Καλώς σας βρήκα. Επιτέλους γύρισα από τις διακοπές μου! Ναι καλά διαβάσατε. Είπα επιτέλους. Ποτέ μου δεν πίστευα ότι θα μου έλειπαν οι Σέρρες και ότι οι εφτά - οχτώ μέρες που έλλειψα μου φάνηκαν σχεδόν αιώνας. Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και θα σας δείξω αρκετές φωτό που απεικονίζουν και τα καλά και τα στραβά (ουκ ολίγα).
Για πρώτη φορά στη ζωή μου χρησιμοποίησα κουπόνια κοινωνικού τουρισμού. Αν και δικαιούμαι πολλά χρόνια, φέτος λόγω της οικονομικής μου κρίσης είπα να τα χρησιμοποιήσω. Αν ήξερα πόσα λεφτά θα τρώγαμε θα πήγαινα στο εξωτερικό. Αν και ήθελα να πάω κάπου μακριά, π.χ. Κρήτη να βρω τον Niok δε γινόταν γιατί με το έταιρον ήμισι είχαμε μόνο μια εβδομάδα στη διάθεση μας και δε θέλαμε να σπαταλήσουμε χρόνο στα δρομολόγια. Είπαμε να πάμε στις Σποράδες και πιο συγκεκριμένα στη Σκόπελο και από εκεί θα κάναμε και μια ημερήσια εκδρομή στη Σκιάθο. Βρήκα ένα ξενοδοχείο τριών αστέρων (λέμε τώρα) και πήρα τηλέφωνο για να το κλείσω. Αν και στο βιβλίο με τα συνεργαζόμενα ξενοδοχεία το συγκεκριμένο έλεγε ότι παρείχε πρωινό και βραδυνό (ημιδιατροφή δηλαδή) στο τηλέφωνο μου είπαν ότι η κουζίνα έκλεισε. Τεσπα! Ας είναι. Δε θα πεθάνουμε από την πείνα είπα και έκλεισα το δωμάτιο. Επειδή η σεζόν είναι χαμηλή δε χρειαζόταν να πληρώσουμε συμμετοχή. Μόνο μια προκαταβολή των είκοσι ευρώ τα οποία θα τα πέρναμε όταν θα φτάναμε στο ξενοδοχείο. Ξεκινήσαμε το περασμένο Σαββάτο το απόγευμα με τα Κ.Τ.Ε.Λ. για Θεσσαλονίκη και από εκεί για Βόλο. Δεν πήρα το αυτοκίνητο γιατί γνωστοί μου που πήγαν στο νησί μου είπαν ότι οι δρόμοι δεν προσφέρονται για αυτοκίνητο συν ότι τα μεταφορικά με το πλοίο είναι πανάκριβα. Φτάσαμε στο Βόλο και μείναμε σε ένα φίλο μου. Το βραδάκι πήγαμε σε ένα τσιπουράδικο (αν πας στο Βόλο χωρίς να επισκευτείς τσιπουράδικο δεν κάνεις τίποτα) περάσαμε τέλεια και την άλλη μέρα το πρωί πήραμε το πλοίο για Σκόπελο.
Τέσσερις ώρες η διαδρομή αλλά την απολαύσαμε. Εντύπωση μου έκανε ότι το σήμα που έπιαναν οι τηλεοράσεις καταμεσής στο πέλαγος ήταν καμπάνα, όπως και το σήμα για το κινητό. Οι τιμές στο κυλικείο ήταν ακριβές αλλά όχι σαν εκείνο το χάλι πριν μερικά χρόνια που βλέπαμε στις ειδήσεις. Ο καιρός ήταν σύμμαχος μας εφόσον είχαμε καλοκαιρία. Πρώτη στάση στη Σκιάθο, δεύτερη στη Γλώσσα (ένα λιμανάκι στη Σκόπελο) και τρίτη στη Σκόπελο. Οι εντυπώσεις από τις εικόνες που έβλεπα από το κατάστρωμα ήταν οι καλύτερες. Πεντακάθαρα νερά, καταπράσινα νησιά. Ευτυχώς το ξενοδοχείο ήταν μόλις τριακόσια μέτρα από το λιμάνι και το βρήκαμε πολύ εύκολα.
