Του Βαλεντίνου αύριο. Η πιο μισητή γιορτή για 'μένα. Πρώτον γιατί στην Ελλάδα του δώσαμε προαγωγή και τον κάναμε άγιο τον παπάρα ενώ σε όλες τις υπόλοιπες χώρες αποκαλούνε τη γιορτή μέρα του Βαλεντίνου (Valentine 's Day) και δεύτερον δεν είναι τίποτε άλλο από ένα εμπορικό κατασκεύασμα.
Άντε όμως να τολμήσεις να μην πας το καθιερωμένο λελουδικό και το δωράκι στο έτερον ήμισι. Τολμάς; Όχι βέβαια γιατί μετά τα μούτρα που θα αντικρίζεις θα έχουν διάρκεια και οι σπόντες θα εκτοξεύονται σε ανύποπτο χρόνο σα ρουκέτες. Αν προσπαθήσεις να εξηγήσεις τη θέση σου και τα πιστεύω σου το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να επιδεινώσεις τη θέση σου, πράγμα που σίγουρα δε το θέλεις.
Έχω ένα φίλο ο οποίος μια φορά στο παρελθόν για να τιμήσει τα πιστεύω του τη μέρα του Βαλεντίνου τόλμησε και δεν έκανε τίποτα. Εννοώ ούτε πήρε δώρο στην καλή του, ούτε της ευχήθηκε, ούτε διοργάνωσε κάποια ρομαντική έξοδο. Φυσικά και έπεσε ανάκριση από τη γκεσταπίτισα συμβία του για την όλη στάση του απέναντι της και απέναντι στον εθνομάρτυρα Βαλεντίνο. Πως τόλμησε το γαΐδούρι και δεν τίμησε το μέγα άγιο; Μόνο από φάλαγγα δεν τον πέρασε. Μάταια προσπαθούσε ο κακομοίρης να εξηγήσει. Όταν προσπάθησε να επανορθώσει ήταν ήδη αργά. Μετά ήρθε και η τιμωρία. Σεξουαλικό εμπάργκο για μεγάλο χρονικό διάστημα, μούτρα, σπόντες, σπάσιμο νεύρων.
Δεν καταλαβαίνω πως τρελαίνονται όλοι και θέλουν να εκδηλώσουν τον έρωτα τους μόνο τη συγκεκριμένη μέρα. Τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου η αγάπη είναι μούφα; Βγαίνεις έξω να αγοράσεις ψωμί και βλέπεις σχεδόν όλα τα μαγαζιά στολισμένα στα κόκκινα και νομίζεις ότι ξαναγεννήθηκε ο Λένιν και κατέβηκαν οι μπολσεβίκοι. Η μεγάλη αηδία είναι όταν θέλεις να βγεις το βράδυ έξω για μια μπύρα ή ένα ποτό πρέπει να τρως στη μάπα όλες τις κόκκινες διακοσμήσεις. Καρδούλες, κεράκια, αρκουδάκια, σκατάκια, φρουφρού, χαμηλή μουσική, και ζευγαράκια να φασώνονται άγρια στους καναπέδες. GET A FUCKING ROOM!!! όπως έλεγαν και αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Βέβαια και η TV δε μένει αμέτοχη σε όλη την πλύση εγκεφάλου. Όλες οι εκπομπές και ειδικά οι μεσημεριανές στολισμένες σα κόκκινες μπομπονιέρες με ρεπορτάζ για τη συγκεκριμένη γιορτή, προτάσεις για δώρα, προτάσεις για έξοδο, συνεντεύξεις από τηλεσούργελα που νομίζουν ότι είναι διάσημες και κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις για τον ερωτοπατέρα Βαλεντίνο.
Για να ξεφύγεις από όλα αυτά ανοίγεις το ραδιόφωνο να ακούσεις λίγη μουσικούλα και εκεί πέρα ακούς την αφιέρωση: Ο Μπάμπης χαρίζει αυτό το τραγούδι στο Κατινάκι με τα πράσινα ματάκια που του έχουν σκίσει την καρδιά με πολύ πολύ πολύ loooooove (το love ο εκφωνητής το λέει με τόσο βαριά και αισθησιακή φωνή που νομίζεις ότι έκλασε από το στόμα ή ρεύτηκε από τον κώλο). Στη συνέχεια ο εκφωνητής θέλει να δηλώσει και αυτός τον έρωτα του στον αέρα για να μη μείνει πίσω (Κούλαααααα πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος). Μετά από όλα αυτά το κλείνεις και πας να ξεράσεις. Βρίσκεις τον εαυτό σου ξαπλωμένο στον καναπέ να κοιτάζει το ταβάνι και ανακαλύπτεις ότι η Charlot η αράχνη κοντεύει να κεντήσει ολόκληρη κουρτίνα. Ξαφνικά εκεί που κάνεις το απόλυτο τίποτα και βαθυστοχάζεσαι στο πουθενά με το βλέμα της αγελάδας πριν την ίωση χτυπάει το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη της γραμμής είναι κάποιος που ενώ ξέρει τις απόψεις σου σχετικά με τη γιορτή των ερωτευμένων, θα σου ευχηθεί μόνο και μόνο για να σου τη σπάσει.
Αναγκάζεσαι να κρυφτείς στο τελευταίο καταφύγιο που έχεις στο σπίτι. Στην τουαλέτα. Μπαίνεις μέσα και ησυχάζεις. Άκρα του τάφου σιωπή... Μα η χαρά δεν κρατάει πολύ. Από τον αεραγωγό ακούς χαζογελάκια από γκόμενες από το διαμέρισμα που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το δικό σου και κουβέντες για τα σχέδια τους και τους γλυκούληδες τους και τι δώρα τους πήραν, τι δώρα περιμένουν, ότι περίμεναν αυτή τη μέρα όλη τη χρονιά, τι θα φορέσουν... Μπλιαχ!!! Δεν αντέχω άλλα σιρόπια... Θα πάθω σάκχαρο, θα ξεράσω... Δεν αντέχω και τους βάζω μια φωνή: ότι και να σχεδιάσετε για απόψε, το τέλος θα είναι πάντα το ίδιο. Θα γαμηθείτε! Έρχεται η αποστομοτική απάντηση από πάνω: Άντε να χαθείς κρετίνε. Και η ανταπάντηση: Τώρα μου κάνατε τη μούρη κρέας. Άντε σάλτα και τουτ! Και τότε το βουλώνουν.
Ησύχασα. Πήρα την εκδίκηση μου και μπορώ επιτέλους να απολαύσω τον ποδοσφαιρικό αγώνα που βρήκα στο δορυφορικό με τις μπυρίτσες μου. Μετά από δεκαπέντε λεπτά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει το έτερον ήμισι που γύρισε από τη δουλειά. Με ρωτάει: Τι θα κάνουμε απόψε αγάπη; Και απαντάω: Έκλεισα τραπέζι για ρομαντικό δείπνο στο αγαπημένο σου εστιατόριο. Και η απάντηση: Σοβαρά; Είσαι πολύ γλύκας! Ξανά ερώτηση που συνοδεύεται από ένα ψευτοκλαψιάρικο υφάκι: Δωράκι δεν έχω; Και η απάντηση: Μα φυσικά και έχεις. Τολμάω να κάνω αλλιώς;
Παίρνω βαθιά ανάσα, σφίγγω τα δόντια και πάω να γιορτάσω γαμώ το Βαλεντίνο μου μέσα! Τζάμπα τόσες βαθυστόχαστες σκέψεις.
