Μία ενδιαφέρουσα θεματολογία είχε χθες στο Κουτί της Πανδώρας, την εκπομπή του Κώστα Βαξεβάνη. Πιο συγκεκριμένα το θέμα της εκπομπής αφορούσε τα παιχνίδια στους υπολογιστές και τα online games.
Η αλήθεια είναι ότι πολύς κόσμος είναι εθισμένος στα διαδυκτιακά παιχνίδια και όχι μόνο άτομα μικρής ηλικίας. Τα παιχνίδια γίνονται ολοένα και πιο εθιστικά. Δεν είναι λίγοι που ξημεροβραδιάζονται στα internet cafes μπροστά σε μια οθόνη.
Αν δεν προσέξει ο παίχτης ή gamer και δε βάλει από μόνος του κάποια όρια σίγουρα μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα απομονωθεί από την οικογένεια του και τους φίλους του και δε θα τον ενδιαφέρει τίποτε άλλο εκτός από το παιχνίδι. Μπορεί να παρατηρηθούνε ακόμα και αλλαγές στη συμπεριφορά του. Δεν είναι λίγες φορές που κάποιοι παίχτες ταυτίζονται τόσο πολύ με το χαρακτήρα τους σ' ένα παιχνίδι και με το παιχνίδι το ίδιο, που και στην εκτός διαδυκτίου ζωή συμπεριφέρονται όπως στον εικονικό κόσμο. Κάποιες φορές αυτό έχει και άσχημες συνέπειες. Κάποια ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια. Αυτό είναι απολύτως φυσικό εφόσον ο μοναδικός σκοπός στα περισσότερα παιχνίδια είναι να σκοτώσουν για να κερδίσουν.
Γι' αυτό δε φταίνε πάντα οι χρήστες. Όταν τα παιδιά δεν έχουν άλλα ενδιαφέροντα και κάπου να πάνε να παίξουν, αναγκαστικά θα στραφούνε στο internet και στα διάφορα παιχνίδια (playstation, Xbox, pc games,online games). Δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις εφόσον κάποιοι αποφάσισαν να μην αφήσουν μια σπιθαμή γης ανεκμετάλλευτη. Όπου υπήρχαν αλάνες χτίστηκαν πάνω σ' αυτές πολυκατοικίες. Μεγάλο μέρος της ευθύνης έχουν και οι γονείς. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επαναπαύονται πλασάροντας μια παιχνιδομηχανή ή έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και μια σύνδεση στο internet στα παιδιά τους για να έχουν την ησυχία τους και να μην πολυασχολούνται με αυτά.
Προσοχή όμως! Δεν πρέπει να καταδικάσουμε τα παιχνίδια. Το πρόβλημα που δημιουργείται από την αλόγιστη χρήση αυτών πρέπει να αντιμετωπιστεί και να καταπολεμηθεί. Σίγουρα δεν είναι καλό να καταδικάζουμε κάτι από την αρχή γιατί το πρόβλημα παρουσιάζεται από κάποιο σημείο και μετά και προκαλείται από τον ίδιο τον χρήστη σε συνάρτηση με άλλους παράγοντες.
MITSO POU MPORO NA DO TIS EKPOMPES TIN PANDORAS STO NET UPARXEI KAPOIA SELIDA-OSO GIA TA PEXNIDIA KOLIMA EINAI OPOS TA BLOG GIA POLOUS-OPOS LES PAN METRON-ALLA MPOROUME NA BALOUME ?
ΑπάντησηΔιαγραφή@MOLEMOU Γεια σου Νικόλα. Μπορείς να τις δεις στο youtube και στο http://greek-movies.com
ΑπάντησηΔιαγραφήKAΛΗΣΠΕΡΑ.ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΚΑΙ ΓΩ ΧΘΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΕΛΗΞΑ ΟΤΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ.ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΝ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΥΛΗ.ΟΣΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟ ΠΑΙΔΙ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΘΙΣΤΕΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ ΚΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ.ΟΛΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS Ακριβώς αυτό. Όλα ξεκινάνε από την οικογένεια. Κατά 95% για να μην είμαστε και απόλυτοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τιτλος ταιριαζει γαντι!!!Ο σκοπος ειναι να μπει ενα οριο!! Οσο ο gamer ειναι μικρος ηλικιακα, τοσο το οριο μπαινει δυσκολοτερα! Ειτε οι γονεις προσπαθουν ανεοιτυχως να το εφαρμοσουν-επιβαλλουν, με τα αντιθετα αποτελεσματα, είτε τα παιδια, οντας μικρα δεν εχουν καθολου ανεπτυγμενη την αισθηση του χρονου, κι αρα απορροφουνται πολλες ωρες! Λυσεις υπαρχουν, ισως μια απο αυτες να ειναι οι παιχνιδομηχανες να αγοραζονται σε σχετικα μεγαλυτερη ηλικια, με τα αναλογα επιθυμητα παντα αποτελεσματα. Κι αλλες λυσεις!Δυστυχως φιλε χακ, η εικονικη πραγματικοτητα ειναι γεγονος, με οτι αυτο συνεπαγεται!!Οσο για το τσιμεντο θα +φωνησω απολυτα
ΑπάντησηΔιαγραφή@gatodiakritikos Καλημέρα συνωνόματε. Τα πάντα ξεκινούνε από την οικογένεια και η εικονική πραγματικότητα είναι όντως γεγονός, αλλά πρέπει να μάθουμε να τη διαχειριζόμαστε και να βάζουμε όρια (το δυσκολότερο μέρος).
