ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Χθες χρειάστηκε να πάω μέχρι τη Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμμένα στο αεροδρόμιο και σήμερα για δεύτερη φορά φέτος το καλοκαίρι κατάφερα να πάω σε μια παραλία στο νομό Καβάλας. Με λίγα λόγια αυτό το Σαββατοκύριακο έκανα αρκετά χιλιόμετρα.
Κατά τη διάρκεια των διαδρομών είδα τρελλούς που νομίζουν ότι είναι πιλότοι της Formula 1 και πήγαιναν γαμιώντας, είδα ένα σωρό μπλόκα της αστυνομίας, συνάντησα άπειρες λακούβες, κωλόδρομους, νταλικιέρηδες που πήγαιναν με 25km/h (χωρίς να υπερβάλλω), έβρισα, μούτζωσα και με λίγα λόγια συμπεριφέρθηκα σαν γνήσιος έλληνας οδηγός που οδηγεί σε ελληνικούς δρόμους. Είδα όμως και κάτι που με στενοχώρησε αρκετά. Δεκάδες ζώα (για να μην πω εκατοντάδες), κυρίως σκύλοι, χτυπημένα από βιαστικούς οδηγούς να κοίτωνται στο οδόστρωμα.
Καθώς γυρνούσα στο σπίτι από την παραλία το απόγευμα απολάμβανα τη διαδρομή με ανοιχτό παράθυρο, τσιγαράκι και μουσικούλα. Στα μισά του δρόμου υπήρξε μια μπόχα άλλο πράγμα. Μετά κατάλαβα ότι η υπερβολική ζέστη σε συνδιασμό με την αποσύνθεση των άτυχων νεκρών ζώων έδινε αυτό το δύσοσμο αποτέλεσμα.
Λίγη προσοχή δε βλάπτει ρε γαμώτο. Στο εξωτερικό υπάρχουν διάφορες δημόσιες υπηρεσίες που συλλέγουν τα άτυχα ζώα από το δρόμο. Το μόνο που χρειάζεται για να γίνει αυτό είναι ένα τηλεφώνημα. Η Ελλάδα σ' αυτόν τον τομέα είναι πολύ πίσω και μάλλον θα μείνει στην ίδια θέση για αρκετά χρόνια ακόμα. Άρα το μόνο που μας μένει για να δράσουμε σε αυτό το θέμα είναι να δείξουμε λίγη υπευθυνότητα παραπάνω εμείς οι πολίτες, γιατί αν περιμένουμε από το κράτος...