Δεν ξέρω πως πήγε η απεργία στην υπόλοιπη Ελλάδα αλλά στις Σέρρες ήταν επιτυχημένη. Τα πάντα ήταν κλειστά εκτός από τις καφετέριες, τις σουβλακερί, τις μπουγατσερί και τα φαστφουντάδικα. Αυτό που ευχαριστήθηκα περισσότερο ήταν χθες που δεν είχε ειδήσεις. Ούτως ή άλλως δε θ' ακούγαμε και τίποτα ευχάριστο οπότε no news are good news.
Μου άρεσε που η ΝΕΤ έβαλε τη συναυλία του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα από το Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Μαζί του ο Δημήτρης Σταρόβας, ο Βασίλης Καζούλης, ο Μπάμπης Στόκας καθώς και οι πρώην Τερμίτες. Παρουσιαστής ο Γιάννης Ζουγανέλης με τις κορυφαίες ατάκες του. Τέλειο! Ευτυχώς που ήταν η απεργία αλλιώς δε νομίζω να μετέδιδαν τη συναυλία η οποία ήταν ότι πιο ποιοτικό είδα στη greek tv εδώ και πολύ καιρό.
Ήταν πολλοί γνωστοί κάτω και μπράβο στους καλλιτέχνες που έκαναν τους πάντες να είναι όρθιοι και να χτυπάνε παλαμάκια. Πολλοί κουστουμάτοι με πεοδείκτες (εννοώ γραβάτες) επιτέλους πέταξαν τη σοβαροφάνεια τους για λίγο και έπαψαν να είναι τόσο κουμπωμένοι και έδειξαν πως το χάρηκαν.
Λένε ότι η μουσική είναι μία αλλά τελικά μουσική με "μουσική" έχει τεράστια διαφορά. Άλλη αίσθηση της μουσικής των μπουζουκλερί και των τηλεπρωινάδικων και άλλη αίσθηση της μουσικής που δεν προωθείται τόσο.
Κάτι που παρατήρησα: όποτε γινόταν αναφορά σε κάποιον πολιτικό ή όταν γινόταν οι απονομές γιατί το χειροκρότημα του κόσμου ήταν τόσο χλιαρό (γι' αυτόν που έκανε την απονομή); Μήπως να απομακρύνονταν από το θεσμό αυτό οι πολιτικάντηδες και όλοι οι καλοβολεμένοι έτσι ώστε ο πρώτος να διατηρήσει την αγνότητα του; Είναι απαραίτητο να τους λουζόμαστε (τους βουλευτάδες ντε) σε όλες τις εκδηλώσεις; Δεν μπορούμε να ξεχαστούμε για λίγο;
Η απεργία έχει και τα καλά της. Λιγότερα τηλεσκουπίδια.
