Χθες το βράδυ μου ήρθε η ιδέα γι' αυτό το post. Απέναντι από το σπίτι μου έχω το οργανοποιείο των αδερφών Γιώργου και Στέφανου Τσονίδη. Το όνομα αυτού; "Ο ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ". Ο Γιώργος διδάσκει και στο μουσικό σχολείο. Χθες το βράδυ ακούω ρεμπέτικη μουσική και βγαίνω στο μπαλκόνι να δω από που έρχεται (αν και υποψιαζόμουν από που). Ευτυχώς μένω στον πρώτο όροφο με αποτέλεσμα να έχω καλή ακουστική και καλό οπτικό πεδίο. Μέσα στο οργανοποιείο (το βλέπεται και δίπλα στη φωτογραφία) βρίσκονταν καμιά ντουζίνα άτομα και πέντε με έξι έπαιζαν μουσική. Η κομπανία απαρτίζονταν από διάφορα έγχορδα όργανα και ένα ακορντεόν. Το αποτέλεσμα ήταν άριστο. Καθόμουνα στο μπαλκόνι και το απολάμβανα. Άναψα τσιγάρο πήρα και μια μπύρα και ήμουν πρώτο τραπέζι μπαλκόνι.
Αυτό βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβη. Τέτοιες μουσικές μαζώξεις υπάρχουν τακτικά και είπα να το μοιραστώ μαζί σας για να σας κάνω να ζηλέψετε (χεχεχε!!!). Μάλιστα παρακαλάω, κυρίως το καλοκαίρι για τέτοιες πρόχειρες συναυλίες και όταν γίνονται το μπαλκονάκι μου γίνεται το στέκι μου.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους αδελφούς Τσονίδη που μου έδωσαν την άδεια τους να φωτογραφίσω το μαγαζί τους και να αναρτήσω τη φωτογραφία στο blog καθώς και να αναφερθώ ονομαστικά σε αυτούς. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε και στο site τους κάνοντας κλικ εδώ.
Σε καμία περίπτωση αυτό το post δεν είναι διαφήμιση. Απλά οι άνθρωποι που προάγουν τον πολιτισμό και την τέχνη είναι αφανείς ήρωες και κάποια στιγμή νομίζω ότι πρέπει να αναφερόμαστε και σ' αυτούς που δουλεύουν ασταμάτητα και με μεράκι γι' αυτό που αγαπούν.
