Χθες το βράδυ είδα στις ειδήσεις ότι αστυνομικοί δεν επέτρεψαν την είσοδο στο νομάρχη Αχαϊας και σε κάποιους άλλους άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης των πληγέντων περιοχών από το σεισμό που έγινε πριν μερικές μέρες να συναντηθεί με κάποιον του κλειστού κύκλου του πρωθυπουργού για να μιλήσουν για τους πολίτες που δοκιμάζονται στην περιοχή που χτύπησε ο σεισμός (συγχωρέστε με που δε συγκράτησα ονόματα αλλά γύρισα ψόφιος από τη δουλειά).
Η δικαιολογία ήταν ότι έπρεπε η συνάντηση να γίνει στη βουλή. Τα κανάλια είπαν ότι οι επισκέπτες (ο νομάρχης και οι υπόλοιποι) έκαναν το επεισόδιο επειδή ήταν εκεί τα κανάλια και για λόγους εντυπωσιασμού.
Μαλακίες! Τα πρωτόκολλα θα πρέπει σε τέτοιες περιπτώσεις να μην ισχύουν. Η τοπική αυτοδιοίκηση εκπροσωπεί του κατοίκους στη συγκεκριμμένη επίσκεψη η οποία δεν έγινε για κανένα άλλο λόγο παρά μόνο για την επίσπευση της βοήθειας στους ταλαίπωρους ανθρώπους.
Για άλλη μια φορά φάνηκε το χάσμα που θέλουν οι πολιτικοί να υπάρχει μεταξύ πολιτών και αυτών. Το θέμα αρχίζει να γίνεται ταξικό. Η ελίτ και η εργατική τάξη. Καπιταλιστές και προλαιτάριοι. Επιβεβαιώνεται ο κανόνας ότι ειδικά στην Ελλάδα οι πολιτικοί ενδιαφέρονται μόνο για τη μαρμίτα. Στα δύσκολα εξαφανίζονται και αν δεν μπορούνε ούτε και αυτό θα απαγγείλουν ένα ξύλινο λόγο και θα ξεμπερδέψουν.
Έχω μια απορία: οι ποδηλατόδρομοι που θα γίνουν στην Αθήνα, δε γίνεται να κατασκευαστούν αργότερα έτσι ώστε τα χρήματα να δωθούνε στους σεισμόπληκτους; Ή μήπως πρέπει να κατασκευαστούνε ποδηλατόδρομοι για να κυκλοφορούνε με τις αυτοκινητάρες τους πιο άνετα οι βουλευτάδες στους κανονικούς δρόμους αν καταφέρουν οι τελευταίοι να αποσυμφοριστούν; (που δεν το βλέπω).
Ένα είναι σίγουρο. Οι πολιτικοί μας έχουν γραμμένους όλους και δεν πρόκειται ποτέ να βρεθούνε κοντά στον πολίτη. Εκτός και αν έχουν να κερδίσουν κάτι από τον τελευταίο.
