WALL-E

Χθες αξιώθηκα επιτέλους και είδα το WALL-E. Είναι μια ταινία animation των Pixar και Disney. Διάβασα στο internet πολύ καλές κριτικές και πολλοί μου το σύστησαν. Ειλικρινά για μένα είναι από τα πιο κορυφαία animation που έχω δει μέχρι τώρα.
Σίγουρα τα γραφικά είναι το κάτι άλλο αλλά η ταινία πιστεύω ότι γνωρίζει μεγάλη επιτυχία γιατί καταφέρνει να πλημυρίσει με συναισθήματα τον θεατή. Και αυτό το καταφέρνει χωρίς διαλόγους. Σίγουρα υπάρχει και ομιλία αλλά τα συναισθήματα δε βγαίνουν απ' αυτήν. Ποτέ δεν περίμενα να πάρω μαθήματα ανθρωπιάς και ανιδιοτέλειας από ένα ρομπότ, έστω και μέσω μιας ταινίας.
Η ταινία περνάει πολλά μυνήματα. Περιβαλλοντολογικά, την απομόνωση των ανθρώπων στους εαυτούς τους, τον έρωτα, την εξάρτηση από τη virtual reallity (εικονική πραγματικότητα), μας θυμίζει ότι τα χρόνια της αθωότητας είναι αυτά που αξίζουν και η ανεγξέλεκτη χρήση της τεχνολογίας μπορεί να μας αποξενώσει από όλους και απ' όλα.
Η ιστορία διαδραματίζεται αρκετές εκατοντάδες χρόνια μετά όταν οι άνθρωποι αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο διάστημα γιατί κατάντησαν τη γη ένα μέρος αφιλόξενο με μεγάλη τοξικότητα εφόσον κατέστρεψαν το οικοσύστημα. Πίσω έμειναν ρομπότ που στοιβάζουν σκουπίδια. Αυτή τη δουλειά κάνει και ο ήρωας της ταινίας ο WALL-E ο οποίος θυμίζει ένα συνηθισμένο μεροκαματιάρη άνθρωπο, ο οποίος είναι ευγενέστατος και του αρέσει η μουσική, ο χορός και ο παλιός κινηματογράφος, δεν έχει χάσει το ρομαντισμό του και ότι αντίκα βρίσκει τη σώζει μέχρι που βρίσκει ένα φυτό και το πάει στο σπίτι του. Το φυτό συμβολίζει την ελπίδα. Ανά διαστήματα οι άνθρωποι από το τεράστιο διαστημόπλοιο όπου ζούνε εντελώς αποστειρωμένοι στέλνουν ρομπότ για να πάρουν δείγματα από τη γη για να δούνε αν ο πλανήτης έχει γίνει ξανά κατοικίσιμος. Σε μια τέτοια αποστολή η EVA (ένα ρομπότ απεσταλμένος των ανθρώπων) συναντά τον WALL-E. Από εκεί και πέρα ξεκινά μια περιπέτεια με αίσια κατάληξη.
Τη συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους (αν και δε νομίζω ότι είναι πολλοί) δεν την έχουνε δει.

ΠΕΡΙ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ

Μ' αυτό το post ίσως να θυμώσουν αρκετοί, αλλά είναι προσωπική μου άποψη. Έχουμε αυτές τις μέρες το κλείσιμο των δρόμων από τους αγρότες. Για 'μένα έχει καταντήσει καταχρηστικό. Η αντιπολίτευση τους υποστηρίζει για προφανείς λόγους και η κυβέρνηση είναι για τα μπάζα. Αλλά και οι αγρότες δεν έχουν τόσο δίκιο.
Αν νομίζουν ότι η Ε.Ε. θα τους δίνει λεφτά επ' άπειρον είναι γελασμένοι. Τώρα κοινοτικά κονδύλια παίρνουν η νέες χώρες - μέλη της Ε.Ε. (Βουλγαρία, Πολωνία, χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ κλπ.). Όταν στις δεκαετίες του '80 και του '90 έπεφταν επιδοτήσεις με το τσουβάλι, πολλοί αγρότες αντί να κάνουν επενδύσεις σε μηχανήματα, εγκαταστάσεις και νέες καλιέργειες προτίμησαν να αγοράζουν αυτοκίνητα, διαμερίσματα στις πόλεις και παραθαλάσσια οικόπεδα. Όταν πήγαιναν ειδικοί στις αγροτικές ενώσεις και μιλούσαν για νέες καλλιέργειες η συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών κράτησε αρνητική στάση. Ελλάχιστοι κατευθύνθηκαν προς τις νέες καλλιέργειες. Προτίμησαν να παραμείνουν στο καλαμπόκι, στο βαμβάκι, στον καπνό και τα σιτηρά που έχουν πέντε μήνες δουλειά το χρόνο και τη δουλειά τη βγάζουν αλβανοί και βούλγαροι. Έπρεπε να περιμένουν ότι θα φτάσουν σε αυτήν την κατάσταση για όλα τα παραπάνω καθώς και επειδή δήλωναν περισσότερα στρέμματα γης ή περισσότερους τόνους παραγωγής για να πάρουν περισσότερα χρήματα από τις επιδοτήσεις.
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι δε γίνεται πλέον η Ελλάδα να παραμείνει αγροτική χώρα και να έχει το 20% του πλυθησμού ως παραδοσιακούς αγρότες. Πρέπει να αρχίσουν να γίνονται επενδύσεις και σε άλλους τομείς (π.χ. τεχνολογία). Δε ζούνε μόνο αγρότες σ' αυτή τη χώρα και να μη γελιόμαστε ούτε ο τουρισμός ούτε οι αγρότες μπορούνε να ζήσουν τη χώρα και η τελευταία δε μπορεί να βασίζεται μόνο σ' αυτούς τους δύο κλάδους. Ειδικά οι αγρότες, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, δε στηρίζουν την οικονομία από τη στιγμή που υπάρχει η παγκόσμια αγορά και χώρες που πουλάνε φθηνότερα (π.χ. Κίνα, Πολωνία κ.α.).
Αν κλείσουν άλλοι επαγγελματίες τους δρόμους και οι αγρότες δε μπορούνε να πάνε στα χωράφια τους να ποτίσουν ή να κάνουν οτιδήποτε άλλο, θα δείξουνε οι τελευταίοι συμπαράσταση στους πρώτους; Δε νομίζω. Επανάσταση θα κάνουν. Οι οικοδόμοι είναι ένας κλαδος που πάσχει στην Ελλάδα. Ποτέ όμως δεν έκλεισαν τους δρόμους, ούτε όταν βρέχει και χιονίζει και δε δουλεύουνε δε ζητάνε από το κράτος να τους πληρώσει. Αντίθετα οι αγρότες αν ο καιρός δεν είναι καλός και δεν έχουνε την επιθυμητή παραγωγή ζητάνε αποζημίωση από το κράτος, δηλαδή από εμάς τους υπόλοιπους. Κάθε δουλειά έχει και τα ρίσκα της εκτός από το δημόσιο τομέα. Οι αγρότες όμως δε θέλουν ρίσκα. Γιατί; Στο κάτω - κάτω ελεύθεροι επαγγελματίες δεν είναι; Όταν κάποιος ανοίγει μαγαζί αναλαμβάνει και το ρίσκο. Αν δεν πάει καλά και κλείσει το μαγαζί δε ζητάει από το κράτος να τον πληρώσει.
Πολλοί αγρότες γράφουν τα χωράφια στις γυναίκες τους και αυτοί αντί να ασχολούνται με τη γη τους πάνε σε άλλες δουελιές (οικοδομή, εργοστάσια κ.α.) για να κολλάνε ένσημα και να πάρουν σύνταξη από το Ι.Κ.Α. Δεν είναι απαραίτητα αθέμιτο αυτό αλλά αν ασχολούνταν με τη γη τους και εναλλακτικές καλλιέργειες σίγουρα θα έβγαιναν κερδισμένοι, αλλά είπαμε: Τη γεωργία θέλουν να την εξασκούνε μόνο πέντε μήνες το χρόνο. Και αυτοί έχουνε το σύνδρομο του έλληνα. Αρπαχτή και καθόλου κόπος.
Προσωπικά πιστεύω ότι η γεωργία στην Ελλάδα δε μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει έτσι όπως είναι. Ο αγροτικός πληθυσμός θα συρρικνωθεί. Όποιος το καταλάβει δε θα χάσει. Όποιος πάει κόντρα θα βγει χαμένος. Αυτά είναι τα στραβά της παγκοσμιοποίησης και εφόσον είμαστε στο χορό πρέπει να χορέψουμε. Η Ελλάδα αν παραμείνει γεωργική χώρα θα μαραζώσει και θα προστεθούνε και άλλα προβλήματα στα τόσα που έχει. Καλό θα ήτανε να συνειδητοποιήσουν οι αγρότες ότι τα κονδύλια τελειώνουν και να σκεφτούνε ότι υπάρχουν και άλλοι κλάδοι στη χώρα. Να σταματήσουν να συμπεριφέρονται εγωιστικά γιατί δε γίνεται οι υπόλοιποι να είμαστε δέσμιοι των αγροτών. Και οι υπόλοιποι πολίτες της Ελλάδας έχουν προβλήματα.

ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΕ ΤΗΝ Ε.Ε.Χ.Ι. ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ;

Τον τελευταίο καιρό θέλω να γράψω για πολλά θέματα. Δεν ξέρω τι προκαλεί τον οίστρο που με διακατέχει τον τελευταίο καιρό. Τα τόσα που γίνονται, ο ανάδρομος Ερμής, τα κερατιάτικα που πληρώνουμε... ειλικρινά δεν ξέρω. Από την περασμένη εβδομάδα που είδα κάτι στις ειδήσεις της ΝΕΤ με έκανε να πάθω ταπιροκρανίωση. Έλεγα μετά από δυο - τρεις μέρες θα μου περάσει αλλά κοντεύει να κλείσει εβδομάδα και ακόμα είμαι σαλταρισμένος. Έλεγα να γράψω κάτι άλλο και όχι για το internet αλλά δε γίνεται. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Βλέπω στη ΝΕΤ, στο δελτίο ειδήσεων, το Νίκο Βασιλάκο. Ποιος είναι αυτός; Ο αυτοαποκαλούμενος πρόεδρος της Ε.Ε.Χ.Ι. (Ένωση Ελλήνων Χρηστών Internet). Το ξεκαθαρίζω: Δε με εκπροσωπεί κανένας. Μόνο εγώ εκπροσωπώ τον εαυτό μου σαν χρήστη του internet και σαν blogger. Ο κύριος Βασιλάκος έχει την εκπομπή Ψηφιακή Ελλάδα στην ΕΤ1. Τώρα πήρε θέση και στα δελτία ειδήσεων. Τον χρυσοπληρώνουμε δηλαδή. Αφιλοκερδώς αποκλείεται να το κάνει και να μην ακούω παπαριές. Πραγματικά τα παίρνεις στο κρανίο ή όχι όταν κάποιοι χρησιμοποιούν το internet και τους χρήστες του (χωρίς να κρατάνε τα προσχήματα) για προσωπικό τους όφελος, για να βολεύονται σε καλές θέσεις και να τα αρπάζουν; Διαβάστε ένα ενδιαφέρον Post στο blog ΠΑΡΕ - ΔΩΣΕ κάνοντας κλικ εδώ. Έγραψα και πέρυσι ένα post συγκεκριμένα με την Ε.Ε.Χ.Ι. και μπορείτε να το διαβάσετε κάνοντας κλικ εδώ.
Σίγουρα παίρνουνε κονδύλια (ε ρε κάτι μάσες που θα έπεσαν!) για να κάνουν αυτά (στο κάτω μέρος της σελίδας θα δείτε και έναν λογαριασμό τραπέζης. Μάλλον θέλουνε και δωρεές). Εν ολίγοις κάποιοι (μια ομάδα ανθρώπων) καρπώνονται χρήματα και δουλειές με φράγκα χρησιμοποιώντας τους έλληνες χρήστες του internet για κάλυψη. Στην ουσία πρόκειται για μια καλοστημένη κομπίνα.
Όπως ανέφερα και παλιότερα ποτέ δεν ψήφισα, όπως φαντάζομαι και εσείς, για να εκλέξω κάποιον πρόεδρο χρηστών internet (προσωπικά πιστεύω ότι είναι ό,τι πιο ηλίθιο που μπορεί να υπάρξει). Στη Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι, αρκεί να το σκεφτείς πρώτος. Γιατί δεν τους ελέγχει κανείς; Είπαμε: στην Ελλάδα ζούμε.

ΒΡΑΒΕΙΟ PROXIMIDADE

Παρέλαβα το βραβείο Proximidade από τη Χαρούλα. Την ευχαριστώ πολύ.

"Το βραβείο Proximidade περιγράφεται ως εξής:

«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις.Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά.Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι.Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο!Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες.Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς!Αυτό το βραβείο για Blog, πρέπει να δοθεί σε οκτώ αγαπημένους σας bloggers, και οι οποίοι με τη σειρά τους, θα το προτείνουν πάλι με τη σειρά τους, σε οχτώ αγαπημένους bloggers ο καθ' ένας τους κ.ο.κ.»

Proximidade is described as follows:

"This blog invests and believes in PROXIMITY - nearness in space, time and relationships.These blogs are exceedingly charming.These kind bloggers aim to find and be friends.They are not interested in prizes for self-aggrandizement!Our hope is that when the ribbons of these prizes are cut, even more friendships are propagated.Please give more attention to these writers!This blog award should be sent to your favorite eight bloggers and they, in turn should forward to eight of their favorites"You should include the text for Proximidade (above) in your announcement blog."

Θέλοντας να συνεχίσω αυτήν την αλυσίδα, επιλέγω τους οχτώ παρακάτω (θα πρότεινα τους πάντες αλλά έτσι είναι οι όροι). 'Οσοι δεν προταθήκατε μην το πάρετε της μετρητοίς. Τυχεροί είστε. Απλά έπρεπε να είμαι ευγενικός με τη Χαρούλα γιατί το έκανε καλοπροαίρετα (αν και είμαι ψιλοκατά αυτών των βραβείων - μου θυμίζουν spam):

1. ARMENAKI
2. SPYROS1000
3. NELLINEZI
4. ΔΙΑ[ΚΡΙΤΙΚΟΣ]
5. ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕΩΣ
6. ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑΜΒΟΣ
7. KOLIVATA
8. MILIOKAS

BLOGGERS & ΜΠΛΟΓΚΕΡΣ

Κάθε μέρα σχεδόν κάνω μια βόλτα στη blogόσφαιρα για να ανακαλύψω και να διαβάσω και άλλα blogs. Υπάρχουν πάρα πολλά αξιόλογα. Θέλετε μια πρόταση; Στην Ανδρομέδα & Στην Κρέστενα [M31]. Το blog το επιμελείται ο miliokas. Πιστέψτε με αξίζει τα λεφτά του...
Στις blogοβόλτες μου όμως βλέπω και ορισμένα πράγματα που με κάνουν να σαλτάρω. Κατ' αρχήν σιχαίνομαι την κλαψομουνίαση. Πολλοί ακολουθούνε αυτήν την τακτική για να αυξήσουν την επισκεψιμότητα τους. Έχω δει blogs που οι ιδιοκτήτες τους φάσκουν και αντιφάσκουν. Από τη μια λένε "γράφω για τον εαυτό μου" και από την άλλη ανακαλύπτεις απελπισμένες προσπάθειες για να αποσπάσουν ένα σχόλιο. Το τι μαλακίες έχω διαβάσει δε λέγεται. Με έμμεσο τρόπο προσπαθούνε να επιβληθούν στον αναγνώστη ή προσπαθούν με γλυκόλογα να προκαλέσουν συμπάθεια και συναισθήματα στον τελευταίο για ν' αφήσει σχόλιο ή προσπαθούνε να τον χτυπήσουν στο φιλότιμο. Προσωπικά πάντα ανταποδίδω τις επισκέψεις και τα σχόλια. Είναι θέμα ευγένειας.
Κάτι άλλο που παρατήρησα έχει σχέση με τα banners. Όλοι δημιουργούμε banners για τα ιστολόγια μας αλλά μερικοί τα προβάλλουν με άκομψο τρόπο και αν δε δούνε προσθήκη αυτών σε άλλα blogs το κάνουν θέμα. Το χειρότερο; Απαιτούνε να μπει το δικό τους αλλά δε βάζουν banners άλλων στα δικά τους ιστολόγια. ΕΛΕΟΣ!
Κάποιοι πάλι είναι κατά των διαφημίσεων και του AdSense και κατακρίνουν αυτούς που έχουν (όπως και 'γω). Παρατήρησα όμως σ' αυτούς που κράζουν ότι έχουν χώρο για διαφήμιση όχι για AdSense αλλά για κανονικές (μαγαζιά κλπ.) στα ιστολόγια τους.
Υπάρχουν πολλών ειδών blogs. Προσωπικά, εταιρικά, δημοσιογραφικά, πολιτικά, videoblogs, blogs με podcasts, θεματικά κ.ο.κ. Από πότε έχει θεσμοθετηθεί πολιτική και κανόνες για το πως πρέπει να γράφει ο καθένας στο ιστολόγιο του; Τα πράγματα είναι απλά. Ο καθένας στο χώρο του κάνει και γράφει ότι θέλει. Όποιος θέλει τον επισκέπτεται και όποιος δε θέλει όχι. Το θέμα είναι να υπάρχει σεβασμός μεταξύ των bloggers. Όταν κάποιος βρίσκει κάτι που του αρέσει σε ένα blog και το αναδημοσιεύει καλό θα είναι να αναφέρει την πηγή. Είναι θέμα στοιχειώδους ευγένειας. Άλλο να κάτσει κάποιος και να γράψει κάτι το οποίο είναι δημιούργημα του και άλλο να πάρει κάποιος έτοιμο και να το κάνει απλά copy - paste.
Τέλος έχω παρατηρήσει μερικοί που έχουνε κάπους μήνες ή χρόνια στο blogging το παίζουν πάλιουρες (σαν το στρατό) και καβαλάνε το καλάμι. Άντε να το ψιλοδεχτώ (με προϋποθέσεις) γι' αυτούς που ασχολούνται με αυτό το sport για χρόνια αλλά αυτοί που είναι μήνες; Αυξάνουν λιγάκι οι επισκέψεις τους και το παίζουν μέντορες και masters του blogging. Για κουλάρετε, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Υπάρχουν πέντε - δέκα που τους αφήνουν σχόλια σε κάθε post και τους εκθειάζουν (ένα πράγμα σαν κόλακες να το πω... τσιράκια να το πω... ειλικρινά δεν ξέρω) και οι άλλοι αυτοπροάγονται σε G.M.O.T.B. (Grand Masters Of The Blogging). Την έχουν δει λιγάκι Jason Calacanis.
Ίσως μερικοί θυμώσουν με τα γραφόμενα μου αλλά ειλικρινά *Χ: μου (χεχεχε, όποιος θέλει ας το αποκωδικοποιήσει. 'Οποιος τα καταφέρει θα κερδίσει ένα weekend με τον Κωσταντίνο και τη Μαρίκα Μητσοτάκη). Μερικοί πρέπει να κατέβουν από τα σύννεφα όσο είναι καιρός γιατί αν τους πάρουν χαμπάρι θα τους γιουχαϊσουν όσο δεν πάει. Γκέγκε blogomasters? (Ουστ ρε...!!!).
Δυο λέξεις πρέπει να υπάρχουν μεταξύ των bloggers. Αλληλοσεβασμός και αλληλεγγύη. Επειδή σε έναν blogger δεν του άρεσε κάτι σε ένα post κάποιου άλλου blogger ή δε συμφωνεί με την άποψη του, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει ο πρώτος να ακυρώνει τον δεύτερο με έμμεσο ή άμεσο τρόπο μόνο και μόνο για να φανεί ο πρώτος καλύτερος (ναι το έχω δει και αυτό).
Σίγουρα πουθενά δεν είναι παράδεισος, έτσι είναι τα πράγματα και στη blogόσφαιρα. Υπάρχουν οι "καλοί" , υπάρχουν και οι "κακοί". Στο χέρι του καθενός είναι να μάθει να τους ξεχωρίζει.
Άντε καλό Σ/Κ.

