ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Χθες πήγαμε στη Θεσσαλονίκη. Είχαμε κάτι δουλειές και κάναμε και τη βολτίτσα μας. Πραγματικά τη λατρεύω αυτήν την πόλη. Μου αρέσει να σεργιανίζω στα σοκάκια της, να περπατάω στην παραλιακή, να επισκέπτομαι τα μαγαζάκια της, το μπιτ παζάρ, να θαυμάζω τα νεοκλασσικά κτήρια τα οποία θυμίζουν άλλες όμορφες εποχές αλλά δυστυχώς είναι παρατημένα εντελώς στη μοίρα τους. Συναντήσαμε κάτι φιλαράκια Θεσσαλονικείς και πήγαμε για καφέ στο Ολύμπιον στην πλατεία Αριστοτέλους. Με τη συζήτηση κατάλαβα ότι τα πράγματα από άποψη δουλειάς στη Θεσσαλονίκη είναι τόσο μαύρα όσο και στις Σέρρες και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Αυτό το κατάλαβα ακόμα περισσότερο όταν κατά τη διάρκεια αυτής της μιας ώρας που διήρκεσε το καφεδάκι πέρασαν τουλάχιστο δέκα άτομα για επαιτεία. Ξαφνιάστηκα που οι περισσότεροι από εξωτερική εμφάνιση δε θυμίζουν ζητιάνους και αν δεν το έβλεπα και τους συναντούσα στο δρόμο θα νόμιζα ότι είναι κανονικοί εργαζόμενοι άνθρωποι. Σε πολλούς η εξωτερική εμφάνιση δεν παρέπεμπε σε ζητιάνους. Πολλοί δεν ήταν ούτε αθίγγανοι. Τελικά η φτιαχτή οικονομική κρίση έχει αποτελέσματα. Κατάφερε να λυγίσει περήφανους ανθρώπους κάθε ηλικίας και να τους κάνει να ζητιανεύουν ακόμα και για μερικά cents. Η απόλυτη ξεφτίλα και ο απόλυτος ξεπεσμός της ανθρώπινης υπόστασης. Συνεχίσαμε τη βόλτα μας πηγαίνοντας στη Βαλαωρίτου για να πιούμε μπύρα σε μια από τις μπυραρίες της περιοχής. Καθώς ανεβαίναμε τη Βενιζέλου είδα την ευφάνταστη διαφημιστική αφίσα που είναι όλα τα λεφτά. Απολαύστε την.

Όποτε επισκέπτομαι τη σεμπρωτεύουσα επισκέπτομαι τα βιβλιοπωλεία της. Ένα από τα αγαπημένα μου είναι το βιβλίο...ΒΑΡΔΙΑ το οποίο βρίσκεται σε ένα υπόγειο στην πλατεία Αριστοτέλους. Εκεί αγοράσαμε πέντε βιβλία και οι τιμές ήταν ιδιαίτερα θελκτικές. Αν είχα λεφτά θα σήκωνα το μισό μαγαζί. Εντύπωση μου έκανε η διαφορά των τιμών με αυτές των Σερρών. Για παράδειγμα ένα συγκεκριμένο βιβλίο που ήθελα, στις Σέρρες όλα τα βιβλιοπωλεία το έχουνε τριάντα πέντε ευρώ. Ακατέβατα. Σα να συνεννοήθηκαν όλοι οι βιβλιοπώλες μεταξύ τους και έβαλαν πλαφόν στις τιμές. Το συγκεκριμένο βιβλίο λοιπόν το βρήκα στη Θεσσαλονίκη στα είκοσι πέντε ευρώ και μου έκανε έκπτωση η ιδιοκτήτρια πέντε ευρώ χωρίς να το ζητήσω. Δηλαδή το πήρα με είκοσι ευρώ. Βρήκα αξιόλογα βιβλία από τρισήμισι ευρώ. Στις Σέρρες δεν υπάρχουν τέτοιες τιμές. Όταν ρώτησα την ιδιοκτήτρια γιατί τόση μεγάλη διαφορά στις τιμές Σέρρες με Θεσσαλονίκη. Εφόσον αυτή βγάζει κέρδος με τα είκοσι ευρώ τότε οι συνάδελφοι της στις Σέρρες λογικά θα κολυμπάνε στο χρυσάφι. Ειδικά ένας που το παίζει κομουνιστής και έχει ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο σε κεντρικό σημείο. Η απάντηση της ήταν μονολεκτική: ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑ! Και έχεις τους Σερραίους επαγγελματίες να σου λένε: "Στηρίξτε τη ντόπια αγορά". Γιατί να το κάνω αυτό; Όταν η Θεσσαλονίκη είναι σαράντα λεπτά με το αυτοκίνητο και εκεί υπάρχει σαφέστατα μεγαλύτερη ποικιλία και εννοείται χαμηλότερες τιμές, πολλές φορές και μισές από τις αντίστοιχες ίδων πορϊόντων στις Σέρρες. Εδώ οι ντόπιοι επαγγελματίες το μότο: "Στηρίξτε τη ντόπια αγορά" το ερμηνεύουν ως: "Θα σας φάμε το παραδάκι με προϊόντα και υπηρεσίες Ω΄ διαλογής". Ευχαριστώ αλλά δε θα πάρω.
Μετά από όλα αυτά πήγαμε στου Τερκενλή για να αγοράσουμε ένα από τα περίφιμα τσουρέκια του. Η αλήθεια είναι ότι οι τιμές είναι λιγάκι τσουχτερές (δεκατεσσεράμισι ευρά πληρώσαμε το τσουρέκι) αλλά αν δοκιμάσετε θα δείτε ότι πρόκειται για μια γαστρονομική εμπειρία και απόλαυση.
Έφτασε η ώρα του γυρισμού. Και μόνο που αλλάξαμε παραστάσεις για λίγες ώρες ξαναγεμίσαμε τις μπαταρίες μας. Μόλις φτάσαμε στο σπίτι σφάξαμε το τσουρέκι. Ήταν γεμιστό με σοκολάτα και από πάνω είχε και χοντρή επικάλυψη σοκολάτας με αμύγδαλα. Όνειρο! Χαλάλι τα δεκατεσσεράμισι ευρά. Τα άξιζε τα λεφτά του.