό και μετά σεξ. Λόγω της ημέρας σε άλλες στάσεις.
Έχω μια απορία. Όλοι αυτοί και αυτές που γιορτάζουν θυμούνται μια φορά το χρόνο ότι είναι ερωτευμένοι; Αν ναι, τότε η κατάσταση τους είναι για τον π..... (άντε μη βρίσω πάλι).
Άλλη μια απορία. Γιατί στο εξωτερικό (σε όλες, μα σε όλες τις άλλες χώρες) η συγκεκριμμένη μέρα ονομάζεται Valentine 's Day (Ημέρα του Βαλεντίνου), εδώ στην Ελλάδα τον μάγκα του δώσαμε προαγωγή και τον κάναμε και άγιο; Τον λέμε Άγιο Βαλεντίνο. ΕΛΕΟΣ!!! Η μανία μας σ' αυτή τη χώρα να αγιοποιούμε και να θεοποιούμε τα πάντα δεν έχει όριο.
Τεσπα! Άντε χρόνια πολλά σε όλους τους καταναλωτές!