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω εσείς τι λέτε... Μπορείτε να μου πείτε πως θα φάω το τελευταίο boss στο suikoden 3; Κοντεύω να σπάσω την κονσόλα που πάνω που είμαι να το ξεκάνω, βγάζει ένα σούπερ μαγικό και πάρ'την κάτω την ομάδα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως καταλάβατε είμαι gamer κι εγώ! Όχι όμως του τύπου, να ξημεροβραδιάζομαι στην οθόνη μπροστά. Είμαι και σε ηλικία που η πρεσβιωπία μου χτυπάει την πόρτα. Παίζω παιχνίδια γιατί μου αρέσει και συνήθως επειδή το τηλεοπτικό πρόγραμμα στο μεγαλύτερο μέρος του είναι για την χωματερή. Αυτός που είχε φάει κόλλημα με παιχνίδι ιντερνετικό ήταν ο άντρας μου. Πρώτη σκέψη το πρωί και τελευταία το επόμενο πρωί! Έπαιζε lineage. Μέχρι που τελικά κάτι άρχισε να γίνεται με τους δωρεάν σέρβερς, έχασε τους συμπαίκτες του με τους οποίους είχε γνωριστεί και είχαν τηλεφωνική επικοινωνία μάλιστα, ώσπου το παράτησε. Το κόλλημα το μεγάλο πέφτει στα διαδικτυακά παιχνίδια -εγώ δεν είμαι φαν του είδους. Τώρα πια παίζουμε παιχνιδάκια για να περάσει η ώρα μας, όταν δεν έχουμε να παίξουμε με τίποτε άλλο, επειδή είμαστε κουρασμένοι ή επειδή δεν έχουμε κέφια! Βλέπεις και το σεξ, πάει με τα κέφια μας!!!
Την καλημέρα μου!
@sadrina Βρε τρελλοκομείο δε λέμε για υγιείς συνθήκες gameplay αλλά όταν η όλη κατάσταση γίνεται εθισμός σε προχωρημένο στάδιο. Απ' ότι βλέπω όμως μια ψιλοτρέλα με τα παιχνίδια την έχεις. :-P
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα ,φίλε μου,επειδή ξέρω ότι γνωρίζεις πολλά περί blogging ,θέλω να σε ρωτήσω:αν κάποιος επιλέξει-για χ λόγους-την πρόσβαση του ιστολογίου μόνο για προσκεκλημένους αναγνώστες,ειδοποιούνται αυτοί με mail και τι άλλο;
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις υπόψη σου λεπτομέρειες επί του θέματος;;
σ' ευχαριστώ!
@nyxterino Σου έστειλα email σχετικά με την απορία σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω απόλυτα με όλα. Επιπλέον το δύσκολο δεν είναι τόσο να μπουν όρια στις μικρές ηλικίες όσο στις μεγαλύτερες. Τουλάχιστον ένα παιδί μπορείς να το περιορίσεις, να του κλείσεις το pc ή την κονσόλα και να τελειώσει το θέμα. Με τους μεγαλύτερους τί γίνεται? Όταν είναι ενήλικες γύρω στα 25 ή και μεγαλύτεροι και δεν έχουν κοινωνική ζωή παρά μόνο εκείνη στο παιχνίδι? Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα νομίζω. Εκεί είναι πολύ μικρή η βοήθεια που μπορεί κανείς να τους δώσει. Και δυστυχώς φοβάμαι ότι δεν είναι λίγα τα κρούσματα.
Όσο για τον τόπο παιχνιδιού, έχεις απόλυτο δίκιο... δεν υπάρχει πια μέρος για να παίξει κανείς έξω με ασφάλεια. Αλλά και πάλι... μια πλατεία, ένα γήπεδο έστω?
Άσε που η παιδική παχυσαρκία κάνει θραύση, είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη :D
@Σουζάνα Xατζηνικολάου Σχετικά με την παχυσαρκία γνωρίζεις καλύτερα μια και είσαι πιο ειδική. Όσο για τις μεγάλες ηλικίες που είναι εθισμένες στα παιχνίδια; Εκεί πιστεύω ότι τα πράγματα είναι δυσκολότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφή