AC/DC ... WE SALUTE YOU!!!

Καλημέρα σε όλους και σε όλες. Επιτέλους βρήκα τη δύναμη να γράψω κάτι. Φυσικά έχω να πω πολλά καθώς προχθές παρευρέθηκα στη συναυλία των AC/DC στο Ολυμπιακό Στάδιο η οποία έγινε στα πλαίσια της παγκόσμιας περιοδείας τους για την προώθηση του νέου τους cd Black Ice. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Τα εισιτήρια τα προμηθευτήκαμε τη δεύτερη ή τρίτη μέρα από τότε που εκδόθηκαν. Μαζευτήκαμε αρκετοί νοματαίοι και έτσι κλείσαμε ένα δυόροφο λεωφορείο. Κατέβηκαν και άλλοι πολλοί από τις Σέρρες όπως και από κάθε άλλη γωνιά της Ελλάδας με τρένο, με αυτοκίνητα, με μοτοσυκλέτες και αεροπλάνα.
Ξημέρωσε η 28η Μαΐου και πρωί - πρωί με την τσίμπλα στο μάτι βρεθήκαμε στην πλατεία Ελευθερίας όπου είχαμε ραντεβού όλοι και θα μας έπαιρνε το λεωφορείο για να ξεκινήσουμε. Το ελληνικό πνεύμα επικράτησε και πολλοί άργησαν με αποτέλεσμα να ξεκινήσουμε κατά της εννιάμιση το πρωί. Κάναμε μια στάση μετά από δέκα λεπτά να πάρουμε άλλα εφτά άτομα και μια στάση στη Θεσσαλονίκη να πάρουμε μερικούς ακόμα. Εκεί αρκετοί κατέβηκαν για κατούρημα και ο οδηγός (ο οποίος ήταν πολύ φλώρος) δυσανασχέτησε και άρχισε να λέει ότι ακόμα δεν ξεκινήσαμε και αρχίσαμε τις στάσεις και πότε θα φτάσουμε στην Αθήνα και άλλα τέτοια κουλά. Εμείς θα πηγαίναμε στο live αυτός είχε το ζόρι. Τεσπα!
Ξεκινήσαμε ξανά από Θεσσαλονίκη και επόμενη στάση ήταν μετά από δυόμισι ώρες περίπου. Κατά τη διάρκεια η μουσική ολοένα και χαμήλωνε μέσα στο λεωφορείο γιατί ενοχλούσε τον οδηγό η ένταση (βασικά ήταν σκυλάς... αυτό ήταν το πρόβλημα του), ο κλιματισμός υπολειτουργούσε (τι διαφημίζουν τα Κ.Τ.Ε.Λ. το κλιματισμό εφόσον δε δουλεύει;) και οι τουαλέτες κλειδωμένες (σε όσα λεωφορεία και αν ανέβηκα τα οποία έχουν τουαλέτα ποτέ δεν πέτυχα ένα που να λειτουργεί το W.C. Αιώνια δικαιολογία: "Είναι χαλασμένες"). Σε όλο το δρόμο και σε όλες τις στάσεις έβλεπες κόσμο και μισθωμένα λεωφορεία για τη συναυλία των AC/DC. Ήταν πραγματικά μια γιορτή. Έτσι το έβλεπα εγώ τουλάχιστον. Στην πρώτη στάση εφοδιαστήκλαμε βότκες, μπύρες και άλλα τέτοια αναψυκτικά τα οποία δεν έζησαν για πολύ.
Επειδή ζούμε όμως στη Ελλάδα τίποτα δε γίνεται εύκολο. Καθυστερήσαμε σε κάποια διόδια αρκετά (δε θυμάμαι ακριβώς την τοποθεσία) και άλλη μια καθυστέρηση άνω της μισής ώρας γιατί η αστυνομία έκλεισε το δρόμο επειδή πιο κάτω θα ανατίναζαν ένα μέρος για κάτι έργα οδοποιοίας που έκαναν (βρήκαν τη μέρα).
Επόμενη στάση Λαμία. Οι μισοί και παραπάνω κατουριόμασταν του θανατά! Βλέπαμε επί μια ώρα ταμπέλες "ΠΡΟΣ ΛΑΜΙΑ" αλλά η Λαμία πουθενά. Ρωτάμε τον οδηγό πόσα χιλιόμετρα χρειάζονταν ακόμα για να φτάσουμε στη Λαμία και μας λέει άλλα 75 km. Επιτόπου του λέμε να σταματήσει γιατί όλος ο πάνω όροφος του λεωφορείου θέλει να πάει για κατούρημα. Ξανά δυσανασχέτησε ο οδηγός αλλά θέλοντας και μη σταμάτησε.
Τελικά η στάση στη Λαμία δεν έγινε ποτέ από φόβο να μην αργήσουμε. Μας άφησε να τσιμπήσουμε κάτι σε ένα μέρος μισή με μία ώρα πριν την Αθήνα για μισή ώρα σε κάτι McDonalds. Εκεί όμως είχε και άλλα λεωφορεία. Παραγγείλαμε, πληρώσαμε, οι πωλήτριες χάθηκαν στην κυριολεξία με τις παραγγελίες και ξαφνικά ακούμε τον οδηγό να λέει: "Ότι φάγατε φάγατε, οι υπόλοιποι θα φάνε στην πόλη". Τι λες ρε μάστορα; Πληρώσαμε, δε φάγαμε και θα φύγουμε; Με τα χίλια ζόρια πήραμε τις παραγγελίες μας και κολατσίσαμε με την ψυχή στο στόμα πάνω στο λεωφορείο. Από τη μύτη μας βγήκε αλλά τεσπα!