Φτάνοντας στη ρεσεψιόν δώσαμε τα δελτία του κοινωνικού τουρισμού στον υπάλληλο ο οποίος πήγε να αποφύγει την επιστροφή της προκαταβολής που στείλαμε αλλά δεν του πέρασε. Τον ξαναρωτήσαμε για την κουζίνα και μας είπε ότι είναι κλειστή. Μας οδήγησε σε ένα δωμάτιο και όταν είδαμε το μπάνιο φάγαμε τη φρίκη της ζωής μας. Υπήρχε ένα φεστιβάλ μικροβίων από τη βρώμα που επικρατούσε εκεί μέσα. Αμέσως πήγα και του είπα να μας δώσει άλλο δωμάτιο γιατί είμαστε ακόμα νέοι, αγαπάμε τη ζωή μας και δε θέλουμε να πεθάνουμε τόσο άδικα. Μας έδωσε άλλο δωμάτιο στο οποίο μετά από λίγες μέρες ανακαλύψαμε ότι έχουμε και κατοικίδια. Μια σαύρα και πολλές αράχνες. Τη σαύρα την κυνηγούσα δυο μέρες χωρίς να καταφέρω να την πιάσω. Με τις αράχνες δεν κατάφερα πολλά γιατί μία σκότωνα και στο καπάκι εμφανίζονταν το υπόλοιπο σόι της που πήγαινε στην κηδεία της.
Οι υπηρεσίες του ξενοδοχείου ήταν ανύπαρκτες. Ποτέ δε σκούπισαν ή σφουγγάρισαν το δωμάτιο, πετσέτες μας άλλαξαν μια φορά μόνο την πέμπτη μέρα, σεντόνια άλλαζαν κάθε δυο μέρες και ποτέ σιδερωμένα, η πισίνα ήταν μέσα στη βρώμα και το μπάνιο βρίσκοταν υπό καθεστώς διάλυσης. Το κλιματιστικό αν και το έβαζα στο 16 γιατί είχε πολύ ζέστη αυτοί το πείραξαν και κάτω από το 23 δεν πήγαινε (προφανώς για να κάνουν οικονομία στο ρεύμα). Την Παρασκευή (δυο μέρες πριν φύγουμε) ανακαλύψαμε ότι τελικά σερβίριζαν πρωινό αλλά δε μας είπαν τίποτα. Όταν ζήτησα το λόγο μου απάντησαν εντελώς απαθέστατα ότι έγινε λάθος συνεννόηση. Μόνο που θύματα βρεθήκαμε εμείς γιατί πληρώσαμε ένα σκασμό λεφτά για να αγοράσουμε πέντε πραγματάκια για να έχουμε στο ψυγείο. Υπόψην ότι όλα είναι πανάκριβα. Ευτυχός άνοιξε Carefour Μαρινόπουλος και αρκετοί ντόπιοι κάθονται σε αναμένα κάρβουνα γιατί πουλάει φθηνότερα.
Η ανευθυνότητα τους ήταν τα βράδια. Δεν υπήρχε υπάλληλος στη ρεσεψιόν και τα κλειδιά από τα δωμάτια των ενοίκων τα άφηναν πάνω στον πάγκο σε κοινή θέα και ο καθένας μπορούσε να πάρει το κλειδί του δωματίου μας και να κλέψει με την ησυχία του.
Δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες. Δείτε και πόσο χρεώνουν τα δωμάτια. (Διπλό κλικ στις φωτογραφίες για μεγέθυνση αυτών).
Η Σκόπελος είναι πανέμορφο νησί. Καταπράσινο και γραφικό. Πηγαίνοντας στον Πάνορμο για μπάνιο είδαμε καμμένες πλαγιές, προφανώς ενθύμια από κάποια πυρκαγιά στο παρελθόν. Τα νερά της πεντακάθαρα. Επισκεφτήκαμε το λαογραφικό μουσείο και η έκθεση που βρίσκεται εκεί μετράει δύο χρόνια. Περπατήσαμε στα σοκάκια και ανεβήκαμε τις σκάλες (μιλάμε για πολύ σκάλα). Εντύπωση μου έκανε καθώς περπατούσα στα σοκάκια και στο λιμάνι του νησιού ότι δεν άκουγα ελληνικά αλλά αλβανικά. Παντού! Η Σκόπελος είναι γνωστή ως το νησί της Mamma Mia, λόγω του γνωστού μιούζικαλ που γυρίστηκε εκεί πέρα με τραγούδια των ABBA. Επίσης θα το αποκαλούσα νησί της κρέπας γιατί οι κάτοικοι της έχουν μια εμμονή με τις κρέπες καθώς θα το αποκαλούσα επίσης ως το νησί της γάτας. Μιλάμε για πολύ γάτα. Σε όλο το νησί ζήτημα να είδα τέσσερις με πέντε σκύλους αλλά από γάτες άλλο τίποτα. Λάτρεψα την αρχιτεκτονική των σπιτιών η οποία είναι ένα πάντρεμα Πηλιορείτικης, Μακεδονικής και νεοκλασσικής αρχιτεκτονικής. Πολλά σπίτια έχουν και πινελιές αιγαιοπελαγίτικης αρχιτεκτονικής με μπλε πόρτες και πατζούρια και λευκούς τοίχους. Όλα θα ήταν τέλεια αλλά...
