Εδώ είμαστε και πάλι. Άλλη μια από τα ίδια και φέτος. Επιτέλους! Η αγαπημένη μου εποχή έφτασε. Μου αρέσει η περίοδος των Χριστουγέννων. Να μπορούσαμε να τη χαρούμε κιόλας!
Λοιπόν το σενάριο έχει ως εξής:
Παίρνουμε το μισθό που δε φτάνει ούτε για το πρώτο δεκαήμερο επί δύο λόγω του ότι παίρνουμε και το χριστουγεννιάτικο δώρο. Πληρώνουμε τα πάγια έξοδα του σπιτιού (πάει σχεδόν το μηνιάτικο και μας μένει το δώρο), προσπαθούμε να κάνουμε όσο πιο φτηνά και καλά δώρα στα αγαπημένα μας πρόσωπα (με σκοπό να μας φτάσουν τα χρήματα), αγοράζουμε ένα κιλό κρέας παραπάνω για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι που θα κάνουμε στο ρεβεγιόν μας, μερικούς κουραμπιέδες και μελομακάρονα και κρασί κόκκινο χύμα (και νερωμένο) από ένα πλανόδιο. Στολίζουμε δέντρο και βάζουμε λιγότερα λαμπάκια γιατί η Δ.Ε.Η. θα μας αλλάξει τα φώτα. Κάνουμε βόλτα στην αγορά με σφιγμένο χαμόγελο γιατί όλος ο κόσμος βγαίνει έξω τέτοιες μέρες. Για να μπούμε μέσα σε εμπορικό κατάστημα ούτε λόγος. Καλύτερα μετά τις γιορτές που θα έχει και εκπτώσεις.
Φτάνει η παραμονή Χριστουγέννων και το πρωί γεμίζει η πόλη από παιδικές φωνές που ψάλλουνε τα κάλαντα. Φυσικά δεν ανοίγουμε την πόρτα ούτε για αστείο. Λεφτά για τα πιτσιρίκια δεν περισσεύουν. Το ρεβεγιόν που λέγαμε να κάνουμε το βράδυ το αναβάλλουμε για το βράδυ της παραμονής της πρωτοχρονιάς και πάμε στους γονείς για να περάσουμε οικογενειακά με ζεστασιά, φροντίδα και προδέρμ.
Αφού βρεθούμε στους γονείς θα φάμε μέχρι σκασμού και θα προσποιηθούμε ότι όλα στη ζωή μας πάνε πρίμα (δε λέει να γίνουμε ξεφτίλα χρονιάρες μέρες). Μετά της δώδεκα τα μεσάνυχτα θα κάνουμε την εξόρμηση μας (με είκοσι έως τριάντα ευρώ στην τσέπη) στα νυχτερινά μαγαζιά για άγρια γούστα μέχρι πρωίας. Θα στριμωχτούμε σε ένα μαγαζί σα σαρδέλες, θα πιούμε κρασί ή μπύρα (με τη δικαιολογία ότι τέτοιες μέρες όλα τα ποτά είναι μπόμπες και όχι ότι είμαστε μπατήρια) και θα εισπνεύσουμε καπνό για ένα χρόνο. Το πρωί θα πάμε για ύπνο και το μεσημέρι ανήμερα χριστουγέννων θα φάμε πάλι στους γονείς για να περάσουμε μερικές οικογενειακές στιγμές ακόμη.
Παραμονή πρωτοχρονιάς ακυρώνουμε το ρεβεγιόν γιατί μέχρι τότε φάγαμε ότι είχαμε πάρει από το σούπερ μάρκετ και θα σκεφτούμε το ενδεχόμενο να βγούμε έξω για να πούμε τα κάλαντα με σκοπό κάποιο έξτρα ημερήσιο εισόδημα. Το βράδυ θα πάμε και πάλι στους γονείς με την πρόφαση ότι δε θέλουμε να τους αφήσουμε μόνους χρονιάρες μέρες (ενώ στην πραγματικότητα θα πάμε να ντερλικώσουμε). Για να παίξουμε χαρτιά ούτε κουβέντα να γίνεται, εκτός και αν παίξουμε με καραμέλες. Μετά την αλλαγή του χρόνου και αφού θα έχουμε σφάξει τη βασιλόπιτα θα κάνουμε άλλη μία μεταμεσονύχτια εξόρμηση σε κανένα μαγαζί για το καλό του χρόνου όπου θα τη βγάλουμε σπαρτιάτικα και πάλι. Με το χάραμα της πρωτοχρονιάς θα σύρουμε τα κόκκαλα μας μέχρι το κρεββάτι μας για να παραδωθούμε στην αγκαλιά του Μορφέα! Εννοείται ότι ανήμερα πρωτοχρονιάς το μεσημέρι θα φάμε στους γονείς.
Το αποτελείωμα έρχεται με τα Θεοφάνεια. Εκείνη τη μέρα θα είμαστε εντελώς άφραγκοι και λίγο θέλουμε για να βουτήξουμε και να πιάσουμε (αν είμαστε τυχεροί γιατί αλλιώς θα πιάσουμε κάτι άλλο και μια γερή πούντα) το σταυρό για ένα χαρτζηλίκι. Οι γονείς, επειδή δεν τρώνε κουτόχορτο, έχουν καταλάβει την κατάσταση μας και μας καλούν για να φάμε όλοι μαζί. Εμείς δεχόμαστε (και καλά) μετά από χίλια παρακάλια άλλα όταν πάμε εκεί τρώμε για μια εβδομάδα.
Μετά από όλα αυτά θα πούμε: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΕΛΟΣ. ΑΪ ΣΙΧΤΙΡ ΜΕ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ.
Άντε και του χρόνου!
Υ.Γ.1: Εύχομαι σε όλους υγεία και περισσότερη ανθρωπιά.
Υ.Γ.2: Στο θέμα των εορτών θα επιστρέψω σύντομα.