Επιτέλους φτάσαμε στην Αθήνα. Ο οδηγός ήθελε να μας δείξει πόσο τσάκαλος ήταν και πήγε μέσα από κάτι στενά στο Χαλάνδρι αν δεν κάνω λάθος. Μα έλα που τα στενά παραήταν... στενά και φάγαμε γύρω στα δεκαπέντε λεπτά με μανούβρες για να μπορέσει να στρίψει. Μετά πό λίγη ώρα επιτέλους βρεθήκαμε στο Ο.Α.Κ.Α. Σταματάει ο οδηγός, κατεβαίνουν μερικοί και μετά χωρίς να καταλάβει κανείς το λόγο κλείνει τις πόρτες και συνεχίζει για να μας αφήσει στην Πύλη Δ. Άντε ξανά περπάτημα και σκάλες για να φτάσουμε στα εκδοτήρια.
Εκεί συναντηθήκαμε με τον Έκτορα. Ένα δημόσιο μεγάλο ευχαριστώ στο παληκάρι γιατί μας υποδέχτηκε με αρκετές μπύρες. Δυστυχώς κάποιες υποχρώσεις δεν του επέτρεψαν να έρθει μέσα για να παρακολουθήσει το show. Εγγυημένα σας λέω ότι είναι ένα πολύ Γ.Α.Μ.Α.Τ.Ο. άτομο.
Μετά από λίγο μπήκαμε μέσα αλλά μας κράτησαν δύο μπύρες με την πρόφαση να μην τρελαθούμε και τις πετάξουμε. Πιο φτηνή δικαιολογία δεν άκουσα. Την ίδια στιγμή πουλούσαν μέσα μισόλιτρα κουτάκια μπύρας. Δε γαμείς... δεν το αφήσαμε να μας χαλάσει... Αλκοόλ θα βρίσκαμε... θέληση χρειάζεται μόνο. Πήγαμε να αγοράσουμε αναμνηστικά (μπλούζες, μπρελόκ, κέρατα, κονκάρδες και τα συναφή) και μπήκαμε μέσα.
Την ώρα που μπήκαμε έπαιζαν οι THE ANSWER (support band). Δεν τους ήξερα αλλά έπαιζαν καλά και είχαν καλή επικοινωνία με τον κόσμο. Οι θέσεις που έπρεπε να κάτσουμε και που αναγράφονταν στα εισιτήρια ήταν εικονικές εφόσον ο καθένας πήγαινε όπου ήθελε. ακόμα και μέσα στην αρένα. Ευτυχώς που είχαμε καλή θέση και καλή οπτική γωνία αλλά μόλις ζεσταθήκαμε μπήκαμε στην αρένα όπου έγινε κόλαση.
Πέρασε η ώρα και τελείωσε το support band και ακολούθησε τελική δοκιμή οργάνων, οθονών, φώτων κλπ. Όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο πολύ σκοτείνιαζε και έβλεπες μια θάλασσα από κόκκινα κέρατα που αναβόσβυναν. Από πίσω μου ακούω μια κοπέλλα που μιλούσε στο κινητό με κάποιον και είπε χαρακτηριστικά: "Η σκηνή της Madonna σε σχέση με το stage των AC/DC ήταν μια φτωχομπηνιά". Αυτό το πιστεύω. Εξήντα πέντε νταλίκες έφεραν όλον τον εξοπλισμό στου συγκροτήματος. Εκτός από την κανονική σκηνή υπήρχε και μια πλατφόρμα στο κέντρο η οποία ενώνονταν με το stage με έναν διάδρομο όπου ο Angus Young (lead guitar) και ο Brian Johnson (vocals) θα έκαναν τα δικά τους.
Επιτέλους έφτασε η στιγμή και οι οθόνες άρχισαν να παίζουν κινούμενα σχέδια κάτι σαν εισαγωγή για την εμφάνιση της μπάντας. Έγινε χαμός και ακόμα περισσότερο όταν βγήκε η μπάντα στη σκηνή. Όλο το στάδιο ήταν όρθιο (οι παρευρίσκοντες εννοώ). Υπήρχαν πολλοί που ήρθαν από άλλες χώρες όπως Βουλγαρία, Ιταλία κ.α. Ξεκίνησαν με το Rock 'N Roll train. Το show ήταν φοβερό απ' όλες τις απόψεις και ο ήχος τέλειος. Η μπάντα είχε πολύ καλή επικοινωνία με τον κόσμο και έδειχνε ότι και αυτή γούσταρε την όλη φάση. Άλλα τραγούδια που ακούστηκαν ήταν: Back in black,War machine, Hells bells,The Jack, Thunderstuck, Black ice, T.N.T., Anything goes, You shook me all night long, Whole lotta Rosie, Dog eat dog κ.α. Σε μια φάση μας αποχαιρετούνε αλλά ο κόσμος δε φεύγει και βγαίνουν ξανά οι γερόλυκοι της rock και τραγουδάνε το Highway to hell και το For those about to rock (we salute you). Στο the Jack ο Angus Young έκανε το strip tease που όλοι ξέρουμε, στο Whole lotta Rosie βγήκε η Rosie καβαλώντας ένα τρένο ενώ μας αποχαιρέτισαν με τα κανόνια του For those about to rock (we salute you). Φυσικά με το τέλος της συναυλίας υπήρχαν και βεγγαλικά.
Η ενέργεια των AC/DC είναι το κάτι άλλο. Πολλοί εικοσάχρονοι θα τους ζήλεψαν για το δύωρο τρέξιμο που έριξαν στη σκηνή οι πρώτοι. Στην αρένα είδα και έναν τυπά που κοιμόταν καταγής καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Ποιος ξέρει τι ήπιε και τι κατάπιε! Τζάμπα τα λεφτά που έδωσε για το live. Εντύπωση μου έκανε ότι πολλοί είχαν φέρει και τα βλαστάρια τους. Μπροστά είχαν έναν πατέρα που έφερε το δεκάχρονο γιο του και το παιδάκι δε σταμάτησε να χορεύει. Όπως και μέσα στην αρένα κάποιος άλλος είχε στους ώμους του την έξι με εφτά (το πολύ) χρονών κόρη του και το κοριτσάκι είχε τα χέρια του συνεχώς ψηλά δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο πόσο της άρεσε αυτό που έβλεπε. Αυτές είναι αποδείξεις ότι το Rock δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ ρε κουφάλα νεκροθάφτη.
Μέσα σε λίγα λεπτά το Ολυμπιακό στάδιο άδειασε μετά τη συνευλία και το σκουπιδαριό που υπήρχε δεν είχε προηγούμενο. Έλληνες είμαστε, να μη δείξουμε τον πολιτισμό μας; Το crew του συγκροτήματος έπιασε κατευθείαν δουλειά και άρχισε να ξεστήνει. Σε λιγότερο από μια ώρα ήδη ξεκίνησαν δύο νταλίκες φορτωμένες για την επόμενη ευρωπαϊκή πόλη που θα δωθεί live των AC/DC.
Ήρθε η ώρα που έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Καταφέραμε να μαζευτούμε μετά από αρκετή ώρα γιατί μερικοί από λάθος συνεννόηση πήγαν αλλού. Μετά κάναμε το γύρο του Ολυμπιακού σταδίου αντί να πάρουμε τον ίδιο δρόμο που πήγαμε μέσα στο συναυλιακό χώρο. Ο τρόμπας ο οδηγός βαριόταν να έρθει να μας πάρει και έτσι πήγαμε εμείς να τον βρούμε. Ενθουσιασμένοι μεν, πεινασμένοι δε. Ρωτάω πόσο κάνει ένα σάντουιτς και μου λέει ο μάστορας : "Μόνο πέντε ευρώ το ένα". "Άσε μας ρε μάστορα, μας δουλεύεις;", του απαντάω και μου λέει το αμίμητο: "τόσα λεφτά έδωσες για να δεις τη συναυλία στο σάντουιτς κόλλησες;". "Αν το έφτιαχναν οι AC/DC θα έδινα και περισσότερα", του απαντάω και φεύγω. Είπαμε, στην Ελλάδα ζούμε. Να μην κάνουμε την αρπαχτή μας;
Ο δρόμος του γυρισμού ήταν ήσυχος επειδή όλοι κοιμόμασταν και ο οδηγός για άλλη μια φορά μας έσπασε τα νεύρα γιατί πήγαινε σημειωτόν. Τον υποτιθέμενο κλιματισμό τον έκλεισε εντελώς με αποτέλεσμα να σκάσουμε. Δύο στάσεις έκανε όπου γινόταν χαμός και για να φας έπρεπε να περιμένεις στην ουρά το λιγότερο δεκαπέντε λεπτά. Με λίγα λόγια όποιος πρόλαβε ήταν πολύ τυχερός. Αντί να σταματήσει κάπου όπου δεν έχει τόσο κόσμο μας πήγαινε όπου ήθελε αυτός. Σίγουρα παίρνει μίζα από τα μαγαζιά για την πελατεία που τους φέρνει. Αυτό είναι κοινό μυστικό. Όλοι οι οδηγοί το κάνουν. Την ώρα που κοιμόμασταν βρήκε ευκαιρία να βάλει τα σκυλάδικα του. Επιτέλους κατά της δέκα μισή φτάσαμε στις Σέρρες. Κουρασμένοι από το ταξίδι αστραπή αλλά πλήρως ευχαριστημένοι για την εμπειρία ζωής που είχαμε.
Παρακάτω έβαλα τρεις φωτογραφίες. Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για την κακή ποιότητα τους αλλά με το κινητό τι να βγάλει κανείς; Έχω και άλλο υλικό το οποίο θα αναρτηθεί λίαν συντόμως. Η πρώτη φωτογραφία είναι λίγο πριν βγούνε οι AC/DC στη σκηνή, η δεύτερη είναι τη στιγμή που ξεκινάει το live και πρωτοεμφανίζονται στο ελληνικό κοινό και η τρίτη είναι μετά το live. Μπορείτε να το καταλάβετε και από τις ενδείξεις της ώρας που υπάρχουν στις φωτογραφίες. Τράβηξα και video αλλά πρέπει να τα επεξεργαστώ μήπως καταφέρω να καλυτερέψω την ποιότητα τους αν και πολύ αμφιβάλλω.