...Αλλά ο ανθρώπινος παράγοντας κάνει τα πάντα για να αφήσει στους επισκέπτες του νησιού άσχημες εντυπώσεις. Η επισκεψιμότητα του νησιού ανέβηκε μετά το Mamma Mia! αλλά αυτό δεν ξέρω αν είναι θετικό. Έμαθα από ντόπιους ότι το καλοκαίρι έγινε χαμός από τουρίστες. Εγώ όπου και να πήγα συνάντησα την απροθυμία και τη βαριεστημάρα. Δεν ξέρω αν χόρτασαν οι ντόπιοι λεφτά αλλά και σε χαμηλή σεζόν πρέπει να κρατάνε τα προσχήματα. Στα περισσότερα μαγαζιά που καθήσαμε στο λιμάνι οι πολυθρόνες και τα τραπέζια ήταν βρώμικα γεμάτα στάμπες και οι εργαζόμενοι δεν έκαναν τίποτα. Όλα πανάκριβα. Πήγα να γοράσω πέντε φέτες κασέρι από ένα μπακάλικο και όταν πήγα στο ξενοδοχείο είδα ότι ήταν μουχλιασμένες. Σε ένα άλλο super market παντού υπήρχε σκόνη, τα ψυγεία χαλασμένα και έσταζαν παντού νερά, μια απαίσια μυρωδιά, ο ιδιοκτήτης βρωμούσε ούζο και τα νύχια του είχε να τα κόψει τουλάχιστο δυο μήνες και ήταν κατάμαυρα. Σιχάθηκα τόσο πολύ που για να μην καρφωθώ αγόρασα μόνο ένα κουτάκι πορτοκαλάδα και έφυγα. Πήγα στο διπλανό. Μια από τα ίδια και εκεί. Για τέσσερα μήλα και τρία ροδάκινα μας χρέωσε εφτά ευρώ. Το υγειονομικό αν πάει για έλεγχο έχει να κάνει πολύ δουλειά στο νησί.Οι ταβέρνες πανάκριβες. Δυο άτομα τρώγοντας τα απαραίτητα και τα πιο φθηνά θα πληρώσουν το λιγότερο σαράντα ευρώ. Αν αυτό είναι η low season πως είναι η high;
Στο νησί αυτές τις μέρες που βρεθήκαμε δεν είχε πολλούς τουρίστες. Το πολύ διακόσια άτομα. Παντού άκουγα παράπονα για τις τιμές, την ανύπαρκτη καθαριότητα και ότι κάθε μέρα οι ντόπιοι μαγαζάτορες τους έλεγαν ότι κλείνουν τα μαγαζιά τους. Αυτό πολλοί ξένοι το πήραν ας πούμε ως απειλή και τους άγχωσε. Να προλάβουν να ψωνίσουν σουβενίρ και να βγούνε έξω γιατί την επόμενη υπήρχε η πιθανότητα να είναι τα πάντα κλειστά. Πολλά μαγαζιά δεν παρείχαν ούτε το 10% αυτών που έλεγαν οι κατάλογοι με αποτέλεσμα η δυσαρέσκεια των τουριστών να μεγαλώνει.
