Λόγω ISDE (παγκόσμιο πρωτάθλημα enduro) στις Σέρρες, όπως αναφέρθηκα πριν μερικές μέρες σε άλλα posts, υπάρχει μια πολύ καλή ατμόσφαιρα στην πόλη. Βλέπεις κόσμο απ' όλον τον πλανήτη.
Παράλληλα με τους αγώνες γίνονται και αρκετές πολιτιστικές εκδηλώσεις στην πόλη. Αυτές που ξεχώρισαν ήταν δύο συναυλίες. Η μία πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα που πέρασε με τον David Lynch και το Trio Maggina. Καταπληκτική Jazz μπάντα και με πολλούς αυτοσχεδιασμούς. Η δεύτερη συναυλία ήταν αυτή των Blues Wire και έγινε χθες. Για άλλη μια φορά ο Ηλίας Ζάικος (η ψυχή της μπάντας) και η παρέα του έδωσαν το 110% του εαυτού τους. Είχε πολύ κόσμο και στις δύο συναυλίες αλλά στους Blues Wire οι θεατές δεν παρακολουθούσαν παθητικά, αλλά χόρευαν, τραγουδούσαν, σφύριζαν.
Όλα αυτά (μιλάω για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις) δεν είναι ανάγκη να υπάρξει κάποιο γεγονός όπως το ISDE για να γίνουν. Θα έπρεπε να γίνονται πολύ πιο συχνά. Να μπορεί να διασκεδάσει όλος ο κόσμος και να μην υποχρεώνεται να πληρώνει πολλά ευρώ για να δει ένα live.
Πάντως το να γίνουν μόνο δύο συναυλίες κατά τη διάρκεια του ISDE εμένα μου φαίνεται λίγο. Θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερες. Όσον αφορά τις υπόλοιπες πολιτιστικές εκδηλώσεις υπάρχουν αρκετές προχειρότητες και κάποιοι "επαγγελματίες" κοιτάζουν να γδάρουν τους ξένους που ήρθαν στην πόλη.
καλησπέρα χακ!πάλι παραπονιέσαι βρε;χαχαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς τη Μαρία. Τι να κάνω... ζητάω τα αυτονόητα και αναγκαστικά γίνομαι γκρινιάρης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι τρεις νέες τραγικές απώλειες φαντάρων σοκάρουν με τον τρόπο που συντελέστηκαν και απογειώνουν το νούμερο των δολοφονημένων στρατιωτών σε (41) μεταξύ 2005-2008. Ολοένα περισσότεροι φαντάροι επιστρέφουν νεκροί από την υποχρεωτική τους θητεία. Οι θανατηφόρες συνέπειες του εκσυγχρονισμού του ελληνικού στρατού και των αλλαγών στη δομή του είναι ευδιάκριτες και οι αιτίες γνωστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ελληνικός στρατός είναι ο κατεξοχήν μηχανισμός μαζικής βίας και καταστολής ενός κράτους που στοχοποιεί «εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς». Υπηρετεί το ελληνικό κράτος της ολοκληρωτικής επίθεσης σε εργαζομένους και νεολαία. Είναι η συνέχεια σειράς μηχανισμών που απαιτούν την υποταγή του φαντάρου και την ακραία εκμετάλλευσή του, μια πραγματική έρημος βιολογικής εξάντλησης, συναισθηματικής αποψίλωσης, μιλιταριστικής πειθαρχίας και απλήρωτης εργασίας. Ό,τι επιτάσσει το σύγχρονο «λιγότερο κράτος» - συμπίεση κόστους, ακραία παραγωγικότητα, ελαστικά ωράρια – το εφαρμόζει πρώτα και κύρια ο στρατός. Στο ίδιο το στρατιωτικό προσωπικό - κληρωτό και μόνιμο - θα εφαρμοστεί πρώτα και εκεί θα καταλήξει αυτό το ασφυκτικό πλέγμα καταστολής – πειθαρχίας, που προετοιμάζει για τον εργασιακό μεσαίωνα που ακολουθεί.