ΜΑΘΕΤΕ ΤΗΝ ΕΒΡΑΪΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Μετά από το μακελειό που έστησαν οι Ισραηλινοί στην Παλαιστίνη, μας καλούνε να μάθουμε τη γλώσσα τους. Δείτε τη διαφήμιση που βρήκα από το AdSense στο Cyglobe (το ξενόγλωσσο blog μου). Το περίεργο δεν είναι το περιεχόμενο της διαφήμισης αλλά ότι υπήρχε όλη μέρα και στα τρία blogs που διατηρώ καθώς και σε άλλα blogs που επισκεύτηκα. Σαν πλύση εγκεφάλου μου φάνηκε. Όσα refresh με το F5 και αν έκανα στα blogs που την είδα το banner με τη διαφήμιση ήταν κολλημένο εκεί.

Για ποιο λόγο; Για να νιώσουμε πιο κοντά στην Ισραηλινή κουλτούρα; Για να δικαιολογήσουμε τη σφαγή που υπέστησαν οι παλαιστίνιοι;

300 POSTS

Αυτό το post είναι το τριακοσιοστό από τότε που δημιουργήθηκε το παρόν blog. Έτυχε να πέσει την ημέρα της ορκομοσίας του O-bamia (ναι τον θεωρώ μπάμια). Θα χαιρόμουν πολύ περισσότερο αν αυτή τη μέρα σταματούσαν οι βιαιοπραγίες κατά των Παλαιστινίων.
Πραγματικά πιστεύετε ότι όλες αυτές οι φιέστες για την ορκομοσία του νέου αμερικανού προέδρου αξίζουν; Μπορούσαν να κόψουν λίγο και να στείλουν βοήθεια στην Παλαιστίνη. Αλλά φαίνεται ότι πανηγυρτζίδες δεν είναι μόνο οι έλληνες. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού είναι πιο πολύ από εμάς. Το έχω πει και το ξαναλέω: Ένας άνθρωπος δε μπορεί να κάνει τη διαφορά. Ο θεσμός του αμερικανού προέδρου είναι καθαρά θέμα βιτρίνας. Αυτός κάνει μόνο ανακοινώσεις. Είναι μια μαριονέτα που την κουμαντάρουν αυτοί που δε φαίνονται και βρίσκονται από πίσω του. Βιομηχανίες κλπ. Αυτοί που του χρηματοδότησαν την προεκλογική του καμπάνια και τώρα έφτασε ο καιρός γι' αυτούς να πληρωθούν (με το αζημίωτο).
Καλό είναι να σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε και να ελπίζουμε ότι ο O-bamias θα κάνει κάτι διαφορετικό. Ίσως να υπάρξει κάποια διαφορά και βελτίωση στο εσωτερικό των Η.Π.Α. αλλά αυτό μας αφήνει παγερά αδιάφορους.
Στην εδώ γειτονιά τα τηλεοπτικά κανάλια μεταδίδουν με ζήλο τα δρώμενα στο Λευκό Οίκο και στην Washington. Μα τόση ξεφτίλα; Τόσο ξεπούλημα; Είπαμε να κάνουν αναφορές αλλά αυτοί κάνουν ολόκληρα αφιερώματα.
Τεσπα! Ωραίος τρόπος για να κάνουμε αποτοξίνωση από την τηλεόραση. Εύχομαι όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι να τελειώσει το συντομότερο δυνατόν.

ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ... LOCUS BLOGUS

Και το όνομα αυτού Locus Blogus. Είναι το καινούριο μου blog και είναι θεματικό. Αφορμή για τη δημιουργία του είναι η αγάπη μου για το blogging. Οι αναρτήσεις του θα είναι διάφορα κόλπα και συμβουλές (tips & ticks) για καλύτερο blogging, καθώς επίσης προτάσεις για web sites (ιστοδελίδες) που αξίζουν να τις επισκεφτούμε, free downloads σε προγράμματα, e-books, μουσική, χειρισμό διαφόρων προγραμμάτων και λύσεις που μπορούμε να βρούμε στο internet οι οποίες θα είναι φυσικά δωρεάν (δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες).
Όλες οι προτάσεις είναι δεκτές και μπορείτε να τις προωθήσετε είτε με emails είτε σε μορφή σχολίων για να τις μοιραστούμε. Σκοπός του blog είναι να προσφέρουμε όλοι τις γνώσεις μας (όποιες και αν είναι αυτές) για να βοηθηθούμε όλοι και να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά διάφορα προβλήματα που προκύπτουν και να δώσουμε απαντήσεις σε διάφορες απορίες.
Το μότο του blog είναι Spread the knowledge (Διαδώστε τη γνώση, στα ελληνικά). Ελπίζω να σας αρέσει και το blog και το design του.
Η διεύθυνση για το νέο blog είναι: http://locusblogus.blogspot.com.

ΑΠΟΚΡΥΨΗ ΤΗΣ NAVBAR

Σήμερα θα σας δείξω έναν πανεύκολο τρόπο για να εξαφανίσετε τη navbar (για blogs που ανήκουν στην πλατφόρμα του blogspot).
Μπαίνετε στο λογαριασμό σας, από τον πανόπτη, πάτε στη διάταξη και από εκεί επεξεργασία HTML. Το κουτάκι δίπλα στην επέκταση γραφικών στοιχείων το αφήνετε ανέπαφο. Πριν κάνετε οτιδήποτε καλό είναι να πάρετε ένα back up το κώδικα σας. Λίγο μετά την αρχή του κώδικα στην κορυφή έχει ένα κομμάτι που λέει κάποια στοιχεία για το template που χρησιμοποιείτε (Blogger Template Style) και από κάτω ακριβώς έχει μια σειρά κενή και πιο κάτω γράφει:

/* Variable definitions

Πάτε στην κενή σειρά με τον κέρσορα, πατήστε δυο - τρεις φορές το enter για να δημιουργηθεί παραπάνω κενό ανάμεσα στα στοιχεία του template και στο /* Variable definitions και κάπου εκεί ανάμεσα βάλτε τον παρακάτω κώδικα με αντιγραφή - επικόλληση (copy - paste):

#navbar-iframe {display:none !important;}

Πατήστε αποθήκευση (save) και κάντε refresh με το F5 στο blog σας και θα δείτε ότι η navbar έχει εξαφανιστεί. Τη navbar πολλοί θέλουν να την εξαφανίσουν για λόγους καλαισθησίας αλλά χάρη σ' αυτό το τρικ κερδίζουμε περισσότερα, όπως:
1) Κρατάμε τον επισκέπτη περισσότερο εφόσον δεν έχει τη δυνατότητα να πληκτρολογήσει κάτι στην αναζήτηση ιστολογίου και να φύγει από τη σελίδα μας καθώς επίσης δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει κλικ στο κουμπί "επόμενο ιστολόγιο".
2)Προστατευόμαστε από τους κακοπροαίρετους να κάνουν κλικ στην επισήμανση ιστολογίου (κάτι που είναι αρνητικό για το blog μας από κάποιον αριθμό κλικ και μετά).