Ένα θετικό είναι ότι επισκεύτηκα ένα βιβλιοπωλείο και ανακάλυψα ότι είχε πραγματικά καλές τιμές. Αγόρασα τρία βιλία που έκαναν εξήντα ευρώ. Ρώτησα αν μπορούσα να έχω μια μικρή έκπτωση γιατί τα ψιλά μου συμπήρωναν πενήντα εφτά ευρώ και ο ιδιοκτήτης με αποστόμωσε λέγοντας: "Έκπτωση στη Σκόπελο ποτέ".Δεν το κατάλαβα αυτό. Τι είναι εδώ; Το πιάτσα πιασέκωλο;
Στο λιμάνι είδαμε δυο καραβάκια που κάνουν κρουαζιέρες και είπαμε να πάμε. Πήραμε τηλέφωνο για να κλείσουμε θέση όπως και πολλοί άλλοι και άκουσα ότι σταμάτησαν. Και τα δύο. Δεν καταλαβαίνω το γιατί εφόσον κόσμος υπήρχε και ήθελε να κάνει αυτές τις κρουαζιέρες. Μάλλον κάποιοι θα χόρτασαν λεφτά. Ας έπαιρναν από το λιμάνι τα διαφημιστικά πλακάτ για να μην τσιτώνουν τον κόσμο. Τόσο δύσκολο είναι;
Δε μπορούνε να συνεννοηθούνε οι ντόποιοι επαγγελματίες για το ποιος θα είναι ανοιχτός και ποιος κλειστός; Θέλαμε να πάμε να δούμε το αρχοντικό του Βρακατσά και ήταν κλειστό. Με λίγα λόγια δεν υπήρχε τίποτα να κάνουμε. Τότε άρχισα να αναπολλώ τις Σέρρες. Συζήτησα με τουρίστες από το εξωτερικό ότι είχαν κλείσει δωμάτια για δυο εβδομάδες και το μετάνιωσαν. Σίγουρα η έλλειψη επαγγελματισμού θα βλάψει το νησί. Εκτός των άλλων υπάρχουν και οι ασυνείδητοι που πετάνε σκουπίδια στη θάλασσα στο λιμάνι.
Για να μη λέτε ότι έχω να πω μόνο αρνητικά δείτε και τις παρακάτω φωτογραφίες. (Διπλό κλικ στις φωτογραφίες για μεγέθυνση αυτών).
Την περασμένη Πέμπτη πήγαμε εκδρομή στη Σκιάθο. Πιο μικρό νησί, περισσότεροι κάτοικοι (τρεις φορές περισσότεροι μόνιμοι κάτοικοι από τη Σκόπελο), καταπράσινο με περισσότερες επιλογές (υπάρχει κινέζικο εστιατόριο και ινδικό), πιο προσεγμένο και λιγότερες σκάλες. Από μια ντόπια που έχει μπουγατσατζίδικο μάθαμε ότι και εκεί το αλβανικό παρόν μετράει το 50% του συνολικού μόνιμου πληθυσμού του νησιού. Ανεβήκαμε στο Mπούρτζι και θαυμάσαμε τη θέα, επισκευτήκαμε τις Κουκουναριές όπου η παραλία εκεί είναι το κάτι άλλο. Μελανό σημείο ένα ανώμαλος που κατουρούσε και αυνανιζόταν δημοσίως. Προσωπικό μου highlight είναι η επίσκεψη που κάναμε στο σπίτι ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του κόσμου, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη το οποίο λειτουργεί ως μουσείο. Έργα του συγγραφέα έχουν μεταφραστεί σε τριάντα τρεις γλώσσες. Αξιοπερίεργο είναι ότι η είσοδος στο σπίτι του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη κοστίζει μόλις €1,5 το άτομο ενώ στο λαογραφικό μουσείο στη Σκόπελο η είσοδος κατά άτομο είναι €3.
Περιμένοντας το λεοφωρείο για να πάμε στις Κουκουναριές σιχτιρίσαμε γιατί ο οδηγός ήθελε να κάνει το τσιγαράκι του και να πιει το καφεδάκι του με αποτέλεσμα να ξεκινήσουμε είκοσι λεπτά αργότερα. Ωστόσο η διαδρομή μας αποζημίωσε όπως και ο προορισμός μας. Αμμουδερή παραλία. κρυστάλινα νερά, και ακριβώς πίσω από την παραλία ένα καταπληκτικό δάσος. Δυστυχώς δεν κάτσαμε πολύ για να το απολαύσουμε γιατί έπρεπε να γυρίσουμε στην πόλη. Τέσσερις το απόγευμα αναχωρούσαμε για τη Σκόπελο.
