Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Τις τελευταίες μέρες της περασμένης εβδομάδας πήγα στο super market για να ψωνίσω και τελικά την ψώνισα. Παρατήρησα εδώ και αρκετό καιρό μια κουτοπονηριά των υπαλλήλων και των επιχειρήσεων γενικότερα αλλά το κακό έχει παραγίνει. Δεν ξέρω για την υπόλοιπη Ελλάδα αν συμβαίνει αυτό αλλά στις Σέρρες το κάνουν όλα τα super markets και όχι μόνο. Για ποιο πράγμα μιλάω; Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε.
Όπως προανέφερα πήγα με την καλή μου για ψώνια στο super market. Τριγυρνάμε στους διαδρόμους με το καρότσι και το φορτώνουμε μέχρι που φτάνω στα ψυγεία αλλαντικών και τυροκομικών. "Τριακόσια γραμμάρια πάριζα παρακαλώ", λέω στον πωλητή που ήταν πίσω από το ψυγείο. Κόβει, το ζυγίζει και μου λέει: "Είναι τετρακόσια είκοσι, να το αφήσω;". "Καλά, αφησέ το και βάλε και ένα τέταρτο φέτα", του απαντάω. Κόβει το ζυγίζει και μου λέει ξανά: "Είναι τριακόσια πενήντα γραμμάρια, να το αφήσω;". Ξεφυσώντας του απαντάω: "Άφησε το και βάλε διακόσια πενήντα γραμμάρια γαλοπούλα". Κόβει, ζυγίζει και μου λέει: "Είναι λίγο παραπάνω" "Πόσο παραπάνω;", τον ρωτάω. "Τριακόσια τριάντα γραμμάρια να το αφήσω;" Είχα γίνει μπουρλότο. "Όχι ρε κερατά να μην το αφήσεις. Να βάλεις όσο σου είπα. Ελληνικά μιλάω, δεν καταλαβαίνεις;" του λέω. "Συγνώμη κύριε αλλά δεν μπορούμε να υπολογίσουμε ακριβώς το βάρος", μου απαντάει κατακόκκινος. "Γι' αυτό είναι η ζυγαριά μπροστά σου", του λέω. Τέλος πάντων, το ξαναέκανε άσχετα που του έκανα την υπόδειξη ότι θέλω τόσο όσο λέω.
Φεύγω μπαρουτιασμένος και πάω στο κρεοπωλείο. "Ένα κιλό κιμά", λέω στον πωλητή. Κόβει, αλέθει, ζυγίζει και μου λέει: "Είναι ένα κιλό και διακόσια γραμμάρια, να το αφήσω;" "Όχι ρε κόπανε να μην το αφήσεις. Να βάλεις ακριβώς ένα κιλό". Και μου λέει το ανείπωτο: "Και το υπόλοιπο τι να το κάνω;" "Φάτο για να μην πω κάτι άλλο", του απαντάω. Φεύγω μέσα στη φούρκα και από το κρεοπωλείο και από το super market και πάω στο απέναντι αρτοποιείο για να πάρω μερικά κριτσίνια και μερικά βουτήματα. Να μην τα πολυλογώ έγιναν ακριβώς τα ίδια. Παραγγέλνεις και σου βάζουν παραπάνω. Μέσα στο αρτοποιείο ήταν μια γριούλα που ήθελε να αγοράσει μερικά παξιμάδια και της έβαλαν παραπάνω από όσο ήθελε αλλά ντράπηκε να το πει και τα πήρε. Στο ταμείο όμως ντράπηκε περισσότερο γιατί ανακάλυψε ότι τα χρήματα της έφταναν ίσα - ίσα για την ποσότητα που παρήγγειλε και όχι για την ποσότητα που της πάσαραν. Μπροστά στο κέρδος δεν υπολογίζουν τίποτα. Ούτε που τους ενδιαφέρει αν θα κάνουν κάποιον να νιώσει άβολα για διάφορους λόγους.
Είμαι πεπεισμένος ότι όλοι αυτοί οι πωλητές έχουν γραμμή από την εταιρία τους να βάζουν παραπάνω και μετά με ένα ηλίθιο χαμόγελο ευγενείας να σε κάνουν να το πάρεις για να μη φανείς φτηνός, σπαγγοραμένος ή οτιδήποτε άλλο. Ένας άλλος λόγος που το κάνουν και μπορώ να φανταστώ είναι ότι τους δίνουν στόχους στις πωλήσεις και αν τους ξεπεράσουν θα πάρουν κάποιο bonus. Το σίγουρο είναι ότι αυτό δεν είναι καθόλου θεμιτό.