ΤΡΙΣΤΗΛΑ TEMPLATES... ΑΒΑΔΙΣΤΑ ΚΑΙ ΑΒΑΣΑΝΙΣΤΑ

Σήμερα θα σας δείξω πως μπορείτε να μετατρέψετε το template του blog σας σε τρίστηλο (αρκεί να ανήκετε στην πλατφόρμα του blogspot). Καλό είναι να κάνεται ένα back up τον κώδικα σας για λόγους ασφαλείας πριν ξεκινήσετε οτιδήποτε.
Πάμε στον πανόπτη, από εκεί διάταξη και από εκεί επεξεργασία HTML. Το κουτάκι που λέει επέκταση γραφικών στοιχείων το αφήνουμε έτσι όπως είναι και δεν το πειράζουμε (ατσεκάριστο).
Βρίσκουμε το κομμάτι του κώδικα που λέει:

#sidebar-wrapper { width: 220px; float: right; word-wrap: break-word; /* fix for long text breaking sidebar float in IE */ overflow: hidden; /* fix for long non-text content breaking IE sidebar float */ }

Το αντιγράφουμε έτσι όπως είναι (copy - paste) ακριβώς από κάτω και έτσι το έχουμε δυο φορές. Στο πρώτο εκεί που λέει float βάζουμε right και σβήνουμε αυτό που έχει, συνήθως λέει $startSide (φαίνεται πάνω η αλλαγή). Τώρα αλλάζουμε σ' αυτό που μόλις αντιγράψαμε (στο δεύτερο) αυτά που φαίνονται παρακάτω με κόκκινο χρώμα:

#left-sidebar-wrapper (αυτό δημιουργεί τη νέα στήλη) float: left; (αυτό θα κάνει την καινούρια στήλη να εμφανίζεται στα αριστερά της κεντρικής όπου εμφανίζονται τα post).

Με τις παραπάνω κινήσεις μόλις προσθέσαμε άλλη μια sidebar.
Στη συνέχεια κοιτάζουμε να βρούμε το μέρος του κώδικα που λέει:

<div id='main-wrapper'>

Ακριβώς πριν από αυτόν αντιγράφουμε και κάνουμε επικόλληση (copy - paste) τον παρακάτω κώδικα:

<div id='left-sidebar-wrapper'> <b:section class='sidebar' id='left-sidebar' preferred='yes'/> </div>

Αυτό γίνεται (<div id='main-wrapper'>) για να μπορέσει ο browser να καταλάβει ότι υπάρχει και άλλη μπάρα. Το άλλο κομμάτι του κώδικα (<b:section class='sidebar' id='left-sidebar' preferred='yes'/> </div>) είναι για να καταλάβει ο browser τι είδους στοιχεία (widgets) υπάρχουν στην καινούρια μας στήλη. Το ID πρέπει να είναι left-sidebar για να μην έχουμε διενέξεις και προβλήματα και για να καθορίσουμε ότι η καινούρια μας στήλη θα βρίσκεται στην αριστερή πλευρά τoυ template μας. Τα παραπάνω, όμως είναι για εγκυκλοπαιδικούς λόγους. Ας συνεχίσουμε με πράξη.
Λογικά θα πρέπει να μεγαλώσουμε το template μας για να χωρέσουν όλα. Βρίσκουμε το κομμάτι του κώδικα που λέει:

/* Outer-Wrapper ----------------------------------------------- */ #outer-wrapper { width: 660px; margin:0 auto; padding:10px; text-align:left; font: $bodyfont; }

Και αντικαθιστούμε την τιμή 660 με 880. Για να είναι όμως πιο καλαίσθητο πρέπει να μεγαλώσουμε και και το μέρος που φιλοξενεί το logo μας. Πάμε και βρίσκουμε το κομμάτι του κώδικα που λέει:

#header-wrapper { width:880px; margin:0 auto 10px; border:1px solid $bordercolor; }

Και εδώ την τιμή την αλλάζουμε από 660 σε 880 (στο ακριβώς παραπάνω παράδειγμα η τιμή έχει ήδη αλλαχτεί).
Πατάμε αποθήκευση αν και δεν τελειώσαμε για να ελέγξουμε ότι όλα πάνε καλά. Εφόσον κάνουμε αποθήκευση (save) πάμε πανόπης, διάταξη και στοιχεία σελίδας και η εικόνα που πρέπει να αντικρίσετε είναι όπως η παρακάτω:


Όπως προανέφερα δεν τελειώσαμε. Η στήλη υπάρχει αλλά θα είναι ορατή στο blog μόνο όταν βάλετε κάποιο widget. Πρέπει να κάνουμε τα στοιχεία που θα βάζουμε στην καινούρια μπάρα μας να μην ξεπερνάνε τα όρια και μπαίνουν μέσα στα post μας (κάτι το οποίο είναι ενοχλητικό). Πάμε πάλι στη διάταξη, από εκεί επεξεργασία HTML και ψάχνουμε να βρούμε το κομμάτι του κώδικα:

#main-wrapper { width: 410px; float: left; word-wrap: break-word; /* fix for long text breaking sidebar float in IE */ overflow: hidden; /* fix for long non-text content breaking IE sidebar float */ }

Και προσθέτουμε margin-left: 20px; εκεί που λέει float:left; Ο κώδικας πρέπει να δείχνει ακριβώς όπως παρακάτω:

#main-wrapper { width: 410px; float: left; margin-left: 20px; word-wrap: break-word; /* fix for long text breaking sidebar float in IE */ overflow: hidden; /* fix for long non-text content breaking IE sidebar float */ }

Πατήστε αποθήκευση (save) και τελειώσατε. Για να βάλετε στήλη στα δεξιά ακολουθήστε την ίδια διαδικασία μόνο εκεί που λέει left; βάλτε right;

UPDATE: Η παραπάνω διαδικασία αφορά τo Minima template (σαν το δικό μου δηλαδή) και τις παραλαγές του. Για άλλα templates πρέπει να διαθέσετε λίγο χρόνο για να πειραματιστείτε με τις τιμές των: Outer-Wrapper, Header-Wrapper και margin. Αυτό γιατί άλλα templates είναι πιο σ;yνθετα (περιέχουν σχέδια, footers, χρώματα κλπ.)