Φτάσαμε στην πόλη και πήγαμε να φάμε. Τελικά μας έφαγαν. Μια καβουροσαλάτα, μια αγγουροντομάτα, μια φέτα, μια μερίδα πατάτες, μια κόκα κόλα και μια ρετσίνα Κουρτάκη 500 ml μας βγήκαν €22.20. Ρωτάω το σερβιτόρο γιατί και μου λέει ότι η ρετσίνα μόνο κάνει έξι ευρώ. Λέω: "ΤΙ;" Συνεχίζει και μου λέει το αμίμητο ότι τώρα είναι καλά γιατί έπεσαν οι τιμές ενώ λίγες μέρες πιο μπροστά η ρετσίνα Κουρτάκη 500ml κόστιζε εννιά ευρώ. Δεν ήξερα τι να πω. Ζητάμε τον κατάλογο να δούμε πόσο έχει τη ρετσίνα και δε βλέπω πουθενά. Το μόνο που είδα ήταν χύμα λευκό κρασί 750ml που κόστιζε έξι ευρώ. Του λέω τη διαφορά ποσότητας και άρχισε να τραυλίζει και ακολουθεί ο παρακάτω διάλοδος: "Σε όλη τη Σκιάθο έτσι είναι οι τιμές". "Δικαιολογία είναι αυτό; Η Σκιάθος είναι άλλη χώρα;". "Εγώ δεν ξέρω τίποτα, μόνο δουλεύω εδώ". "Αν σου φέρω την αστυνομία...". " Εγώ μόνο δουλεύω εδώ δεν ξέρω τίποτα, να πάω να πω την αφεντικίνα μου". Πήγε και μου είπε ότι έγινε λάθος και ο λογαριασμός μας ήταν λάθος και μας αφαίρεσαν ένα ευρώ. Κλέφτες κανονικοί. Αν δε μας πίεζε ο χρόνος για να πάρουμε το Speedcat και να επιστρέψουμε στη Σκόπελο θα κουβαλούσα την αστυνομία. Άφησα είκοσι ευρώ και του είπα ότι πολλά τους είναι. Τσιμουδιά δεν έβγαλε.
Δεν περιμένω οι τιμές να είναι ίδιες με τις Σέρρες ή κάποια άλλη επαρχιακή πόλη. Καταλαβαίνω ότι είναι τουριστική περιοχή αλλά αυτό δε δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την αισχροκέρδεια. Απ' ότι ξέρω επίσης το κουβέρ έχει καταργηθεί. Γιατί στα νησιά συνεχίζουν και το χρεώνουν; Όταν σταματήσουν οι τουρίστες να πηγαίνουν στα νησιά να μην κλαίγονται στα τηλεοπτικά παράθυρα για το μαρασμό που θα υποστούνε. Το ξερό τους το κεφάλι θα φταίει και κανένας άλλος. Οι αρπαχτές δεν έχουν καλά και μακροχρόνια αποτελέσματα. Γιατί αυτό που κάνουν μόνο αρπαχτή μπορεί να θεωρηθεί. Να βγάλουν σε τρεις με τέσσερις μήνες χρήματα για όλο το χρόνο. Φυσικά φταίει και το κράτος που δεν τους ελέγχει.
Προσωπικά θα το σκεφτώ πάρα πολύ να ξαναπάω σ' αυτά τα νησιά έστω και για διήμερο. Τα μεταφορικά είναι ακριβά και αν προσθέσω και αυτά που μου κλέψανε (γιατί έτσι νιώθω) βγαίνει ένα σεβαστό ποσό με το οποίο μπορούσα άνετα να πάω για ένα τετραήμερο ή πενθήμερο στην Πράγα ή στη Βουδαπέστη.
Παρακάτω έχω βάλει φωτογραφίες από τη Σκιάθο. (Διπλό κλικ στις φωτογραφίες για μεγέθυνση αυτών).
Χαιρετώ τους συblogίτες, τις συblogίτισσες και μη. Άλλη μια ωραία άνεργη μέρα και σήμερα η οποία καταναλώθηκε μοιράζοντας βιογραφικά, με επισκέψεις στα Κ.Ε.Π. και στον Ο.Α.Ε.Δ. Φυσικά τα αποτελέσματα είναι αρνητικά αλλά παρηγοριέμαι με τη σκέψη ότι υπάρχουν χιλιάδες σαν εμένα σ' αυτή τη μπανανία... εχμ, συγνώμη... τη χώρα ήθελα να πω. Τι έλεγα; Α, ναι! Υπάρχουν, λοιπόν, χιλιάδες μπανανιοπαθείς, δηλαδή άνεργοι. Τώρα όμως παρατηρούμε την εμφάνιση μιας νέας δυναμικής ομάδας ανέργων που προτάσουν τα στήθη τους για να βρούνε το δίκιο τους. Είναι οι STAGERS. Συμφωνώ και επαυξάνω ότι είναι η νέα γενιά ανέργων αλλά έχουν δίκιο; Προσωπικά πιστεύω πως όχι. Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
