ΠΟΙΟΣ ΔΕ ΘΑ ΣΤΡΑΒΩΝΕ Μ' ΑΥΤΟ;

Διάβασα προ ολίγου στο troktiko ένα post που μου την έδωσε. Η κατάσταση είναι γνωστή αλλά δε χωνεύεται με τίποτα. Εν ολίγοις έκλεισαν κάποιοι δρόμοι στο κέντρο της Αθήνας γιατί ο Χηνοφώτης ήθελε να πάει σ' ένα εστιατόριο με κάποιους άλλους παρατρεχάμενους και τον Σέρβο ομόλογο του για να ντερλικώσουν. Όλο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο troktiko (κλικ).
Είναι αλήθεια ότι ο κάθε νεοφώτιστος πολιτικός έχει τρομερή δίψα για δουλειά. Πως την εννοεί τη δουλειά; Ταξιδάκια, συμπόσια, αρπαχτές και να ταλαιπωρεί τον απλό πολίτη. Αναλογιστείτε μόνο πόσοι αστυνομικοί δεσμεύονται από τους πολιτικούς για όσα χρόνια κάνουν τη θητεία τους στην πολιτική. Μιλάμε για χιλιάδες. Αν προσθέσουμε και άλλους τόσους που χρησιμοποιούνται για έκτακτα περιστατικά τότε μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι χάθηκε η μπάλα. Κάθε φορά που πάνε να φάνε κλείνουν δρόμους απαγορεύεται η πρόσβαση στους γύρω δημόσιους χώρους στους πολίτες, αστυνομικοί και τροχονόμοι πάνε τρέχοντας για να περάσουν οι πολιτικάντηδες σαν Καίσαρες. Αν πάει κανένας κακομοίρης να αντιδράσει μαύρο φίδι που τον έφαγε. Στην καλύτερη περίπτωση να τον τραβολογάνε στην ασφάλεια για εξακρίβωση στοιχείων και να του γίνουν συστάσεις σε αυστηρό τόνο. Με λίγα λόγια ζητάνε και τα ρέστα. Αυτή είναι η δημοκρατία; Αυτή είναι η ελευθερία;
Συμπεριφέρονται σαν κοσμικοί και το αποτέλεσμα της δουλειάς τους είναι το απόλυτο τίποτα. Αυτοθεωρούνται εμμέσως πλην σαφώς πολίτες ανώτερης κατηγορίας με αποτέλεσμα να γίνονται απρόσιτοι ακόμα και για τους ψηφοφόρους τους. Πάνω απ' όλα η δικιά τους ασφάλεια και των οικείων τους και ο λαουτζίκος ας πάει να πνιγεί. Ο σνομπισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Και μετά ζούμε με την αυταπάτη ότι μια μέρα όλα θα στρώσουν στην Ελλάδα. Με τους αρπάχτρες που μπλέξαμε κομμάτι δύσκολο το βλέπω.