Με της συμφωνία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ οι πολεμικές δαπάνες των 27 δις €, «θυσία» στο βωμό της διπλωματίας των αγορών όπλων, της αναβάθμισης του ελληνικού γεωστρατηγικού ρόλου και της τεράστιας συμμετοχής των Ενόπλων Δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε 14 χώρες, εξοπλίζουν τους 6.000 μισθοφόρους εκτός συνόρων. Την ίδια στιγμή τεθωρακισμένα, πλαστικές σφαίρες και στρατιωτικοποιημένα αστυνομικά τμήματα είναι τα υιοθετούμενα μέσα για την «επιβολή του νόμου και της τάξης της ισχυρής Ελλάδας» εντός συνόρων. Ο διορισμός του πρώην αρχηγού ΓΕΕΘΑ Χηνοφώτη στο υπουργείο δημόσιας τάξης σηματοδοτεί την όλο και εντεινόμενη καταστολή. Η αστυνομία στρατιωτικοποιείται και οι ένοπλες δυνάμεις τείνουν να γίνουν αστυνόμος των Βαλκανίων και – εν δυνάμει – του ελληνικού κράτους. Παράλληλα για τους φαντάρους στα στρατόπεδα δεν τηρούνται οι βασικοί όροι υγιεινής και η κυβέρνηση υπόσχεται κοινωνικά δημοσιονομική πειθαρχία και νέα λιτότητα.
Τα σχέδια για στρατολόγηση χιλιάδων επαγγελματιών και η πρόσφατη επιχείρηση επιβολής υποχρεωτικής στράτευσης στα 19-21 από τη ΝΔ εγγράφονται σε μια νέα αντιφατική πραγματικότητα. Από τη μια τα εργασιακά αδιέξοδα και η κοινωνική ανασφάλεια της νεολαίας εκτινάσσουν τις βάσεις των στρατιωτικών σχολών και στέλνουν μαζικά νέους στην αιματοβαμμένη εργασιακή «εξασφάλιση» του μισθοφόρου. Από την άλλη ολοένα και περισσότεροι νέοι αμφισβητούν την ακραία εντατικοποίηση και την πολεμική προπαρασκευή του σύγχρονου στρατού διαμορφώνοντας το πεδίο μαχητικών, αγωνιστικών σκιρτημάτων που αμφισβητούν το «αξιόμαχο».
Στο έδαφος της πρωτόλειας άρνησης από την πλειοψηφία της νεολαίας της υποχρεωτικής κατάταξης στο στρατό και της υπεράσπισης των «εθνικών συμφερόντων», ο ΣΥΝ μεταθέτει τη συζήτηση στο δίλημμα: «υποχρεωτική θητεία ή προαιρετική» αποδεχόμενος τη μισθοφορική κατάταξη της άνεργης και εργασιακά περιπλανώμενης νεολαίας. Με αυτόν τον τρόπο κατοχυρώνει τις κοινωνικές ανισότητες και ικανοποιεί τις πιο αντιδραστικές αστικές προτεραιότητες για έναν αποτελεσματικό επαγγελματικό στρατό. Μαζί με την αντίληψη της πατριωτικής αριστεράς για αξιόμαχο, δημοκρατικό, λαϊκό στρατό εφέδρων αποτελούν το δίδυμο της υποταγής και τη δήλωση αδυναμίας αμφισβήτησης συνολικά στις κυρίαρχες επιλογές του σύγχρονου καπιταλιστικού κράτους, του αναβαθμισμένου εθνικισμού του και του στρατού-χωροφύλακα που διαθέτει. Οι δυνάμεις της καθεστωτικής αριστεράς αρνούνται να αναγνωρίσουν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, τον ελληνικό περιφερειακό ιμπεριαλιστικό ρόλο στην Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Οι συνέπειες είναι τραγικά παρούσες. Ο ΣΥΝ θυσιάζει την ανάγκη μαχητικών αγώνων των εργαζόμενων στον κυβερνητισμό, προβάλλει την «φιλειρηνική ΕΕ» ως αντίπαλο δέος στον «πόλεμο των Αμερικάνων», κάνει τα στραβά μάτια για τον ευρωστρατό, υποβαθμίζοντας τον επιθετικό του ρόλο. Πριν λίγα χρόνια ο ΣΥΝ ψήφισε κι αυτός τον νόμο για τους ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΟΠΛΙΤΕΣ όπου το εργατικό κίνημα καταγράφεται ως «ασύμμετρη απειλή», ενώ οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων χαρακτηρίζονται παράνομες. Η ενσωματωμένη πολιτική του γραμμή αποκαλύπτεται από την τρόπον τινά αποδοχή «του βύσματος» και της ατομικής διεξόδου (όπως στη συνέντευξη του Α. Τσίπρα). Προβάλλει (ακολουθούμενος από τη νεολαία ΠΑΣΟΚ) ως απάντηση το «συνήγορο του οπλίτη», αδιαφορεί για την ταξικότητα του στρατού, αρνείται να συγκρουστεί με τις αστικές ιεραρχήσεις που διαμορφώνουν την πραγματικότητα του νέου, επιθετικού κι εξοντωτικού Ε.Σ.