ΑΚΟΜΑ ΔΩΡΟ

Πάνε σχεδόν δυο εβδομάδες που μπήκε το 2009 και όμως πολλοί επαγγελματίες στις αποδείξεις προσθέτουν ακόμα το δώρο Χριστουγέννων. Άλλος βάζει 8%, άλλος 11%, άλλος 12% άλλοι βάζουν και ταρίφα 1 ευρώ, πενήντα λεπτά, δύο ευρώ. Μπάχαλο με λίγα λόγια. Καφετέριες, ταξί, εστιατόρια, κομμωτήρια είναι επαγγέλματα που καλούνε τους καταναλωτές να δίνουν το κατιτίς παραπάνω ως δώρο. Ειλικρινά αυτό δεν το καταλαβαίνω. Γιατί το δώρο να είναι υποχρεωτικό;
Εγώ όταν παίρνω δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα δε μου το δίνει κανείς. Εγώ κάνω δώρο στον εαυτό μου το οποίο προκύπτει από τις διάφορες κρατήσεις που γίνονται στο μισθό μου και στο τέλος πάλι έχω κρατήσεις από το δώρο. Σε μια ψησταριά το δώρο το καρπώνονταν ο ιδιοκτήτης και δεν έδινε cent τσακιστό στα παιδιά που δούλευαν. Τα δώρα Χριστουγέννων που καλούμαστε να πληρώσουμε ως καταναλωτές είναι μαύρο χρήμα. Αν κάνω λάθος διορθώστε με.
Εν ολίγοις καλούμαστε να σπαταλήσουμε το δώρο που πήραμε για να κάνουμε δώρο σε άλλους οι οποίοι επί το πλείστον μας είναι άγνωστοι. Τις μέρες των γιορτών η κίνηση είναι λιγάκι αυξημένη στα μαγαζιά και πολλές φορές αν πας σ' ένα εστιατόριο δε θα το ευχαριστηθείς για πολλούς λόγους. Θ' αργήσει η παραγγελία, θα κάνουν λάθος σ' αυτά που παρήγγειλες, θα φας σπρώξιμο, στριμωξίδι, θα στο φέρουν καμμένο ή ωμό... αλλά; Το δώρο πρέπει να καταβληθεί. Μετά βγαίνουν στα κανάλια μερικοί και λένε ότι δεν έχει κίνηση στην αγορά. Πώς να έχει; Εφόσον ο οικονομικός προϋπολογισμός πάει κατά διαόλου και όλοι θέλουνε ν' αρπάξουνε από τα ψίχουλα που μένουν δεν είναι φυσικό;
Πριν από μερικά χρόνια δούλευα σαν υπεύθυνος σ' ένα καφέ μπαρ. Το αφεντικό, όταν έρχονταν οι γιορτές, ήταν κατηγορηματικός να μην μπαίνει δώρο στις τιμές. Αυτό δεν το καταλάβαινα γιατί ως εργαζόμενος σκεφτόμουν (όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοι) ότι δε θα πάρω κάτι έξτρα. Τον ρώτησα γιατί και μου απάντησε: "Νομίζεις επειδή είναι γιορτές ο κόσμος φυσάει το παραδάκι; Ή μήπως κρατάει τα πέντε φράγκα που πήρε για τα μούτρα μας; Ο καλύτερος τρόπος για ν' αφήσεις τους πελάτες ευχαριστημένους είναι να μην τους πιάσεις τον κώλο αυτές τις μέρες που τα πάντα είναι πιο ακριβά. Έτσι δεν θα έρθουν μια φορά αλλά τρεις και να δεις που από μόνοι τους θα αφήνουν κάτι. Όσο για το προσωπικό θα δώσω εγώ, πες τα παιδιά να μην αγχώνονται". Τελικά είχε δίκιο. Στο μαγαζί γινόταν κάθε μέρα το αδιαχώρητο και από τα πουρμπουάρ μαζεύτηκε ένα πολύ καλό ποσό. Και όντως το αφεντικό μας εξηγήθηκε καλά και μας έδωσε όλους έξτρα φράγκα. Με την κίνηση που είχε το μαγαζί και αυτός έβγαλε καλά λεφτά γιατί όπως προανέφερα στο μαγαζί γινόταν το αδιαχώρητο. Με τα χρόνια, σαν καταναλωτής, κατάλαβα πόσο δίκιο είχε ο άνθρωπος.
Υπάρχει και άλλος τρόπος να κάνεις το πελάτη να δώσει κάτι παραπάνω από μόνος του. Αρκεί να βρεις το κουμπί του. Να τον χτυπήσεις στο φιλότιμο. Ο καταναλωτής δε πρέπει να νιώθει σαν υποψήφιο θύμα βιασμού.

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ Ο.Α.Ε.Δ.

Πριν από δυο μέρες ήθελα να γράψω για τον Ο.Α.Ε.Δ., αλλά κάτι προέκυψε, όπως καταλάβατε όλοι, με αποτέλεσμα να αναβληθεί και να αναρτηθεί το post σχετικά με τον στενόμυαλο της "πιάτσας ντελ ξέκωλο". Χθες πήρα ρεπό από τη σημαία και δεν ανάρτησα τίποτα, οπότε σήμερα θα σας πω για το επαγγελματισμό ορισμένων δημοσίων υπαλλήλων. Ξεκινάω λοιπόν.
Δουλεύω σε μια ιδιωτική εταιρία και κάθε χρόνο παίρνω απόλυση πριν κλείσω χρόνο σε αυτήν και μπαίνω στο ταμείο ανεργίας για κάποιο χρονικό διάστημα με σκοπό (για την εταιρία) να μη μετατραπεί η σύμβαση μου σε αορίστου χρόνου. Έχω αναφερθεί πολλές φορές στα διάφορα στραβά του ιδιωτικού τομέα απότε να μην τα επαναλάβω (καθυστερήσεις πληρωμών, υπερωρίες, μη υπολογισμός τριετιών, μη χορήγηση άδειας κλπ.).
Η έκτη Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους ήταν η τελευταία μου μέρα στη δουλειά και μετά πήρα τον πούλο... εχμ συγνώμη... την απόλυση ήθελα να πω. Υπ' όψην άλλη μια μέρα αν με κρατούσαν θα έκλεινα χρόνο καθώς έπιασα δουλειά πέρυσι εφτά του Γενάρη.
Πήγα στην εταιρία να πάρω το απολυτήριο μου και από 'κει πρώτα στο Ι.Κ.Α. να πάρω μια βεβαίωση ενσήμων, γιατί ο συγκεκριμένος ασφαλιστικός φορέας αργεί χαρακτηριστικά να στείλει τους φακέλους με τα χαρτιά που να δηλώνουν των αριθμό ημερών εργασίας. Ευτυχώς τέλειωσα γρήγορα. Σειρά είχε ο πρώτος Ο.Α.Ε.Δ. (στις Σέρρες ο Ο.Α.Ε.Δ. βρίσκεται σε δύο διαφορετικά μέρη για να ταλαιπωρούνται οι πολίτες) για να βγάλω κάρτα ανεργίας. Εκεί μέσα να γίνεται το αδιαχώρητο όπου κατάλαβα ότι μια τεράστια μερίδα υπαλλήλων σε ιδιωτικές εταιρίες βρίσκονται στην ίδια μοίρα μ' εμένα. Υπήρχαν και μερικοί που πήγαν να βγάλουν κάρτα ανεργίας χωρίς να έχουν το χαρτί της απόλυσης, δεν έλεγαν να καταλάβουν και επέμεναν να βγουν χωρίς να έχουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Αυτό βέβαια είχε ως αποτέλεσμα τη σύγχυση και των εκνευρισμό των υπολοίπων. Μετά από δυο ώρες κατάφερα να να βγάλω κάρτα ανεργίας και τότε μου λέει ο τυπάς ότι πρέπει να πάω σε έναν σύμβουλο εργασίας. "Είναι υποχρεωτικό;", ρωτάω. "Ναι", μου απαντάει. Η ώρα έχει προχωρήσει και δεν ξέρω αν θα προλάβω. Πάω στο σύμβουλο και του λέω ότι δε θέλω να δώσω συνέντευξη γιατί θα ξαναπάω στην ίδια εταιρία και βιάζομαι για να προλάβω τον άλλο Ο.Α.Ε.Δ. όπου θα μπω στο ταμείο ανεργίας.
Αλήθεια δεν έχω καταλάβει τι ωφελεί η συνέντευξη στους συμβούλους εργασίας εφόσον δεν προσφέρει τίποτα η όλη διαδικασία. Δουλειές δεν υπάρχουν και το μόνο που προτείνουν είναι αν ενδιαφερόμαστε για κάποιο πρόγραμμα stage αν θα βγει. Φέξε μου και γλύστρισα.
Φτάνω στον άλλο Ο.Α.Ε.Δ. και βλέπω την ώρα στο κινητό μου. 12:05 μ.μ. Ο Ο.Α.Ε.Δ. κλείνει στης 14:30. Προλαβαίνω. Μέσα έχει κόσμο αλλά δε γινόταν το αδιαχώρητο. Μερικοί δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να μπούνε στο ταμείο ανεργίας και επιμένουν πηγαίνοντας από τη μια υπάλληλο στην άλλη. Αυτό καθυστερεί τους πάντες. Περιμένω στη σειρά μου υπομονετικά και μετά από, σχεδόν, δυο ώρες έφτανε η σειρά μου. Εξυπηρετούνταν ένα παιδί που προηγούταν και μετά ήταν η σειρά μου. Επιτέλους! Την ώρα που τσεκάριζε τα χαρτιά του ανθρώπου η υπάλληλος πίσω από το γκισέ άρχισε (η τελευταία) να παραμιλάει: "Δεν αντέχω, από το πρωί οχτώ η ώρα δε σταμάτησα να γράφω, δεν έχω κάτσει ούτε λεπτό, αυτός είναι ο τελευταίος που εξυπηρετώ, οι υπόλοιποι αύριο". Κοιτάζω την ώρα και βλέπω ότι είναι 14:00μ.μ. Είχαμε μείνει λίγα άτομα, το πολύ εφτά με οχτώ και μισή ώρα για να κλείσει το μαγαζί. Άρχισε να μιλάει με τις διπλανές της (υπάλληλοι και αυτές) οι οποίες άρχισαν να τη δικαιολογούν και να συμφωνούνε μαζί της. Εννοείται ότι υπήρξαν και αντιδράσεις από εμάς που περιμέναμε τόση ώρα αδιαμαρτύρητα για να τελειώσουμε. Τέλειωσε με το παιδί που ήταν μπροστά μου και προχωράω. Με βλέπει και μου λέει: "Τέλος, έλα αύριο". "Πλάκα μου κάνεις;", τη ρωτάω και αντί να απαντήσει σηκώνεται από την καρέκλα της. Τότε έγινε ο χαμός. Έρχεται και τι μας λέει η τύπισσα βουρκωμένη και με τρεμάμενο σαγόνι: "δεν είμαι καλά, έχω πίεση, αφήστε με, δεν αντέχω άλλο" και πήγε στην τουαλέτα να κρυφτεί. Και ποιος είναι καλά; Δεν ήταν επιλογή μας να μπούμε στο ταμείο ανεργίας. Πήγαμε στη διπλανή κοπέλλα η οποία αδιαμαρτύρητα μας εξυπηρέτησε όλους και ήταν ευγενέστατη. Όταν κάποιες συνάδελφοι της την είδαν της είπαν: "σε λίγο σχολάμε τι κάνεις;" η κοπέλλα απάντησε: "τόσες ώρες περιμένουν θα τους εξυπηρετήσω".
Οι άλλες οι φώκιες αντί να την προτρέπουν να σταματήσει αν τη βοηθούσαν θα τελείωναν όλοι μέσα σε πέντε λεπτά το πολύ. Τελικά η κοπέλλα τέλειωσε με όλους τους εναπομείναντες πριν της δυόμισι. Όταν τελείωσε ξαναεμφανίστηκε η άλλη η μαλάκω που σχόλασε από μόνη της μισή ώρα πριν το κανονικό.
Οι ενστάσεις μου όσον αφορά τη βλαμμένη είναι ότι έχει το θράσος να λέει ότι κουράστηκε που κάθεται σ' ένα γραφείο και δούλεψε έξι ώρες όπως και ότι δε σταμάτησε για να ξεκουραστεί. Εφόσον έβλεπαν ότι δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν γιατί δεν έβαλαν μια ανακοίνωση, όπως κάνουν οι τράπεζες, ότι δε δέχονται από κάποια ώρα και μετά άλλο κοινό; Μας άφησαν να ξεροσταλιάζουμε και όταν είδαν ότι δεν άντεχαν άλλο (ή μάλλον δεν ήθελαν να δουλέψουν άλλο) σήκωσαν μπαϊράκι και μας έδιωχναν, εφόσον χάσαμε την ώρα μας.
Όλες οι δουλειές έχουν και τις δυσκολίες τους. Αν τύχει να υπάρχει μερικές φορές πίεση είναι φυσιολογικό. Σε καμία περίπτωση όμως τα πράγματα στο δημόσιο τομέα δεν είναι τόσο χάλια όσο στον ιδιωτικό τομέα. Όποιος δε θέλει να δουλέψει καλύτερα να τσακιστεί και να φύγει. Υπάρχουν πολλοί που θέλουν μια θέση στο δημόσιο και να δουλέψουν. Ουδείς αναντικατάστατος. Ίσως θα έπρεπε τους δημοσίους υπαλλήλους να τους στέλνουν για λίγο καιρό ανά τακτά χρονικά διαστήματα να δουλέψουν στον ιδιωτικό τομέα με ότι συνεπάγεται αυτό.Με αυτόν τον τρόπο ίσως να εκτιμούσαν περισσότερο τις καρέκλες στις οποίες στρογγυλοκάθονται.
Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι λίγος σεβασμός από κάποιους "έξυπνους" δημόσιους υπαλλήλους στους ανθρώπους που τους ταϊζουν και τους πληρώνουν δε βλάπτει. Δημόσιος υπάλληλος σημαίνει υπάλληλος όλων.

