Πριν μερικές μέρες ο βουλευτής Δαϊλάκης έστειλε επιστολή μετανοίας τον πρωθυπουργό και ο τελευταίος τον ξαναέβαλε στους κόλπους της Ν.Δ (Νέα Δικτατορία). Δεν ξέρω αν και κατά πόσο έπιασε τόπο και η επιστολή της Στέλλας Μπεζαντάκου (αυτή ως τι ακριβώς έστειλε την επιστολή της; Ως πρώην ή και αυτή το μετάνιωσε και θέλει να ξαναγίνει νυν;).
Με λίγα λόγια ζήσαμε την απόλυτη ξεφτίλα ενός πολιτικού. Εγώ ένα ξέρω. Εκεί που κατουράς δεν πας μετά να γλύψεις. Γιατί την έκανε αυτήν την κίνηση ο Δαϊλάκης; Γιατί φοβήθηκε ότι στις επόμενες εκλογές αν ήταν υποψήφιος σαν ανεξάρτητος δε θα έμπαινε στη βουλή. Αλλά και πάλι... στις επόμενες εκλογές αν βάλει υποψηφιότητα (και θα βάλει) με τι μούτρα θα αντικρύσει τους υποψήφιους ψηφοφόρους του - θύματα;
Η πολιτική είναι εθισμός μεγάλος και τα λεφτά πολλά. Έχεις και τις αβάντες σου. Ταξιδάκια, τζάμπα τηλέφωνα, internet και computer, δωρεάν αυτοκίνητο συν άλλα πόσα κρυφά έξτρα. Όταν ο αυτοξεφτυλιζόμενος βουλευτής κατάλαβε ότι ο κίνδυνος να τα χάσει όλα αυτά είναι μεγάλος αποφάσισε να λήξει το "αντάρτικο" του (λέμε και καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα) μετά από λίγες μέρες.
Με τέτοιους πολιτικούς που πάνω απ' όλα βλέπουν το εγώ τους και τα φράγκα τι μέλλον να περιμένω εγώ σαν πολίτης αυτής της χώρας; Φανταστείτε να τον είχαμε σε κανένα νευραλγικό πόστο της κυβέρνησης π.χ. Υπουργείο Εξωτερικών. Με μια επιταγή που θα του ανέμιζαν στη μούρη θα μας ξεπουλούσε όλους στο πιτς φυτίλι.
Πολιτικοί τόσο ασταθείς στις απόψεις τους θα πρέπει να αυτοδιαγράφονται, αλλά ποιος απ' όλους αυτούς έχει αίσθηση της προσωπικής ευθύνης;
Ε, ρε κάτι εθνοπατέρες που μας κυβερνάνε! ΟΥΣΤ ΑΠΟ 'ΔΩ ΡΕ!!!
