ΠΕΡΙ ΜΟΥΝΤΙΑΛ

Εδώ και μια εβδομάδα που τέλειωσε το μουντιάλ περίμενα ότι θα νιώθω ένα κενό στο τηλεοπτικό τοπίο αλλά τελικά δε συνέβει κάτι τέτοιο. Ίσως να φταίει η κάκιστη ποιότητα (κατ' εμέ) του τελευταίου μουντιάλ (και πρώτου που διεξήχθει στην Αφρικάνικη ήπειρο).
Τέσσερα χρόνια περίμενα για τη μεγαλύτερη γιορτή του ποδοσφαίρου και τελικά η συνολική εικόνα ήταν απογοητευτική. Οι μεγάλες παραδοσιακές δυνάμεις της στρογγυλής θεάς είχαν τα χάλια τους. Η εθνική ομάδα της Γαλλίας κόντεψε να διαλυθεί πριν ολοκληρώσει τους αγώνες των ομίλων. Η Αγγλία άφαντη όπως και το Καμερούν. Η Βραζιλία ανύπαρκτη. Η Ιταλία κατάφερε να πετύχει το απόλυτο τίποτα. Τα περισσότερα παιχνίδια ήταν σκέτη απογοήτευση. Για μένα ένα από τα καλύτερα παιχνίδια ήταν αυτό που έπαιξε η εθνική Ελλάδας με τη Νιγηρία. Και οι δυο ομάδες πρόσφεραν ένα δυναμικό και γρήγορο παιχνίδι. Η διαιτησία; Είχε τα μαύρα της τα χάλια. Λάθη επί λαθών και ξανά λάθη.
Άλλο θέμα είναι αυτό με τις βουβουζέλες. Έλεος! Εκτός του ότι ήταν ένας σπαστικός ήχος και εκνευριστικός όσο δεν πάει, δυσκόλευε τη συνεννόηση μεταξύ των παικτών των ομάδων και πολλές φορές τα σφυρίγματα των διαιτητών ακούγοταν με δυσκολία ή δεν ακουγόταν καθόλου. Καταλαβαίνω ότι είναι ένα μέρος της κουλτούρας των νοτιοαφρικανών και καλά έκαναν και το πρόβαλαν αλλά και αυτοί θα έπρεπε να σεβαστούνε τους επισκέπτες τους και τα εκατομύρια τηλεθεατών και να μη μας σπάνε τα νεύρα. Η FIFA έπρεπε να τις απαγορεύσει μετά τη φάση των 32. Αν αυτό γινόταν σε ευρωπαϊκό έδαφος ή αλλού θα επενέβαινε δραστικά από το πρώτο παιχνίδι.
Πιστεύω ότι οι διοργανωτές στη Νότια Αφρική δεν κατάφεραν τα καλύτερα. Αμφιβάλλω αν αυτή χώρα κέρδισε μελλοντικούς επισκέπτες που θα την επέλεγαν για τουριστικό προορισμό. Όταν ακούς ότι σε κλέβουν μέσα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου σου και ότι το βράδυ το πιο συνετό είναι να μην κυκλοφορείς έξω για την προσωπική σου αφάλεια αυτά είναι αρκετά για να σε αποτρέψουν (αυτό το τελευταίο το διάβασα σε διάφορα ξένα web sites).