FROM SERRES WITH LOVE

Σήμερα είχα σκοπό να ασχοληθώ με τον Ο.Α.Ε.Δ. αλλά η blogόσφαιρα μου άλλαξε τα σχέδια. Τα ξημερώματα μιλούσα στο google talk με τον ΑΑΤΟΝ ο oποίος μου έδωσε ένα link το οποίο μου έκανε τα νεύρα κρόσια. Σας το παραθέτω και αρκεί να κάνετε κλικ εδώ.
Το blog piazza del popolo (κατ' εμέ πιάτσα του ξέκωλου) φιλοξενεί ένα ποστ από ένα χρήστη του τον Uli Chris. Τις πταίει και ταπιροκρανιώθηκα; Το άτομο με τεράστια εμπάθεια και αλλαζονεία επιτήθεται στους Σερραίους και χωρίς λόγο. Πριν βγάλετε τα συμπεράσματα σας αν και είμαι από Σέρρες δεν αντιδρώ τοπικιστικά. Και για άλλο μέρος της Ελλάδας να φερόταν με αυτόν τον τρόπο θα αντιδρούσα έτσι και χειρότερα. Το άτομο επικαλείται χιούμορ και ότι δεν τον καταλαβαίνουμε. Μέχρι στιγμής δεν έχει μπει κανείς μέσα και ν΄αφήσει σχόλιο που να δηλώνει πόσο πολύ γέλασε. Η αλήθεια είναι ότι και αυτόν και τον moderator τους ξέχεσα πατόκορφα μ' ένα φεστιβάλ μπινελικίων. Το ίδιο έκανε και ο ΑΑΤΟΝ και ο Mikros Alitis. Γιατί το διαχειριστή του blog; Γιατί από τη μια λέει ότι κρατάει ουδέτερη στάση από τα σχόλια και τις αναρτήσεις και από την άλλη τον καλύπτει και τον δικαιολογεί. Δυο μέτρα και δυο σταθμά δηλαδή. Αν ήταν σωστός θα αφαιρούσε το κατάπτυστο post. Ελευθερία και δημοκρατία δε σημαίνει ότι χλευάζουμε χωρίς λόγο έναν άνθρωπο ή μια ομάδα ανθρώπων. Στο όνομα της δικής τους δημοκρατίας λοιπόν καλούμαστε να απαντήσουμε και έτσι πράξαμε εγώ, ο ΑΑΤΟΝ και ο Μικρός Αλήτης. Εφόσον έτσι θέλουν έτσι θα γίνει. Τέρμα οι ευγένειες. Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες. Το κατάλαβες LULI; Άντε σύρε και γαμήσου τώρα κόπανε.
Θα μ' ενδιέφεραν οι απόψεις σας και αν μπορείται πείτε ένα μπράβο και στην πιάτσα του ξέκωλου που κατάντησε ιντερνετική γιάφκα της χλεύης. Οι απόψεις σας μπορούνε να φιλοξενηθούνε και στο blog του ΑΑΤΟΝ ο οποίος ανέβασε σχετικό post. Δείτε το κάνοντας κλικ εδώ. Όποιος θέλει να στείλει email στο συγγραφέα του συγκεκριμένου post (τον LULI) η διεύθυνση του είναι αυτή: ulichris@gmail.com
Eμείς τους αφιερώνουμε το παρακάτω video.

Ο ΜΠΟΥΛΗΣ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ

Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Ο λαός μας έχει βγάλει σοφές παροιμίες. Η παραπάνω ταιριάζει γάντι με τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης του Μπούλη (του Καραμανλή ντε... του υποτιθέμενου πρωθυπουργού).
Τα κοράκια παρέμειναν στις θέσεις τους και άλλαξαν μερικά μπαλαντέρ. Αυτός ήταν ο ανασχηματισμός που εξ' αιτίας του μας έπρηξαν τα ούμπαλα; Οι μεγάλοι πολιτικοί κάνουν μπαμ από μακριά. Ο Μπούλης όμως δεν έχει τους δίδυμους γεννετικούς αδένες (@@) για να κάνει πραγματικό ανασχηματισμό. Αναρωτιέμαι αν δεν είχε το όνομα Καραμανλής σε ποια ταβέρνα θα σερβίριζε!
Ο νομός Σερρών είναι βαμμένος μπλε αναντάμ - παπαντάμ (ανέκαθεν). Γιατί σας το λέω αυτό; Να σας εξηγήσω. Κατά την ταπεινή μου άποψη οι ψηφοφόροι του συγκεκριμένου νομού είναι πρόβατα. Ναι καλά διαβάσατε. Πρόβατα! Μπεεεεεε! Γιατί; Επειδή η οικογένεια Καραμανλή κατάγεται από την Πρώτη Σερρών. Δεν ψηφίζουν με βάση τα έργα που έγιναν στο νομό από τη Νέα Δημοκρατία αλλά μόνο και μόνο επειδή οι ρίζες της δυναστείας Καραμανλή είναι από το Σερραϊστάν. Αν ψήφιζαν με βάση τα έργα τότε η ΝουΔου θα έπαιρνε τα τρία (3% εννοώ). Όχι ότι έκανε έργα στην πόλη και στο νομό κάποιος άλλος. Μη λέμε μαλακίες! Αλλά είπαμε: Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ! Και δώσ' του δρόμους με τ' όνομα Καραμανλής και να τα εγκαίνια σε αίθουσες με τ' όνομα Καραμανλής και δεν ξέρω και 'γω τι άλλο και δωσ' του ο Καραμανλής (είτε ο παλιός είτε ο καινούριος το ίδιο είναι) κλάσσιμο διαρκείας από τη μεριά του (μετά το golf το κλάσσιμο είναι το επίσημο άθλημα της οικογένειας). Ο Μπούλης για άλλη μια φορά άφησε τον τόπο καταγωγής του στην απ' έξω δείχνοντας ότι θεωρεί το νομό δεδομένο και δεν έκανε ούτε ένα Σερραίο βουλευτή έστω ανθυπο-υφυπουργό. Αυτά να τα βλέπουν οι συμπολίτες μου που τρέχουν σαν τις τρελλές και ξεβρακώνονται μόλις ακούσουν τ' όνομα του.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο θεσμός των κομμάτων δεν έχει να προσφέρει τίποτα. Μόνο ασυλία στους άρπαγες. Στην ουσία τα κόμματα είναι κλίκες. Κάτι σαν τη μαφία. Δεν τολμάς να πεις τη γνώμη σου, αν αυτή πάει κόντρα στη γραμμή του κόμματος, γιατί θα υποστείς τις κυρώσεις. Ίσως θα ήταν καλύτερα στις εκλογές να ψηφίζουν οι πολίτες τους πάντες και να μην τους διορίζει ο πρόεδρος του κάθε κυβερνώντος κόμματος. Να μην υπάρχουν κόμματα. Ένα ψηφοδέλτιο για πρωθυπουργό, ένα για ΥΠ.ΕΞ., ένα για υπουργό παιδείας κ.ο.κ. Το ίδιο να ισχύει και για την εκλογή υφυπουργών. Μ' αυτόν τον τρόπο ίσως να έπεφτε λιγότερο χέρι στη μαρμίτα και να είχαμε λιγότερα σκάνδαλα. Ίσως να υπάρχει μια καχυποψία μεταξύ των κυβερνώντων και να μην κλέβουν τόσο πολύ. Να μπει και ένα όριο στις πόσες φορές μπορεί να εκλεγεί κάποιος όπως και ένα ανώτατο όριο ηλικίας για τους υποψηφίους. Δε γίνεται να είναι κάποιος αιώνια πολιτικός γιατί το πράγμα αρχίζει και σαπίζει. Επίσης χρειάζονται νέα μυαλά με φρέσκιες ιδέες και όχι κάποιος εβδομήντα χρονών με πάνες. Τι να προσφέρει ένας μεγάλης ηλικίας άνθρωπος σε τόσο μεγάλες απαιτήσεις που έχει η πολιτική; Πόση όρεξη να έχει; Η πολιτική θέλει κράση και τσαγανό.