Ο έτερος πυλώνας της καθεστωτικής αριστεράς, πιστός στα δόγματα της εξάρτησης, αρνείται να αναγνωρίσει την ιμπεριαλιστική γεω-πολιτική που ασκούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για τις ανάγκες του ελληνικού κεφαλαίου. Αναγνωρίζει τον εχθρό μόνο στα πρόσωπα του ΝΑΤΟ και του ευρωστρατού κι όχι στις βλέψεις του ελληνικού κεφαλαίου, οικονομικού γίγαντα στα Βαλκάνια που δεν έλειψε από κανένα πόλεμο και καμιά επέμβαση. Αναδεικνύει τα εθνικά συμφέροντα υποτάσσοντας τις εργατικές ανάγκες σε αστικούς σχεδιασμούς. Μιλά για την υπεράσπιση της θητείας και την εξασφάλιση του αξιόμαχου αρνούμενη να καταλάβει ότι αυτές τις ανάγκες ικανοποιεί – και αυτές έχει ως πρωταρχικό στόχο - ο αντιδραστικός εκσυγχρονισμός των ενόπλων δυνάμεων, το νέο δόγμα και η δομή τους και αυτές τις ανάγκες πληρώνει με αίμα η νεολαία.
Το ΚΚΕ καλούσε σε άσφαιρους αγώνες και «ενίσχυση των γραμμών του κόμματος» όταν για χρόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ διέλυαν κι ερήμωναν (εργασιακά και κοινωνικά) ολόκληρες περιοχές σε Μακεδονία, Ήπειρο, Πελοπόννησο και Θράκη. Τώρα, μπροστά στον καιάδα της ανεργίας και της φτώχειας, επιχειρείται η στρατολόγηση νέων ανθρώπων σε στρατούς κατοχής για τα νέα Ελντοράντο του ελληνικού κεφαλαίου στη λεηλατημένη περιφέρεια του καπιταλισμού, εκεί που το ελληνικό κεφάλαιο έχει μεταφέρει τις επιχειρήσεις που έκλεινε εδώ – ξεζουμίζοντας και εξουθενώνοντας ξένους εργαζόμενους με σαφώς χειρότερες εργασιακές συνθήκες. Επιχειρείται η αύξηση των ΕΠ.ΟΠ. κατά 30.000, όταν πέρυσι οι παραιτήσεις ήταν 1200!
Το μόνο όμως που αλλάζει προς το παρόν στον Ε.Σ. είναι ότι δίπλα στην τάση υποταγής και στο βύσμα, αναπτύσσεται μια ελπιδοφόρα κίνηση αμφισβήτησης του παραλόγου της θητείας και υπεράσπισης των δικαιωμάτων του Φαντάρου - πολίτη με στολή. Μια δυναμική που κοινωνικά τροφοδοτήθηκε από αγωνιστές των κινημάτων των τελευταίων ετών με προωθητική δύναμη ανεξάρτητους αγωνιστές και τις δυνάμεις της ΕΑΑΚ.
Μετά την εκπαίδευση, το στρατόπεδο αναδεικνύεται ως χώρος που η νεολαία συγκρούεται, πετυχαίνει νίκες, διεκδικεί. Ο πολιτικός στόχος ενός μαζικού κινήματος μέσα κι έξω από το στρατό βρίσκει δρόμους πραγμάτωσης.