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑΓΕΣ

Έρχονται αλλαγές στην καθημερινότητα μας. Σε λίγο καιρό απαγορεύεται το τσιγάρο παντού. Θα ήθελα να μάθω αν το ίδιο θα ισχεί και για τους διάφορους γραφιάδες στις δημόσιες υπηρεσίες οι οποίοι πίσω από το γκισέ ντουμανιάζουν άσχετα που υπάρχει ταμπελάκι που αναφέρει ότι απαγορεύεται το κάπνισμα. Τις απόψεις μου για το συγκεκριμένο θέμα τις έχω αναφέρει σε παλιότερα posts οπότε δεν είναι ανάγκη να επαναλαμβάνομαι. Όποιος θέλει να τα διαβάσει μπορεί να κάνει κλικ εδώ και εδώ.
Άλλη αλλαγή που έρχεται είναι ότι όσοι έχουν καρτοκινητά (ξέρετε αυτές τις κάρτες sim που αγοράζετε από τα περίπτερα) πρέπει να δηλώσουν τα στοιχεία τους ως κάτοχοι των αριθμών. Τα μυαλά που το σκέφτηκαν αυτό λένε ότι με αυτόν τον τρόπο θα αντιμετωπιστεί η τρομοκρατία και το έγκλημα. Η επόμενη χώρα μετά τις Η.Π.Α. που έχει αναγάγει την τρομολατρεία ή τρομολαγνεία (όπως θέλετε πάρτε το) σε επιστήμη είναι η Ελλάδα.
Μια τρίτη αλλαγή που έχω ακούσει είναι σχετική με τους ανέργους. Όσοι είναι στο ταμείο ανεργίας θα μπαίνουν σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες να δουλεύουν για όσο καιρό θα ήταν στο ταμείο. Αυτό θα ήταν καλό αν: 1) απασχολούνταν οι άνεργοι κανονικά και με ένσημο (για όσο καιρό θα είναι άνεργοι) και 2) αν ο χρόνος απασχόλησης στις διάφορες δημόσιες υπηρεσίες μετρούσε σαν προϋπηρεσία για μελλοντικούς διαγωνισμούς του Α.Σ.Ε.Π. Δυστυχώς τα παραπάνω είναι πολύ καλά για να είναι αληθινά. Ο όλος σχεδιασμός μου θυμίζει την αποτυχία των προγραμμάτων stage και αρκετοί μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι θα βρούνε ευκαιρία να λουφάρουν ακόμα περισσότερο αγγαρεύοντας τους ανέργους.
Οι προχειροδουλειές δε σταματάνε ποτέ σ' αυτή τη χώρα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Πριν από λίγο είδα στο δελτίο καιρού ότι αναμένεται αυτήν την εβδομάδα ένας μίνι καύσωνας. Όσοι δεν έχουν την πολυτέλεια να πάνε σε κάποια παραλία να δροσιστούνε (πιστεύω οι περισσότεροι δεν μπορούνε) καλό θα είναι να βρίσκονται σε δροσερούς και κλιματιζόμενους χώρους.
Επειδή το καλοκαίρι βρίσκεται προ των πυλών όσοι καταφέρουν να ξεφύγουν για μερικές μέρες καλά θα κάνουν και ίσως να θέλουν να κάνουν κάτι διαφορετικό. Κάτι που να απέχει από την τηλεόραση και το internet. Σίγουρα για να διαβάσει κάποιος ένα βιβλίο δεν είναι απαραίτητο να πάει διακοπές. Η ανάγνωση ενός βιβλίου αυτόματα μεταφέρει τον αναγνώστη σε άλλους κόσμους και ο τελευταίος μπορεί να αφήσει τη φαντασία του ελεύθερη χωρίς φραγμούς και όρια. Εγώ θα πρότεινα να διαβάσουν ένα βιβλίο. Παρακάτω σας παραθέτω ορισμένα βιβλία που αγόρασα, διάβασα και μ' εντυπωσίασαν.
Η πρώτη πρόταση μου έρχεται από τη Νοέλ Μπάξερ, μια ελληνοβρετανίδα συγγραφέα, και τις εκδόσεις Ψυχογιός. Το βιβλίο "Από δρυ παλιά κι από πέτρα" είναι ένα χορταστικό μυθιστόρημα 557 σελίδων. Η ιστορία διαδραματίζεται στη Μικρά Ασία λίγο πριν την καταστροφή και συγκεκριμένα στη Σμύρνη και στο Αϊδίνι, στη Κύπρο, στην Αθήνα και την Ινδία. Όσο προχωράει η ανάγνωση περνάνε τα χρόνια και φτάνουμε στο σήμερα. Πραγματικά συναρπαστικό.
Η δεύτερη πρόταση μου είναι ο "Χαμένος παράδεισος" του Γκάιλς Μίλτον. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας. Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στους λεβαντίνους. Λεβαντίνοι ήταν οι ξένοι που ζούσανε στη Σμύρνη, άγγλοι, γάλλοι, γερμανοί, ιταλοί και άλλοι. Γεννιόντουσαν, μεγάλωναν και ζούσαν στη Σμύρνη κρατώντας δεσμούς με τις χώρες των προγόνων τους αλλά θεωρούσαν πατρίδα τους τη Σμύρνη. Το βιβλίο έχει και φωτογραφικό υλικό της τότε εποχής και μας εξιστορεί τις ζωές και τις καθημερινές συνήθειες επιφανών λεβαντίνων, καθώς και την καταστροφή της Σμύρνης με γλαφυρό τρόπο. Αναμφισβήτητα μιλάμε για ένα ντοκουμέντο και ο συγγραφέας έκανε μια μεγάλη μελέτη για να συγγράψει το έργο. Ταξίδεψε σε Αγγλία, Η.Π.Α., Ισραήλ, Τουρκία, Ελλάδα, Ελβετία και σίγουρα του πήρε αρκετό χρόνο για να το ολοκληρώσει.
Άλλο ένα ντοκουμέντο είναι αυτό της γνωστής γιαγιάς Φιλιώς Χαϊδεμένου. Μιλάμε για την ιδρύτρια του μουσείου Μικρασιατών στη Νέα Φιλαδέλφεια το οποίο φέρει και τ' όνομα της. Το βιβλίο της ονομάζεται "Τρεις αιώνες μια ζωή" και είναι από τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη.
Το μυθιστόρημα του Θεόδωρου Ι. Δευτού "Σμύρνη, συγγνώμη" από τις εκδόσεις Καστανιώτη είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο περιέχει και ένα CD με παραδοσιακά τραγούδια της Σμύρνης. Τη θεματολογία του βιβλίου την καταλάβατε πιστεύω από τον τίτλο αυτού. Είναι καταπληκτικό!
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα είναι και "Το πετράδι της Ιωνίας" των Γιάννη και Μαρίνας Αλεξάνδρου. Ένα ταξίδι στο χρόνο λίγο πριν τη Μικρασιατική καταστροφή έως το σήμερα περνώντας από τη Σμύρνη, την Περσία και το Ισπαχάν, την Αρμενία και το Παρίσι. Το βιβλίο αυτό είναι από τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη.
Ένα ακόμα μυθιστόρημα είναι και αυτό του Θάνου Κονδύλη "Ρωμιός εγώ Τούρκος εσύ" από τους Σύγχρονους Ορίζοντες. Μια όμορφη ιστορία με διακυμάνσεις που χώρεσε σε μόλις 185 σελίδες. Διαβάζεται μέσα σε ένα απόγευμα.
Από τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη έχεται το βιβλίο "Οι στάχτες της Σμύρνης" του αμερικανού Ρίτσαρντ Ράινχαρντ. Για να γράψει αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα ο συγγραφέας ταξίδεψε επί δεκαοχτώ μήνες στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Η μετάφραση είναι γραμμένη στο πολυτονικό σύστημα και βρήκα αρκετά ορθογραφικά λάθη. Αυτό βέβαια δε μειώνει την αξία του έργου το οποίο έχει και κάποιες φωτογραφίες εποχής.
Τελευταία πρόταση για σήμερα είναι το βιβλίο του Νικία Λειβαδά "Αγνοούμενος στη Σμύρνη" από τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη. Ένα συγκινητικό μυθιστόρημα του οποίου το τέλος αφήνει μια θλίψη και μια πικρία.
Θα παρατηρήσατε ότι η θεματολογία των βιλίων, πλην ενός, που πρότεινα έχει ένα κοινό σημείο. Τη Μικρασιατική καταστροφή. Έτσι, για να μην ξεχνάμε! Καλή ανάγνωση.