ΟΤΑΝ ΓΚΑΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ

Αλήθεια, ο Δήμος Βερύκιος (δημοσιογράφος - ηθοποιός) που ανήκει στο δυναμικό του ALPHA τι ζόρι τραβάει;Θα με ρωτήσετε τι μ' έπιασε και ασχολούμαι με τον συγκεκριμένο "κύριο" και γιατί τον χαρακτηρίζω ηθοποιό.
Είναι πολύ απλό. Χθες το βράδυ έκανα ζάπινγκ στα κανάλια για να δω αν υπάρχει τίποτα νεότερο με την κατάσταση στη Γάζα. Προτιμώ να ενημερώνομαι από το internet αλλά μερικές φορές ο Ο.Τ.Ε. δε συμφωνεί μ' αυτή την άποψη μου και έτσι δεν είχα για λίγη ώρα πρόσβαση στο διαδύκτιο. Την ώρα του ζάπινγκ λοιπόν πέφτω στο δελτίο του ALPHA και σε παράθυρα τον εν λόγω δημοσιογράφο και από την άλλη τον πάτερ φαμίλια Καρατζαφέρη.
Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει παιδεία και σεβασμός στο συνομιλητή σε μια συζήτηση. Πάει να απαντήσει σε μια ερώτηση ο Καρατζαφέρης και ο Βερύκιος τον κόβει φωνάζοντας με γουρλωμένα μάτια και με τρεμάμενο πηγούνι. Ο ρόλος του ήταν συναισθηματικός, γι' αυτό λέω ότι είναι ΚΑΙ ηθοποιός. Ομολογώ ότι έπεσα στο μεγάλο αμάρτημα να παρακολουθήσω πέντε ολόκληρα λεπτά. Το αποτέλεσμα; Έχασα πέντε λεπτά από τη ζωή μου για το τίποτα. Δεν καταλάβαινα γρι. Όλοι μιλούσαν και όλοι φώναζαν. Ο τηλεθεατής; Στ' αρχίδια τους. Αν μπούνε στο πετσί του ρόλου ποιος τους πιάνει! Μιλάει ο Καρατζαφέρης, ο οποίος έχω παρατηρήσει ότι είναι καλός συζητητής, σπάνια διακόπτει αυτόν που μιλάει και περιμένει τη σειρά του. Ο Βερύκιος όμως εκπέμπει ανδρίλα μεγατόνων και αυτό προσπαθεί να το αποδείξει με τις αγριοφωνάρες του. Διακόπτει και επιμένει στις ερωτήσεις του ακόμα και όταν έχει πάρει απάντηση. Δε θέλω να επεκταθώ περισσότερο γιατί έχω σοβαρότερα πράγματα να κάνω (να πιω καφέ) από το να ασχολούμαι με δημοσιογράφους. Αυτό που κάνει ο Βερύκιος το κάνουν όλοι όσοι βγαίνουν στα παράθυρα (σχολιαστές, δημοσιογράφοι, πολιτικοί). Δεν ξέρουν να συζητάνε και ο τηλεθεατής μένει αποχαυνωμένος σαν μαλάκας. Τόσο δύσκολο είναι ο ηχολήπτης να κλείσει τα μικρόφωνα των υπολοίπων όταν μιλάει κάποιος;

ΔΥΟ ΤΑΙΝΙΕΣ

Σήμερα δε θα γκρινιάξω, ούτε θα βρίσω. Έχω να σας προτείνω δύο ταινίες.
Η πρώτη είναι το "INTO THE WILD" την οποία έχει σκηνοθετήσει ο Sean Penn. Βασίζεται σε αληθινή ιστορία και στο βιβλίο του John Krakauer. Τη μουσική της ταινίας την ανέλαβε ο κορυφαίος Eddie Vedder (τραγουδιστής των Pearl Jam) και εννοείται ότι υπάρχει και soundtrack που κυκλοφορεί από τη Sony BMG. Όλη η ταινία είναι μια απόδραση. Μια προσπάθεια επιστροφής στην αγνότητα. Γυρισμένη η ταινία μακριά από τα studios και έξω στην καταπληκτική άγρια φύση με καταπληκτική φωτογραφία προσφέρει πολλές φορές ένα αίσθημα ευεξίας. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι πολύ καλές και όλη η ταινία δε θυμίζει πολύ Hollywood. Σίγουρα οδηγεί τον θεατή σε σκέψη. Η ταινία τελειώνει με μια φωτογραφία του αληθινού ήρωα και από μόνη της λέει πολλά. Τελικά ο Sean Penn είναι εγγύηση.
Η δεύτερη ταινία που προτείνω είναι το "ΤΗΕ ΚΙΤΕ RUNNER" ("Χαρταετοί πάνω από την πόλη" είναι ο ελληνικός τίτλος). Εδώ έχουμε μια, αρκετά, αισθητή παρουσία της DREAMWORKS. Η ταινία είναι φοβερή. Στη σκηνοθεσία είναι ο ελβετός Marc Forster. Μην ψάξετε να βρείτε αστέρες του Hollywood. Άδικος ο κόπος. Το cast είναι από πολλά κράτη. Αίγυπτος, Ιράν, Η.Π.Α., Αφγανιστάν, Μεγάλη Βρετανία, Ρωσία. Το 70% της ταινίας είναι γυρισμένο σε μια επαρχία της δυτικής Κίνας. Η ιστορία διαδραματίζεται στην Καμπούλ στα τέλη της δεκαετίας του '70. Ξεκινάει από τη φιλία δύο παιδιών και με το πέρασμα του χρόνου θίγονται πολλά ζητήματα όπως οι Ταλιμπάν, η προσφυγιά, η μετανάστευση, η αντιμετώπιση της πραγματικότητας, η ενιλικίωση, η φιλία και τα κόστη της, τα ανθρώπινα λάθη, οι τύψεις και η προσπάθεια επανόρθωσης των λαθών. Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας η γλώσσα που ακούγεται είναι τα αφγανικά και σε πολύ λιγότερο ποσοστό τα αγγλικά. Καταπληκτική φωτογραφία και η μουσική που ντύνει την ταινία την έγραψε ένας ισπανός. Δεν είναι αράβικη μουσική αλλά σίγουρα έχει ανατολίτικα στοιχεία. Οι ερμηνείες των ηθοποιών έιναι πολύ καλές αλλά αυτές των πιτσιρικάδων θα σας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Τα εφέ στγην ταινία είναι ισορροπημένα και πολύ καλά. Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο του αφγανο-αμερικανού Khalled Hosseini. Σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Αν δείτε ή αν είδατε τις ταινίες θα ήθελα να μάθω την άποψη σας. Καλή τηλεθέαση.

