Πάνε σχεδόν δυο εβδομάδες που μπήκε το 2009 και όμως πολλοί επαγγελματίες στις αποδείξεις προσθέτουν ακόμα το δώρο Χριστουγέννων. Άλλος βάζει 8%, άλλος 11%, άλλος 12% άλλοι βάζουν και ταρίφα 1 ευρώ, πενήντα λεπτά, δύο ευρώ. Μπάχαλο με λίγα λόγια. Καφετέριες, ταξί, εστιατόρια, κομμωτήρια είναι επαγγέλματα που καλούνε τους καταναλωτές να δίνουν το κατιτίς παραπάνω ως δώρο. Ειλικρινά αυτό δεν το καταλαβαίνω. Γιατί το δώρο να είναι υποχρεωτικό;
Εγώ όταν παίρνω δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα δε μου το δίνει κανείς. Εγώ κάνω δώρο στον εαυτό μου το οποίο προκύπτει από τις διάφορες κρατήσεις που γίνονται στο μισθό μου και στο τέλος πάλι έχω κρατήσεις από το δώρο. Σε μια ψησταριά το δώρο το καρπώνονταν ο ιδιοκτήτης και δεν έδινε cent τσακιστό στα παιδιά που δούλευαν. Τα δώρα Χριστουγέννων που καλούμαστε να πληρώσουμε ως καταναλωτές είναι μαύρο χρήμα. Αν κάνω λάθος διορθώστε με.
Εν ολίγοις καλούμαστε να σπαταλήσουμε το δώρο που πήραμε για να κάνουμε δώρο σε άλλους οι οποίοι επί το πλείστον μας είναι άγνωστοι. Τις μέρες των γιορτών η κίνηση είναι λιγάκι αυξημένη στα μαγαζιά και πολλές φορές αν πας σ' ένα εστιατόριο δε θα το ευχαριστηθείς για πολλούς λόγους. Θ' αργήσει η παραγγελία, θα κάνουν λάθος σ' αυτά που παρήγγειλες, θα φας σπρώξιμο, στριμωξίδι, θα στο φέρουν καμμένο ή ωμό... αλλά; Το δώρο πρέπει να καταβληθεί. Μετά βγαίνουν στα κανάλια μερικοί και λένε ότι δεν έχει κίνηση στην αγορά. Πώς να έχει; Εφόσον ο οικονομικός προϋπολογισμός πάει κατά διαόλου και όλοι θέλουνε ν' αρπάξουνε από τα ψίχουλα που μένουν δεν είναι φυσικό;
Πριν από μερικά χρόνια δούλευα σαν υπεύθυνος σ' ένα καφέ μπαρ. Το αφεντικό, όταν έρχονταν οι γιορτές, ήταν κατηγορηματικός να μην μπαίνει δώρο στις τιμές. Αυτό δεν το καταλάβαινα γιατί ως εργαζόμενος σκεφτόμουν (όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοι) ότι δε θα πάρω κάτι έξτρα. Τον ρώτησα γιατί και μου απάντησε: "Νομίζεις επειδή είναι γιορτές ο κόσμος φυσάει το παραδάκι; Ή μήπως κρατάει τα πέντε φράγκα που πήρε για τα μούτρα μας; Ο καλύτερος τρόπος για ν' αφήσεις τους πελάτες ευχαριστημένους είναι να μην τους πιάσεις τον κώλο αυτές τις μέρες που τα πάντα είναι πιο ακριβά. Έτσι δεν θα έρθουν μια φορά αλλά τρεις και να δεις που από μόνοι τους θα αφήνουν κάτι. Όσο για το προσωπικό θα δώσω εγώ, πες τα παιδιά να μην αγχώνονται". Τελικά είχε δίκιο. Στο μαγαζί γινόταν κάθε μέρα το αδιαχώρητο και από τα πουρμπουάρ μαζεύτηκε ένα πολύ καλό ποσό. Και όντως το αφεντικό μας εξηγήθηκε καλά και μας έδωσε όλους έξτρα φράγκα. Με την κίνηση που είχε το μαγαζί και αυτός έβγαλε καλά λεφτά γιατί όπως προανέφερα στο μαγαζί γινόταν το αδιαχώρητο. Με τα χρόνια, σαν καταναλωτής, κατάλαβα πόσο δίκιο είχε ο άνθρωπος.
Υπάρχει και άλλος τρόπος να κάνεις το πελάτη να δώσει κάτι παραπάνω από μόνος του. Αρκεί να βρεις το κουμπί του. Να τον χτυπήσεις στο φιλότιμο. Ο καταναλωτής δε πρέπει να νιώθει σαν υποψήφιο θύμα βιασμού.