ΝΕΑ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ: "ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΛΑΜΟΓΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"

Στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ τέλειωσε η ψηφοφορία και η ανάδειξη του πιο μεγάλου έλληνα με νικητή τον Μέγα Αλέξανδρο. Εγώ θα ήθελα να γίνει άλλη μια ψηφοφορία για την ανάδειξη του μεγαλύτερου λαμογιού στην Ελλάδα. Θα πρότεινα ο καθένας να μπορεί να ψηφίζει όσους θέλει και όχι μόνο ένα. Με αυτόν τον τρόπο θα υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός μεταξύ των υποψηφίων. Μερικές υποψηφιότητες είναι οι παρακάτω για όλες τις υποψηφιότητες ανατρέξτε στο κάτω μέρος αυτής της ανάρτησης):












































































Για περισσότερες υποψηφιότητες απευθυνθείτε στη μεγαλύτερη γιάφκα της Ελλάδας (βλέπετε φωτο παρακάτω):

Ο ιστότοπος της παραπάνω γιάφκας βρίσκεται εδώ. Μείζες, σκάνδαλα, ρουσφέτια, κλεψιές, απάτες, χλιδή και τα πάντα όλα (μεγάλε Αλέφαντε) βρίσκονται εδώ. Ο νικητής της ψηφοφορίας θα πάρει ως έπαθλο μία έκταση γης με βίλα και πισίνα σε Παυλιδιακές - Ρουσοπουλιακές διαστάσεις από τη μονή Βατοπεδίου, μια επιταγή από τη Siemens και ένα καλό πακέτο με ομόλογα. Οι υπόλοιποι θα πάρουν τον πούλο (ότι φάγανε, φάγανε)! Καλή επιτυχία σε όλους.

No 7: SAKIS (ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ)

Χθες έκατσα και είδα το Ευρωπανηγύρι. Αυτές οι Μαγγίρες που έχουν πάρει εργολαβία το διαγωνισμό τα τελευταία χρόνια και τις τρώμε στη μάπα σε κάθε τηλεοπτική σεζόν το έχουν ξεφτιλίσει, για να μην πω καμιά πιο βαριά κουβέντα. Σκέτη λογοδιάροια ήταν. Από τη μια μπαρούφα στην άλλη πήγαιναν, όλο μπηχτές και κακίες για όλες τις υποψηφιότητες πλην της δικής μας και έκαναν φεστιβάλ με τα σαρδάμ τους. Συνεχώς μας έκαναν υποδείξεις πως θα ψηφίσουμε. Μας περνάνε για άβουλα όντα. Η κοτσάνα που πέταξαν στο τέλος της βραδιάς ήταν η αποθέωση. Τους χάλασε ότι του χρόνου ο διαγωνισμός θα γίνει στο Oslo επειδή θα έχει κρύο. Στη Μόσχα έκανε πολύ κρύο και σκέφτονταν τους υπόλοιπους έλληνες που είναι στις παραλίες. Μήπως έχουν ξεφύγει στη στρατόσφαιρα και τα λένε αυτά; Θεωρούνε έμμεσα ότι και του χρόνου αυτές θα τα τσεπώσουν τα γκαφρά για να πάνε στη Νορβηγική πρωτεύουσα για την παρουσίαση του διαγωνισμού. Μήπως θέλουν να μας πούνε ότι έχουν ιδρώσει από την πολύ δουλειά; Ούτε κασμά να βαρούσατε ρε κορίτσια! Τελικά από την πολύ τηλε-έκθεση δεν το έκαψε μόνο η Θώδη αλλά και αυτές. Μήπως θα έπρεπε να μπούνε για λίγο καιρό στον πάγο;
Από σήμερα ξημερώνει μια νέα εποχή. Η εποχή των αναλύσεων για το πως και δεν πήραμε την πρωτιά. Σίγουρα σε όλα τα τηλεοπτικά παράθυρα θα παίζουν οι συμμαχίες των άλλων χωρών. Η δική μας με την Κύπρο και την Αλβανία θα περάσει στα ψιλά γράμματα. Σε όλες τις υποψηφιότητες θα βρεθούνε ψεγάδια εκτός από τη δική μας. Την τιμητική της θα έχει και η πικραμένη - ξεχασμένη Δάφνη Μπόκοτα η οποία εμφανίζεται σε κάθε Eurovision και εμμέσως πλην σαφώς μας θυμίζει τα χρόνια όπου είχε πάρει εργολαβία την παρουσίαση του διαγωνισμού. Είναι απίστευτο κάποιοι άνθρωποι πόσο αγκιστρωμένοι είναι από μια θέση και ότι μετά από κάποια χρόνια τη θεωρούνε δεδομένη. ΞΕΚΟΛΛΗΣΤΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕ!!! ΠΑΜΕ ΓΙ' ΑΛΛΑ!!!
Ο Sakis είναι ο μόνος που δε φταίει. Αυτό το τραγούδι του έδωσαν, αυτό τραγούδησε. Σε αυτόν έγινε η ανάθεση και δεν είναι τόσο μαλάκας να πει όχι στη τζάμπα διαφήμιση. Τι να πει και ο Andrew Lloyd Webber δηλαδή; Ένας παγκόσμιος θρύλος που κατέβηκε πολλά επίπεδα για τη χώρα του και δεν πήγε καλά; Ο άνθρωπος έδωσε και λίγη σοβαρότητα στο διαγωνισμό. Το ίδιο ισχεί και για την Patricia Kaas. Οι Γερμανοί επιστράτευσαν την Dita Von Teese και πάτωσαν και το Αζερμπαϊτζάν δεν κατάφερε να βγει πρώτο με τον Arash, ο οποίος είναι γνωστός σε όλη την Ευρώπη. Μερικές φορές δεν αρκεί να είσαι παγκοσμίου ή πανευρωπαϊκής φήμης. Χρειάζεται και λίγη φαντασία για να βγεις από τα στερεότυπα της Eurovision. Αυτό έκανε και η Νορβηγία με την υποψηφιότητα της.
Καλό θα ήταν και οι έλληνες να μάθουν να είναι περισσότερο αντικειμενικοί για να μην πέφτουν από τα σύννεφα τόσο εύκολα. Το ότι θεωρούσαν αρκετοί το τραγούδι της Ελλάδας κορυφαίο και ότι είχε εξασφαλισμένη την πρωτιά δεν ισχεί το ίδιο και για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, για τον απλούστατο λόγο ότι τα γούστα και οι κουλτούρες διαφέρουν. Μια καλή αρχή για να επιτευχθεί αυτό είναι να μην ακούτε τον κάθε δημοσιοκάφρο και την κάθε Κατίνα ή τα διάφορα προγνωστικά που μας θέλουν πρώτους και μετά παίρνουμε τα τρία μας. Αυτά είναι παιχνίδια των γραφείων στοιχημάτων. Αν θέλετε σωστό διαγωνισμό να ψηφίζετε κατά συνείδηση και όχι να ακολουθείτε τις στρατηγικές που στήνουν τα κανάλια για το πως θα χαντακώσετε ένα τραγούδι που αξίζει. Ένα είναι σίγουρο: για οτιδήποτε στραβό ευθύνη έχει η κρατική τηλεόραση.
Άντε και του χρόνου με υγεία και καλύτερες δημόσιες σχέσεις. Πάω να βγάλω την τηλεόραση από την πρίζα γιατί το ξέρω το πρόγραμμα των επόμενων δύο μηνών.

