Και όμως είναι γεγονός. Για άλλη μια φορά αποδείχτηκε σ' εμένα προσωπικά ότι η Ελλάδα είναι η χώρα των θαυμάτων και ότι σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Όχι δε πρόκειται να σας μαυρίσω την ψυχή ούτε και να γκρινιάξω. Θα μοιραστώ μαζί σας ένα ευχάριστο συμβάν το οποίο θεωρώ ως μια ευχάριστη νότα στις δύσκολες μέρες που ζούμε. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Πριν από ένα μήνα περίπου αγόρασα ένα πλυντήριο πιάτων. Με δόσεις φυσικά και είκοσι τέσσερις τον αριθμό προς τριάντα ευρώ μινιαίως. Η πληρωμή των δόσεων θα γίνει μέσω της Εθνικής Τράπεζας. Ήρθε το πλυντήριο στο σπίτι, το συνδέσαμε, δουλεύει και όλα καλά. Τώρα περιμένω κάθε μήνα τα τσέκια. Μετά από μερικές μέρες πήρε τηλέφωνο η μάνα μου και μου είπε ότι ήρθε ένας φάκελος από την Εθνική τράπεζα. Σκέφτηκα ότι θα είναι η πρώτη δόση, σχετικά νωρίς εφόσον δε συμπληρώθηκε μήνας. Τον παρέλαβα, τον άνοιξα και είδα το ποσό. Τριάντα ευρά. Παραξενεύτηκα όταν είδα ότι στο πλαίσιο της προηγούμενης δόσης είχε ημερομηνία του 2007. Πήγα στο κατάστημα από όπου αγόρασα την προαναφερθείσα συσκευή και έκπληκτος άκουσα την κοπέλλα στο ταμείο να μου λέει ότι δε μπορώ να πληρώσω γιατί έπρεπε να έχω και μια ειδική κάρτα (όχι πιστωτική) για να μπορώ να πληρώνω στο κατάστημα. Τέτοια κάρτα όμως δεν παρέλαβα. Έπρεπε να πάω στην τράπεζα για να ολοκηρωθεί η συναλλαγή και όταν ρώτησα γιατί έχει ημερομηνία του 2007 στο πλαίσιο της προηγούμενης δόσης η υπάλληλος δεν ήξερε οπότε παρέμεινα στα μαύρα σκοτάδια.
Την επόμενη μέρα πήγα στην Εθνική τράπεζα, δίνω το χαρτί και την ταυτότητα μου και λέω στην ταμία ότι θέλω να πληρώσω μια δόση και έκπληκτος την ακούω να λέει ότι αυτό το χαρτί δεν είναι για να πληρώσω αλλά για να πληρωθώ. Η ημερομηνία του 2007 οφείλεται σε μία πιστωτική που είχα, mastercard συγκεκριμένα, και την ακύρωσα γιατί μου ήπιαν το αίμα με τις δόσεις και η τράπεζα έπρεπε να μου επιστρέψει το σεβαστό ποσό των τριάντα ευρώ ( αφού μου έφαγαν περίπου 15000 ευρώ για μια κάρτα που είχε όριο 6000 και δεν είχα χρησιμοποιήσει ούτε τα μισά). Από το καθόλου καλό είναι και το τίποτα σκέφτηκα. Για να τα πάρω όμως έπρεπε να ακολουθήσω τη γραφειοκρατική οδό, το οποίο σημαίνει να πάω στον πάνω όροφο σε μια υπάλληλο, να πάρει έγκριση από την Αθήνα και μετά να πάω στο ταμείο. Για να πάω στο ταμείο έπρεπε όμως να βγάλω καινούριο χαρτάκι με αριθμό προτεραιότητας γιατί όσο βρισκόμουν στον επάνω όροφο η σειρά μου είχε περάσει. Είπαμε έγινε θαύμα, δε βρισκόμαστε στον παράδεισο για να πάνε όλα τέλεια. Τελικά τα πήρα τα χρήματα και τα έδωσα βεβαίως την ίδια μέρα για να πληρώσω τα κοινόχρηστα. Το χρήμα όταν υπάρχει πραγματικά ρέει με ταχείς ρυθμούς.
Θεώρησα ότι έπρεπε να το μοιραστώ μαζί σας γιατί αναμφίβολλα είναι μια σπάνια εμπειρία την οποία αμφιβάλλω αν θα την ξαναζήσω.