ΠΟΝΗΡΙΕΣ ΤΩΝ WANNABE ΠΛΟΥΣΙΩΝ

Πριν από καιρό είχαμε πάει σε μια ταβέρνα τέσσερα άτομα. Όλα καλά. Καθαρό μαγαζί, ωραία κουζίνα και τιμές εκπληκτικές. Τέσσερα άτομα πληρώσαμε τριάντα πέντε ευρά. Απίστευτο! Τσεκάραμε το μενού μήπως έγινε κάποιο λάθος και όντως οι τιμές ήταν κανονικές. Δυο εβδομάδες μετά την πρώτη φορά πήγα με το έταιρον μου ήμισι στο ίδιο μαγαζί για να σαβουρώσουμε και πληρώσαμε είκοσι με εικοσιδύο ευρά. Τέλεια. Λέμε θα το προτείνουμε σε συγγενείς, φίλους και γνωστούς.
Την Παρασκευή δύο του μηνός (πριν τρεις μέρες δηλαδή) ξαναπήγαμε. Το μαγαζί άδειο. Ωραία θα έχουμε ταχύτατο service, σκεφτήκαμε. Χαιρετούρες με τον ιδιοκτήτη, ευχές και τα σχετικά. Καθόμαστε και παραγγέλνουμε. Καλαμαράκια, μπιφτεκάκι, πατάτες, φέτα, αγγουροντομάτα, και δυο αναψυκτικά (λόγω αντιβίωσης).
Σε χρόνο dt άδειασαν τα πιάτα λόγω τεράστιας πείνας. Το μπιφτέκι ήρθε μετά από τριάντα λεπτά εφόσον φάγαμε τα πάντα (προφανώς εκείνη τη στιγμή έσφαζαν το γουρούνι). Έρχεται ο τυπάς (ο ιδιοκτήτης ) και μας ρωτάει αν θέλουμε γλυκό. "Φέρε", του λέω. Από 'δω και πέρα ξεκινάνε τα στραβά. Έφερε πάνω σε ίνες από κανταϊφι από μια μπάλα παγωτό βανίλια και πάνω στο παγωτό είχε μια γλίτσα που το ονομάζε (θα 'θελε!) μους σοκολάτα. Επειδή η δουλειά μου σχετίζεται με τα παγωτά και τα γαλακτοκομικά κατάλαβα αμέσως ότι το παγωτό ήταν ληγμένο. Δοκίμασα λίγο τη μους σοκολάτα και ήταν πιο ξινή από λεμόνι. Για το κανταϊφι δεν κάνω λόγο. Χωρίς σιρόπι και μόνο ξερές κλωστές έμοιαζε με άχυρο. Κάνω νόημα στον τυπά να φέρει το λογαριασμό.
Έρχεται και τον φέρνει διπλωμένο. Βλέπει σχεδόν άθικτο το ντεμέκ γλυκό και ρωτάει μήπως δε μας άρεσε. Τι να του πεις! "Καλό ρε μάστορα αλλά παραφουσκώσαμε. Πες πως το φάγαμε". Φεύγει και ξεδιπλώνω το λογαριασμό. ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΟΕΟ; Τα ίδια πράγματα και λιγότερα που πληρώσαμε την προηγούμενη φορά είκοσι με εικοσιδύο ευρά καλούμαστε να τα πληρώσουμε εικοσιεννιά. Δ.Χ. (δώρο Χριστουγέννων) 8% δηλαδή δύο ευρώ αν και έβγαινε 1,80. Σχετικά με το δώρο στα μαγαζιά είμαι κατά αλλά ας μη το αναπτύξω τώρα. Το μπουκάλι με το νερό βρύσης (ήταν ανοιχτό το μπουκάλι) ένα ευρώ. Κοιτάζω τις τιμές στο λογαριασμό και στο μενού για να κάνω σύγκριση και βλέπω ότι ο μάγκας έκανε τρελλές αυξήσεις. Δύο μικρές γωνίες ψωμί (ούτε μια φέτα) ένα ευρώ. Βγάζω τριάντα ευρώ, τ' αφήνω στο τραπέζι και του λέω να έρθει να πάρει τα χρήματα. Είχα σκοπό να αφήσω πουρμπουάρ αλλά μετά την ταπιροκρανίωση που έπαθα πείσμωσα και ήθελα τα ρέστα μου που ήταν ένα ευρώ. Τι έκανε τότε ο χλεχλές για να μη το δώσει; Μας είδε που σηκωθήκαμε για να φύγουμε και περίμενε στην πόρτα για να μας χαιρετίσει και να μας ξεπροβοδίσει. Δεν έκανε μια υποτυπώδη κίνηση ότι φέρνει τα ρέστα. Ας το πάρει και το ευρώ και ας το βάλει στον κώλο του, σκέφτηκα. Καθώς πηγαίναμε προς την πόρτα μας έκανε χειραψία. Τη στιγμή της χειραψίας του λέω με χαμόγελο: "Αν μας ξαναδείς εδώ να μας χέσεις. Το ίδιο ισχύει και για τα άτομα που σου έστειλα σαν πελάτες". "Μα γιατί; Τι έγινε; Κάποιο λάθος μήπως;", απάντησε αλαφιασμένος. Δεν του απάντησα. Απλά φύγαμε.
Ο τύπος αποφάσισε να πλουτίσει με ανορθόξο τρόπο. Θα φάει καλά! Θα του ρίξω δυσφήμιση για να βάλει μυαλό. Εδώ κολλάει και η σοφή παροιμία που λέει: Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σου ανέβει στο κρεβάτι. Ξέρω ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκμεταλεύονται τις γιορτές για να κάνουν αυξήσεις και να πλασάρουν ότι στοκ τους έχει μείνει επειδή αυτές τις μέρες ο κόσμος βγαίνει λίγο παραπάνω. Το μεγάλο τους λάθος; Κοιτάζουν βραχυπρόθεσμα και όχι μακροπρόθεσμα. Γδύνουν τους πελάτες με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να μην ξαναπατάνε το πόδι τους και τα μαγαζιά των πρώτων μαραζώνουν και κλείνουν. Μετά, φυσικά, κλαίγονται. Το χειρότερο; Κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Ο κόσμος σαλταρισμένος από την ακρίβεια και την αφραγκία βάζει στο ίδιο τσουβάλι με τους κακούς επαγγελματίες και τους καλούς με αποτέλεσμα να πληρώνουν τη νύφη και οι τελευταίοι χωρίς να φταίνε.

ΑΣΠΡΗ ΜΕΡΑ

Επιτέλους είδα άσπρη μέρα. Όχι μόνο εγώ αλλά και πολλοί άλλοι. Επιτέλους χιονίζει. Στις Σέρρες δε χιονίζει κάθε χρόνο, αλλά από υγρασία και κρύο δεν έχουμε παράπονο. Βλέπετε ως και η κακοκαιρία μας θυμάται με προϋποθέσεις, αλλά αν πιάσει μια φορά μετά δε σταματάει.
Καλό είναι το χιονάκι. Σκοτώνει τα μικρόβια και αλλάζει λίγο την όψη των πόλεων προς το καλύτερο. Δυστυχώς κάποια άλλα μικρόβια είναι πολύ ανθεκτικά. Όπως αυτά της πολιτικής, της αρπαχτής, της μείζας, της απάτης και διάφορα άλλα τέτοια όμορφα. Να μην επεκταθώ καλύτερα γιατί δε θέλω να χαλάσω τη διάθεση μου.
Τι λέγαμε; Α, ναι... για το χιόνι. Με άσπρες μέρες μπήκε το νέο έτος αλλά πέρα από το χιόνι η ασπρίλα δε φέρνει και τίποτε άλλο ουσιαστικότερο. Είδα πριν από λίγο στα κανάλια ότι για άλλη μια φορά θα δωθούνε αυξήσεις κοροϊδίας. Θα δώσουν τριάντα ευρώ μηνιαίως το περισσότερο και θα τα πάρουν πίσω διπλά και τρίδιπλα με διάφορες αυξήσεις που θα έρθουν.
Μέσα σε όλα αυτά έχουμε και τον μπούλη τον πρωθυπουργό να κάνει ανασχηματισμό αφήνοντας τα μεγαλύτερα κοράκια στις θέσεις του. Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
Τελικά κατάφερα να πάθω ταπιροκρανίωση με τα παραπάνω και την κάνω με ελαφρά. Καλό Σαββατόβραδο σε όλους και όλες. Η βραδιά είναι ιδανική για παρεούλα στο σπίτι με κρασάκι, μεζεδάκια και ότι μας ευχαριστεί.

ΘΑ ΦΑΤΕ ΚΑΛΑ

Χεχεχε... τώρα τα φάτε καλά... Άντε τώρα τολμήστε να είστε αισιόδοξοι... Έχω το παραπάνω φονικό όπλο εγώ. Άλλοι βάζουν σκόρδα, άλλοι πέταλα, άλλοι γαλάζιες χάντρες. Εγώ έκανα τον γκαντέμη σύμμαχο μου κατά μία έννοια. Δε μασάω τώρα...
Καλή χρονιά

Υ.Γ.: Κάντε κλικ στην εικόνα για να την απολαύσετε σε μεγέθυνση και να τη διαβάσετε ευκολότερα.