ΣΤΟΝ ΠΥΡΕΤΟ ΤΗΣ EUROVISION

Απορώ γιατί εξακολουθούνε να αποκαλούν τη Eurovision διαγωνισμό τραγουδιού και όχι διαγωνισμό marketing, δημοσίων σχέσεων, κιτσαρίας και εφέ.
Απ' όλα τα τραγούδια με το ζόρι να αξίζουν πέντε με έξι. Μετά από την τηλεόραση γίνονται στρατηγικές και καθοδήγηση του τηλεοπτικού κοινού τι να ψηφίσουν για να είναι η κάθε χώρα στην καλύτερη θέση. Δεν αφήνουν να ψηφίσει ο καθένας κατά συνείδηση και με γνώμονα το προσωπικό του γούστο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές φορές να μη βγαίνει πρώτο το καλύτερο τραγούδι αλλά η καλύτερη "σύμπραξη" ψήφων. Ο σκοπός της Eurovision , με άλλα λόγια, πήγε περίπατο εδώ και πολλά χρόνια.
Πολλές χώρες σταμάτησαν να κάνουν διαγωνισμούς για να βρούνε ποιος καλλιτέχνης θα τους εκπροσωπήσει και καταφεύγουν στην απευθείας ανάθεση στους εγχώριους stars. Αυτό έχει ένα κακό αποτέλεσμα. Δημιουργείται μια κλίκα που κάνει κουμάντο και έχουμε μια ανακύκλωση των ίδιων προσώπων ενώ ταυτόχρονα κόβεται ο δρόμος σε νέα ταλέντα που μπορούν να προσφέρουν τη φρεσκάδα τους και κάτι καινούριο.
Στην Ελλάδα πάντα υπάρχει η υπερβολή. Τα Μ.Μ.Ε. ασχολούνται πολύ παραπάνω με το πανηγύρι της Eurovision απ' όσο πρέπει. Για μέρες κάθονται και αναλύουν και λένε ότι τους κατέβει. Πάντα απαξιώνουν τις υπόλοιπες συμμετοχές και ίσως βρούνε κάποιο τραγούδι από άλλη χώρα που είναι καλό αλλά όχι τόσο καλό όσο το δικό μας. Κάθε χρόνο πρέπει να πηγαίνουμε για την πρωτιά την οποία θεωρούνε και δεδομένη και δεν μπορούνε να καταλάβουν ότι αυτό είναι ανέφικτο. Γενικώς η Eurovision είναι η αφορμή για να πει ο κάθε ξεχασμένος και βαρεμένος το κοντό του και το μακρύ του στην Ελλάδα.
Όλη αυτή η παράνοια της Eurovision γίνεται την ώρα που ο Θόδωρος Τενέζος συνεχίζει την απεργία πείνας και κανένα κανάλι δεν είπε λέξη, την ώρα που η πολιτική σκηνή της χώρας βάρεσε επίσημα διάλυση με την υπογραφή του προέδρου της δημοκρατίας, την ώρα που παραγράφονται σκάνδαλα και τη γλιτώνουν λαμόγια από παραπομπές, την ώρα που άλλοι τρώνε με κλεμμένα χρυσά κουτάλια ενώ πάμπολλοι πολίτες είναι άνεργοι ή έχουν μερική απασχόληση και πολλοί που εργάζονται κανονικά δεν πληρώνονται κανονικά αλλά λιγότερο και με μεγάλες καθυστερήσεις.

ΨΩΝΙΖΕΙΣ Ή ΤΗΝ ΨΩΝΙΖΕΙΣ;

Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Τις τελευταίες μέρες της περασμένης εβδομάδας πήγα στο super market για να ψωνίσω και τελικά την ψώνισα. Παρατήρησα εδώ και αρκετό καιρό μια κουτοπονηριά των υπαλλήλων και των επιχειρήσεων γενικότερα αλλά το κακό έχει παραγίνει. Δεν ξέρω για την υπόλοιπη Ελλάδα αν συμβαίνει αυτό αλλά στις Σέρρες το κάνουν όλα τα super markets και όχι μόνο. Για ποιο πράγμα μιλάω; Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε.
Όπως προανέφερα πήγα με την καλή μου για ψώνια στο super market. Τριγυρνάμε στους διαδρόμους με το καρότσι και το φορτώνουμε μέχρι που φτάνω στα ψυγεία αλλαντικών και τυροκομικών. "Τριακόσια γραμμάρια πάριζα παρακαλώ", λέω στον πωλητή που ήταν πίσω από το ψυγείο. Κόβει, το ζυγίζει και μου λέει: "Είναι τετρακόσια είκοσι, να το αφήσω;". "Καλά, αφησέ το και βάλε και ένα τέταρτο φέτα", του απαντάω. Κόβει το ζυγίζει και μου λέει ξανά: "Είναι τριακόσια πενήντα γραμμάρια, να το αφήσω;". Ξεφυσώντας του απαντάω: "Άφησε το και βάλε διακόσια πενήντα γραμμάρια γαλοπούλα". Κόβει, ζυγίζει και μου λέει: "Είναι λίγο παραπάνω" "Πόσο παραπάνω;", τον ρωτάω. "Τριακόσια τριάντα γραμμάρια να το αφήσω;" Είχα γίνει μπουρλότο. "Όχι ρε κερατά να μην το αφήσεις. Να βάλεις όσο σου είπα. Ελληνικά μιλάω, δεν καταλαβαίνεις;" του λέω. "Συγνώμη κύριε αλλά δεν μπορούμε να υπολογίσουμε ακριβώς το βάρος", μου απαντάει κατακόκκινος. "Γι' αυτό είναι η ζυγαριά μπροστά σου", του λέω. Τέλος πάντων, το ξαναέκανε άσχετα που του έκανα την υπόδειξη ότι θέλω τόσο όσο λέω.
Φεύγω μπαρουτιασμένος και πάω στο κρεοπωλείο. "Ένα κιλό κιμά", λέω στον πωλητή. Κόβει, αλέθει, ζυγίζει και μου λέει: "Είναι ένα κιλό και διακόσια γραμμάρια, να το αφήσω;" "Όχι ρε κόπανε να μην το αφήσεις. Να βάλεις ακριβώς ένα κιλό". Και μου λέει το ανείπωτο: "Και το υπόλοιπο τι να το κάνω;" "Φάτο για να μην πω κάτι άλλο", του απαντάω. Φεύγω μέσα στη φούρκα και από το κρεοπωλείο και από το super market και πάω στο απέναντι αρτοποιείο για να πάρω μερικά κριτσίνια και μερικά βουτήματα. Να μην τα πολυλογώ έγιναν ακριβώς τα ίδια. Παραγγέλνεις και σου βάζουν παραπάνω. Μέσα στο αρτοποιείο ήταν μια γριούλα που ήθελε να αγοράσει μερικά παξιμάδια και της έβαλαν παραπάνω από όσο ήθελε αλλά ντράπηκε να το πει και τα πήρε. Στο ταμείο όμως ντράπηκε περισσότερο γιατί ανακάλυψε ότι τα χρήματα της έφταναν ίσα - ίσα για την ποσότητα που παρήγγειλε και όχι για την ποσότητα που της πάσαραν. Μπροστά στο κέρδος δεν υπολογίζουν τίποτα. Ούτε που τους ενδιαφέρει αν θα κάνουν κάποιον να νιώσει άβολα για διάφορους λόγους.
Είμαι πεπεισμένος ότι όλοι αυτοί οι πωλητές έχουν γραμμή από την εταιρία τους να βάζουν παραπάνω και μετά με ένα ηλίθιο χαμόγελο ευγενείας να σε κάνουν να το πάρεις για να μη φανείς φτηνός, σπαγγοραμένος ή οτιδήποτε άλλο. Ένας άλλος λόγος που το κάνουν και μπορώ να φανταστώ είναι ότι τους δίνουν στόχους στις πωλήσεις και αν τους ξεπεράσουν θα πάρουν κάποιο bonus. Το σίγουρο είναι ότι αυτό δεν είναι καθόλου θεμιτό.

ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ

Η πολιτική σκηνή της χώρας συνεχίζει να προκαλεί. Εντελώς αιφνιδιαστικά κλείνει η ολομέλεια της βουλής μέχρι τις ευρωεκλογές και μετά από αυτές ξεκινάει ο θερινός τρόπος εργασίας των βουλευτών, δηλαδή το ξύσιμο όρχεων (ο χειμερινός τρόπος είναι το σκάλισμα της μύτης με ανοιχτό στόμα και ο ύπνος στα έδρανα της βουλής).
Αυτό όμως κρύβει κάτι πολύ σημαντικότερο. Με το κλείσιμο της ολομέλειας αυτόματα παραγράφονται οι διάφορες ατασθαλίες και σκάνδαλα των πολιτικάντηδων. Για άλλη μια φορά τη γλιτώνουν. Ακόμα δε χωνέψαμε την κάλυψη του Παυλίδη και τώρα πάνε με μια κίνηση ματ να σβήσουν όλες τις λαμογιές τους. Το κακό έχει παραγίνει. Κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του και το μόνο που κάνει ο Καραμανλής είναι να καλύπτει ολοένα και περισσότερο επιδεικτικά τους σάπιους βουλευτές. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω κάποιους ηλίθιους νόμους που έχουμε! Γιατί με το κλείσιμο της βουλής να παραγράφονται τα κλεψιμέϊκα; Μόνο στο Ελλαδιστάν συμβαίνουν αυτά.
Αυτός ο άνθωπος (ο ντεμέκ πρωθυπουργός ντε!) έχει τάσεις αυτοκαταστροφής. Δεν εξηγείται αλλιώς. Αντί να σώσει ότι μπορεί από το κόμμα του και την υπόληψη του, χαντακώνει τα πάντα ολοένα και περισσότερο και δίνει τροφή στην αντιπολίτευση να τον κράζει πιο πολύ. Αυτή βέβαια είναι η δουλειά των κομμάτων της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα: Να παίζουν τις Κατίνες αντί να προτείνουν ουσιαστικά πράγματα.
Το ρεζουμέ που μένει απ' όλο αυτό; Ξεκίνησαν οι καλοκαιρινές διακοπές των βουλευτών από τώρα. Θα κάθονται και θα τρώνε ένα σκασμό λεφτά αβάδιστα και αβασάνιστα και θα έχουν άφονο χρόνο να καταστρώσουν σχέδια για τις νέες τους κομπίνες.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΥΡΙΖΕΙ ΣΑΠΙΛΑ