Η νεολαία ΣΥΝ και ΠΑΣΟΚ προτείνουν το «Συνήγορο του Στρατιώτη», τον «εκδημοκρατισμό του στρατού» και τη βελτίωση του επιπέδου των αξιωματικών. Προτάσσουν δηλαδή όχι τη μαχητική υπεράσπιση των δικαιωμάτων του Φαντάρου, αλλά τη θεσμική, αστική προστασία. Με την πρόταση ισόχρονης εναλλακτικής θητείας είτε αξιόπιστης – «ανθρώπινης» στρατιωτικής εκπαίδευσης ρίχνουν νερό στο μύλο της απλήρωτης εργασίας. Αντί να αναδείξουν την πραγματική ουσία της υποχρεωτικής θητείας, όπου με πρόφαση την άμυνα το κράτος εκμεταλλεύεται τους νέους για ένα χρόνο, νομιμοποιούν αυτό το χρονικό διάστημα στο όνομα του κοινωνικά ωφέλιμου (ή του στρατιωτικά αξιόμαχου).
Το ΚΚΕ απαιτεί την κατάργηση των ΕΠ.ΟΠ, την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των στρατευμένων, των μισθολογικών αιτημάτων των μονίμων και τη συγκρότηση του στρατού «αποκλειστικά για την άμυνα της χώρας». Δεν προβάλλει όμως το κίνημα μέσα στον στρατό ως δρόμο διεκδίκησης ούτε τον ελεύθερο συνδικαλισμό των φαντάρων. Απέναντι στη δυνατότητα σύγκρουσης των ίδιων των στρατευμένων με τα βαθιά εθνικιστικά και μιλιταριστικά ιδεώδη του εθνικού κράτους και στρατού (ανοίγοντας το δρόμο αλλά και συμπορευόμενοι με ένα μαζικό αντιπολεμικό κίνημα), τους υποτάσσει σε ένα άνευρο και ηττοπαθές πλαίσιο αστικοδημοκρατικών διεκδικήσεων. Ένα πλαίσιο, που μπροστά στην «έρημο του πραγματικού» της στρατιωτικής θητείας, δεν επαρκεί ούτε καν για την εξασφάλιση αξιοπρεπών όρων διαβίωσης στο στράτευμα.
Όσα επικαλείται η κυρίαρχη αριστερά, είναι εξίσου ενσωματώσιμα. Τόσο ο «δημοκρατικός», πατριωτικός στρατός των εφέδρων (που έσπαγε τις απεργίες των εργαζομένων της ΔΕΗ το 1987-’88, των ναυτεργατών, ΕΑΣ-ΟΤΑ) όσο και ο επαγγελματικός στρατός (ενάντια στους διαδηλωτές το 2003, Στη Σύνοδο της Ε.Ε. στη Θεσσαλονίκη) έχουν εξίσου στο στόχαστρό τους το φοιτητικό κίνημα, τους εργαζόμενους, τους μετανάστες και τους λαούς που η πολιτική των βίαιων επεμβάσεων οδηγεί στην προσφυγιά και την απόγνωση, με πρωταρχικό στόχο τη διεύρυνση και τη θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας εντός και εκτός συνόρων.
Η δυνατότητα ανατροπής της αστικής κυριαρχίας, της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, είναι αλληλένδετη με την κατάργηση του ίδιου του στρατού. Μονάχα ο συνολικός αντικαπιταλιστικός αγώνας αποτελεί φραγμό στην υποχρεωτική στράτευση και τους μισθοφόρους. Η μόνη ρεαλιστική απάντηση στην επέλαση του αστικού μπλοκ εξουσίας είναι η αντεπίθεση τους εργατικού κινήματος, ο σύγχρονος εργατικός διεθνισμός που θα αμφισβητήσει τις καπιταλιστικές ανάγκες, θα εναντιωθεί στον πόλεμο, εθνικισμό, ρατσισμό και ιμπεριαλισμό.
Είναι απαίτηση των καιρών η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των στρατευμένων, η ενίσχυση του ΔΙΚΤΥΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, των μαχητικών πρωτοβουλιών των φαντάρων, το μπλοκάρισμα των πολεμικών τυχοδιωκτισμών και των ιμπεριαλιστικών πολέμων, των αγορών όπλων, η διάλυση ΝΑΤΟ και ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ. Στηρίζουμε τη δημιουργία πλατιάς Κίνησης για την Ανάπτυξη Κινήματος Μέσα και Έξω από τον στρατό.
omhroi.gr
@ανώνυμος Έπεσες λιγάκι εκτός θέματος αλλά δεν πειράζει.
ΑπάντησηΔιαγραφή