Χθες το βράδυ πήγα μια βόλτα στο πατρικό μου σπίτι για να δω τους γονείς μου. Όταν έφτασα εκεί στην τηλεόραση έδειχνε την κλήρωση του τζόκερ. Ο πατέρας μου παίζει και ελπίζει σε ένα θαύμα όπως και όλη η υπόλοιπη Ελλάδα. Νεκρική σιγή μέσα στο σπίτι και η αγωνία κορυφώνεται. Η κατάληξη; Μια από τα ίδια. "Όχι ρε πούστη μου", λέει ο πατέρας μου που βλέπει ότι η ατυχία του χτύπησε για άλλη μια φορά την πόρτα. Ευτυχώς που είναι άνθρωπος του μέτρου και δεν τρώει λεφτά σε τυχερά παιχνίδια. Παίζει τρία με τέσσερα απλά δελτία. "Αν είναι να έρθει, θα έρθει και με ένα ευρώ", λέει. Μα έλα που δεν έρχεται!
Γνωρίζω ανθρώπους που παίζουν τρελλά λεφτά στο στοίχημα, στο ΚΙΝΟ, στα λαχεία, στο τζόκερ, στο καζίνο. Με λίγα λόγια είναι εθισμένοι στο τζόγο γιατί όλα τα παραπάνω μαζί και άλλα ακόμη είναι τζόγος. Πολλές φορές παίζουν πολλά λεφτά. Πιο πολλά και από αυτά που βγάζουν από τη δουλειά σε τρεις μήνες. Δανείζονται, χρεώνονται και υποχρεώνονται για να σβήσουν τη δίψα που έχουν για τον τζόγο. Λίγοι οι κερδισμένοι, συντριπτική πλειοψηφία οι χαμένοι. Και οι κερδισμένοι όμως έχουν ποντάρει και έχουν χάσει πολλά χρήματα ουκ ολίγες φορές. Το βέβαιο είναι ότι πολλά σπίτια χάλασαν και πολλές οικογένειες διαλύθηκαν από τη χασούρα.
Στην Ελλάδα συμβαίνει το εξής παράδοξο. Ο τζόγος είναι παράνομος εκτός και αν το κράτος συμμετέχει σε αυτόν. Παράδειγμα τα καζίνο που είναι κρατικά. Όλα τα τυχερά παιχνίδια είναι κρατικά, και αν δεν είναι πάλι μια συμμετοχή σε αυτά την έχει το κράτος, άρα έχει και κέρδος. Αλίμονο σε αυτούς που παίζουν χαρτιά ή ζάρια ή οτιδήποτε άλλο και τους πιάσει η αστυνομία. Σε χρόνο dt θα βρεθούνε πίσω από τα κάγκελα και θα έχουν τραβήγματα με το νόμο. Αν όμως πάνε και τα ακουμπήσουν στο καζίνο, στον ιππόδρομο, στο στοίχημα ή οπουδήποτε αλλού (αρκεί το κράτος να έχει κέρδος), δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Όλα είναι νόμιμα. Με λίγα λόγια το κράτος είναι ο μοναδικός, πραγματικά, κερδισμένος.
Ευτυχώς που τέτοια χόμπυ δε με ελκύουν. Άντε να παίξω καμιά δεκαπενταριά απλά δελτία τζόκερ το χρόνο και ένα λαχείο κρατικό για την πρωτοχρονιά. Από 'κει και πέρα τίποτε άλλο.