Χθες για άλλη μια φορά οι άρχοντες αυτής της χώρας - μπανανίας μας απέδειξαν ότι ζούμε μέσα στη σαπίλα. Ο λόγος γίνεται για τον Παυλίδη. Το τι και πως δε θα το σχολιάσω αλλά θα ήθελα να σταθώ στο διά ταύτα.
Η Νέα Δημοκρατία για να παραμείνει στην κυβέρνηση και να μην πέσει προτίμησε να προστατέψει τον Παυλίδη. Με λίγα λόγια ο πρωθυπουργός προτίμησε να γίνει ηθικός αυτουργός στα σκάνδαλα για άλλη μια φορά. Σκάνδαλα γίνονται απ' όλους τους πολιτικούς και απ' όλες τις παρατάξεις αλλά πιστεύω ότι δόθηκε μια ευκαιρία στο κυβερνών κόμμα, που είναι με την πλάτη στον τοίχο, να αποδείξει ότι θέλει να πολεμήσει τη διαφθορά και ο Καραμανλής την κλώτσησε. Πιστεύω ότι αν γινόταν παραπομπή στον Παυλίδη ο Καραμανλής θα ανέβαινε λιγάκι στα μάτια του κόσμου.
Αναλογιστείτε σε τι μπουρδέλο ζούμε όταν οι πολιτικοί παίρνουν τεράστιες μίζες και κλέβουν συνεχώς και δε φοβούνται επειδή έχουν βουλευτική ασυλία, ενώ την ίδια στιγμή ένας απλός πολίτης που δεν έχει να δώσει πεντακόσια ευρώ του κατάσχουν το μοναδικό σπίτι που έχει, αν έχει ή οτιδήποτε άλλο περιουσιακό στοιχείο βρίσκεται στο όνομα του. Και μετά μας μιλάνε για δημοκρατικό πολίτευμα και ισότητα των πολιτών.
Όλοι οι πολιτικοί είναι ανεύθυνοι. Κανένας δε θέλει να έχει στα χέρια του την καυτή πατάτα. Το σωστό είναι να καταργηθεί η βουλευτική ασυλία αλλά τρελοί είναι να βγάλουν τα μάτια τους μόνοι τους; Η μαρμίτα είναι μεγάλη και το περιεχόμενο της γλυκό.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν κόμματα αλλά συμμορίες και μαφία. Το είπα και σε παλιότερη ανάρτηση: ίσως να είναι καλύτερα να ψηφίζουν οι πολίτες για υπουργούς, πρωθυπουργό και πρόεδρο δημοκρατίας. Μ' αυτόν τον τρόπο ίσως να έχουμε λιγότερο κλέψιμο από τους πολιτικούς. Τον πολίτη - ψηφοφόρο τον θυμούνται μόνο σε προεκλογικές περιόδους. Για κανένα σοβαρό θέμα δεν κάνουν δημοψηφίσματα. Φοβούνται! Σε όλες τις χώρες τις Ευρώπης γίνονται δημοψηφίσματα για όλα τα σοβαρά θέματα αλλά ποτέ στην Ελλάδα.
Siemens, Βατοπέδι, Ζαχόπουλος, ομόλογα, χρηματιστήριο, διορισμοί από την πίσω πόρτα εκτός Α.Σ.Ε.Π. συγκεκριμένων παιδιών - βυσμάτων με υψηλές αποδοχές και τόσα άλλα σκάνδαλα. Ένας δεν τιμωρήθηκε. Στην Ελλάδα αν κλέψει κάποιος απλός πολίτης λίγα το λένε κλεψιά και η τιμωρία είναι η φυλάκιση ενώ αν κάποιος πολιτικός ή κάποιος παρατρεχάμενος του κλέψει πολλά το λένε υπ' εξαίρεση και τη γλιτώνει. Το άκρον άωτον του παραλόγου ζούμε σ' αυτή τη χώρα.
Η Ελλάδα μυρίζει σαπίλα και γι' αυτό δεν είναι υπεύθυνοι μόνο οι πολιτικοί αλλά όλοι μας που τους διορίζουμε κάθε τέσσερα χρόνια.

ΝΕΑ ΜΟΔΑ: ΙΩΣΗ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ

Καλό μήνα και από 'μένα έστω και καθυστερημένα! Τον τελευταίο καιρό τα Μ.Μ.Ε. βάλθηκαν πάλι να τρομοκρατήσουν τον κοσμάκη και να κλείσουν τους ανθρώπους στο σπίτι τους. Αυτό είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και φυσικά η Ελλάδα δε λείπει από το χορό. Ο λόγος γίνεται γι' αυτήν την ίωση των χοίρων.
Στα ελληνικά Μ.Μ.Ε. δεσπόζει η υπερβολή. Ο κάθε δημοσιογράφος και όχι μόνο, για να προκαλέσει εντυπώσεις βάζει τη δική σάλτσα. Παρουσιάζεται στην κάμερα ο κάθε σχετικοάσχετος και λέει τα δικά του με αποτέλεσμα ο κόσμος να μπερδεύεται ολοένα και περισσότερο γιατί οι απόψεις απέχουν η μία με την άλλη μέρα με τη νύχτα.
Το ίδιο γινόταν και στο παρελθόν όταν προσπαθούσαν να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου με την τρομοκρατία, με την ασθένεια των τρελών αγελάδων, με τα τρελά κοτόπουλα και με όλα τα τρελά ζωντανά.
Όλα στο βωμό του marketing, της διαφήμισης και τελικά των χρημάτων. ΕΛΕΟΣ!!! Για να παρακολουθεί ο καθένας τα Μ.Μ.Ε. και περισσότερο την τηλεόραση η τρίχα γίνεται τριχιά. Να φοβάται ο τηλεθεατής και να περιμένει εναγωνίως το επόμενο δελτίο μήπως πούνε κάτι νεότερο για να σωθεί από τη νέα σοβαρή απειλή. Να είναι προσκολλημένος στον τηλεοπτικό του δέκτη, να μη βγαίνει από το σπίτι του και να βομβαρδίζεται από διαφημίσεις.
Προσωπικά πιστεύω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο δραματικά και οι τηλεθεατές θα έπρεπε να κλείσουν τις τηλεοράσεις τους γιατί οι τελευταίες αναμεταδίδουν συνεχώς τις ίδιες αναμασημένες παραπληροφορήσεις.