Η ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ

Εδώ και πάνω από τρεις μήνες έχω άφθονο χρόνο χάρη στην εταιρία όπου δούλευα και με απέλυσε. Έχω γεμίσει τον τόπο με βιογραφικά μοιράζοντας τα εδώ και εκεί αλλά φως πουθενά. Πριν από τρεις εβδομάδες με κάλεσαν σε μια συνένευξη για μια καλή δουλειά, παρόμοια με την προηγούμενη, με καλό ωράριο. Τα προσόντα τα είχα με το πολύ παραπάνω. Ένα πράγμα μου έλειπε και ακόμα δεν το έχω. Βύσμα, δόντι, γνωριμίες, μπάρμπα, μέσον, πάρτε το όπως θέλετε.
   Δεν το κρύβω ότι απευθύνθηκα σε κάποιους επαγγελματίες του χώρου καθώς και ο πατέρας μου επίσης. Ο ένας έλεγε ότι τη θέση την έχω στο τσεπάκι μου, ο άλλος ότι κατά πάσα πιθανότητα θα την πάρω τη θέση και γενικότερα όλοι  μου έδιναν ελπίδες. Οι δύο μάλιστα ήταν στην επιτροπή που θα διάλεγε το άτομο γι' αυτή τη θέση.
 Μετά την πρώτη συνέντευξη για να με πάρουν βασική προϋπόθεση ήταν να με καλέσουν σε μια δεύτερη συνέντευξη σε διάστημα δέκα ημερών. Μετά το πέρας των δέκα ημερών θα αποφάσιζε η επιτροπή ποιος θα έπαιρνε τη θέση.
   Τα μυαλά μου πήραν αέρα και με διακατείχε μια υπεραισιοδοξία η οποία ήταν αποτέλεσμα τρίτων, αλλά... Αλλά δε με κάλεσαν ποτέ για τη δεύτερη συνέντευξη και άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια. Μετά τις δέκα μέρες πήρα τηλέφωνο στην εταιρία και ρώτησα αν η θέση είχε καλυφθεί. Η απάντηση ήταν καταφατική από την άλλη πλευρά της γραμμής. Προσγειώθηκα στη γη και κατόπιν χαντακώθηκα στα τάρταρα. Μου την έδωσε η κοροϊδία των γνωστών που με διαβεβαίωναν για τα καλύτερα.
   Πηγαίνω στο πατρικό μου και δεν αναφέρω τίποτα. Κάνω νύξη στον πατέρα μου για να πει στους γνωστούς καμιά κουβέντα πάλι και να ρωτήσει σε τι στάδιο βρισκόταν η όλη κατάσταση. Το βράδυ μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι μόλις με καλέσουν για τη δεύτερη συνέντευξη να τους ειδοποιήσουμε αμέσως. Τότε του αποκάλυψα την αλήθεια ότι η θέση είχε ήδη καλυφθεί και ότι μας δούλευαν ψιλό γαζί. Ο άνθρωπος έπεσε από τα σύννεφα γιατί αυτοί που μας κορόιδεψαν ήταν γνωστοί του για δεκαετίες, ήταν πελάτης τους και με κάποιους συνεργάστηκε κιόλας.
   Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πως κάποιοι, και είναι αρκετοί, τη βρίσκουν με το να παίζουν με την ψυχολογία των συνανθρώπων τους και την άσχημη κατάσταση των τελευταίων. Ζητάς μια χάρη και το παίζουν όλοι πρόθυμοι ενώ εκ των προτέρων ξέρουν ότι δε θα κουνήσουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι. Γιατί; Για να κάνουν τους άλλους να νιώθουν υποχρεωμένοι απέναντι τους; Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται, λέει μια παροιμία. Τόσο δύσκολο είναι να πούνε την αλήθεια; Να πούνε ότι δε θέλουν να βοηθήσουν ή δε μπορούνε; Ή μήπως θέλουν να κοροϊδέψουν τον εαυτό τους νομίζοντας ότι είναι κάποιοι και έχουν κάποια δύναμη στα χέρια τους;
   Σιχάματα του κερατά. Ευχή και κατάρα σας δίνω να περάσετε τα χείριστα το συντομότερο δυνατό και για μεγάλο χρονικό διάστημα.
   Το αποφάσισα. Θα βάλω αγγελία στις εφημερίδες: "Άνεργος ζητά δουλειά ή μέσον".