ΚΑΙ ΑΝ ΣΟΥ ΚΑΤΣΕΙ;

Εδώ και τρεις μέρες η γκαντεμιά μου έχει χτυπήσει κόκκινα. Ανακαλύφθηκε βλάβη στα υδραυλικά του μπάνιου το οποίο συνορεύει με την κουζίνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο τοίχος από τη μεριά της κουζίνας να γίνει εντελώς μουνί. Έπεσαν οι σοβάδες και ο τοίχος είναι νοτισμένος όσο δεν πάει. Το κακό είναι ότι επειδή ήταν καλυμμένος με έπιπλα κουζίνας δεν το πήρα χαμπάρι. Τέλεια!
Το πράγμα έγινε κάτι παραπάνω από τέλεια όταν ο υδραυλικός μου είπε ότι πρέπει να αλλάξω όλο το μπάνιο (πλακάκια, χέστρα, μπανιέρα, νιπτήρα) επειδή η οικοδομή είναι παλιά (σχεδόν 40 ετών) και δε μπορεί να βρει τις σωληνώσεις. Έκανα πέτρα την καρδιά μου και φιόγκο το συκώτι μου και παρήγγειλα τα πάντα καινούρια. Το κοστολόγιο; 1150 ευρά. Με έκπτωση 35%. Βάλε εργατικά υδραυλικού, βάλε εργατικά του πλακατζή, σωληνώσεις και τα τοιαύτα τα δυόμισι χιλιάρικα τα χτυπάμε άνετα. Αυτό είναι τζόκερ γκαντεμιάς μαζί με τζακ ποτ.
Όταν πήγα το πρωί στο κατάστημα ειδών υγιεινής έπεσα σε έναν αφασία πωλητή. Καλός μεν, αφασίας δε! Του εξήγησα ότι ψάχνω κάτι οικονομικό και αυτός μου έδειχνε τα πιο ακριβά. Μετά από ώρα καταφέραμε να συνεννοηθούμε και φτάσαμε στο θέμα της χέστρας. Μου έδειχνε διάφορες αλλά δε μου έλεγε τιμές. Όταν ρώτησα πόσο πάει το μαλλί της καθίστρας μου είπε ότι η σειρά που μου έδειχνε ξεκινούσε από 300 ευρώ και ανέβαινε. Πήδηξα μέχρι το ταβάνι. "Να χέσουμε θέλουμε άνθρωπε μου και όχι να διοργανώσουμε δεξίωση", του είπα. Τότε συνήλθε και στροφάρισε.
Το μεσημεράκι πέρασα από τη δουλειά ενός φίλου μου και του έλεγα τα "ευχάριστα" γαμησιάτικα που πρέπει να πληρώσω. Τότε χτυπάει το κινητό και από την άλλη άκρη της γραμμής ήταν μια κοπέλλα που μου ζητούσε να πάω τη Δευτέρα για δουλειά σε μια βιομηχανία που είχα αφήσει το βιογραφικό μου. Επιτέλους έσπασε ο διάολος το ποδάρι του. Μετά από αρκετούς μήνες ανεργίας και αγωνίας άρχισα να ανασαίνω και πάλι. Αυτή είναι η δική μου ανάσταση! Τώρα το τι θα κάνω ακριβώς ούτε εγώ το ξέρω, οπότε υπομονή μέχρι τη Δευτέρα. Φυσικά δεν περιμένω να είναι όλα τέλεια αλλά τουλάχιστο θα παίρνω ένα μισθό, θα έχω τα ένσημα μου και δε θα πηγαίνω στον Ο.Α.Ε.Δ. σα ζητιάνος για να παίρνω το επίδομα της πείνας. Το κυριότερο; Θα έχω τη δυνατότητα να πληρώνω το πανεπιστήμιο.
Μέσα σε όλη την ατυχία μου επειτέλους έγινε και κάτι καλό.