Γεννήθηκα και έζησα στο εξωτερικό και ταξίδεψα σε πολλές χώρες. Τώρα ζω στις Σέρρες. Θυμάμαι πιτσιρικάς όταν ζούσα στη Στοκχόλμη άσπρους ανθρώπους, μαύρους ανθρώπους, κίτρινους ανθρώπους με σχιστά μάτια, άνδρες με κελεμπίες, άκουγα γλώσσες που δεν έμοιαζαν με την ελληνική ή τη σουηδική και δεν παραξενευόμουν.
Επιστρέψαμε στην Ελλάδα και όλοι μιλούσαν την ίδια γλώσσα και τα χαρακτηριστικά τους ήταν πάνω - κάτω τα ίδια. Με την πάροδο των χρόνων ήρθαν οι ρωσοπόντιοι κατά τη γλώσσα της πιάτσας και ελληνοπόντιοι όπως μας έλεγαν οι δάσκαλοι στο σχολείο. Σκέτο πόντιοι κανείς δε μας είπε. Ως και οι δάσκαλοι τους έδωσαν διαφορετικότητα. Ελληνοπόντιοι. Ούτε καν ομογενείς. Μαζί με αυτούς ήρθαν και πολλοί γεωργιανοί καθώς και αρμένιοι. Ήρθαν και από τις άλλες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ.
Μετά άνοιξαν τα σύνορα με την Αλβανία και ήρθαν και άλλοι. Ήρθαν και από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και άλλες χώρες των βαλκανίων. Ειδικά από τη Βουλγαρία πολλοί έρχονται κρυφά, όχι μόνο βούλγαροι, από το βουνό Μπέλλες που είναι φυσικό σύνορο στο νομό Σερρών και χωρίζει Ελλάδα και Βουλγαρία. Δυστυχώς για πολλά χρόνια γινόταν και δουλεμπόριο μέσω αυτού του βουνού. Ήρθαν και πιο δυτικοί. Άγγλοι, Γερμανοί, Ιταλοί. Άλλοι ως καθηγητές σε φροντιστήρια και άλλοι παντρεύτηκαν ελληνίδες και έλληνες. Στις Σέρρες ζει και μια κορεάτισσα που είναι παντρεμένη με έναν ντόπιο όπως και μια γιαπωνέζα, από το Τόκυο, που είναι παντρεμένη με έναν γνωστό μου. Κάποιος άλλος είναι παντρεμένος με μια γιαπωνέζα από τη Χαβάη.
Πριν μερικά χρόνια ήρθαν οι Κινέζοι. Άνοιξαν μαγαζιά και ζούνε πλέον εδώ. Μερικοί περιφέρουν την πραμάτια τους στους δρόμους φορτωμένοι σα γαϊδούρια αλλά πάντα χαμογελάνε. Και άλλοι ασιάτες άρχισαν να εμφανίζονται. Λίγοι Πακιστανοί που πουλάνε κυρίως ζώνες στο δρόμο. Υπάρχουν και άραβες που είναι χρόνια στην πόλη. Από Ιράκ, Ιορδανία κλπ.
Συχνά πυκνά βλέπεις και αφρικανούς που παίρνουν το λεοφωρείο από Θεσσαλονίκη και κατεβαίνουν να πουλήσουν τσάντες, ρολόγια, είδη αφρικάνικης τέχνης, ζωγραφιές στις Σέρρες γιατί η δημοτική αστυνομία στη συμπρωτεύουσα δεν αστειεύεται.
Πολλοί νέοι συμπολίτες μου λοιπόν, που κατάγονται από άλλες χώρες, εμφανίζονται μόνο όταν δουλεύουν. Τι εννοώ; Κλείνονται στο καβούκι τους τον υπόλοιπο χρόνο όταν είναι εκτός εργασίας. Υπάρχουν διακριτικά. Δε βλέπουν τον εαυτό τους ως μέρος της Σερραϊκής κοινωνίας. Φανταστείτε ότι οι κινέζοι δεν πατάνε το πόδι τους στο κινέζικο εστιατόριο του οποίου η γυναίκα του ιδιοκτήτη είναι κινέζα και μαγείρισσα στο μαγαζί. Το γιατί δεν το ξέρω. Υπάρχουν δωρεάν μαθήματα ελληνικών από τα Κ.Ε.Ε. (Κέντρο Εκπαίδευσης Ενηλίκων) και άλλους φορείς αλλά η συμμετοχή είναι πολύ μικρή. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί δε γνωρίζουν την ύπαρξη αυτών των μαθημάτων. Δε θα έπρεπε να γίνει μια καμπάνια από την πολιτεία ή το δήμο για να τους γνωστοποιηθεί η ύπαρξη αυτών των μαθημάτων; Έτσι πιστεύω ότι θα ενταχθούν πιο γρήγορα στην τοπική κοινωνία των Σερρών και θα γίνουν πιο ενεργοί πολίτες.
Ευτυχώς στις Σέρρες προστριβές και καυγάδες μεταξύ ελλήνων και μεταναστών δεν υπάρχουν. Πρόσφατα απέναντι από το σπίτι μου άνοιξε ένα βουλγάρικο καφενείο. Η αλήθεια είναι ότι μερικές φορές εκεί μέσα τα αίματα ανάβουν. Στην πολυκατοικία που μένω και στη γειτονιά μένουν πολλοί ξένοι κυρίως από το πρώην ανατολικό μπλοκ. Ποτέ μου δεν ένιωσα απειλή. Απέναντι όμως στη στάση του αστικού κάνουν πάντα πηγαδάκι καμιά δεκαριά άτομα πίνοντας μπύρες χειμώνα καλοκαίρι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές γυναίκες να αναγκάζονται να πηγαίνουν σε άλλες στάσεις για να πάρουν το αστικό. Δεν είναι ότι καλύτερο για μια γυναίκα να είναι περιτριγυρισμένη από δέκα νταγλαράδες ασχέτως αν είναι έλληνες ή ξένοι.
Χρειάζεται προσπάθεια και από τους ντόπιους και από τους μετανάστες για να έχει μια κοινωνία λειτουργικά αποτελέσματα. Πρέπει να έχουν θέληση και οι δυο πλευρές. Πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό αυτό έχει επιτευχθεί στις Σέρρες γι' αυτό δεν έχουμε και εντάσεις. Για να κρατηθούνε όμως οι ισορροπίες κάτι πρέπει να γίνει και με την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης. Όσον αφορά άλλα προβλήματα όπως η ανεργία αυτά είναι κοινά για όλους.
